Vrije Universiteitsblad 1950 - pagina 80

afzonderlijke dissertatie verscheen. Spr. verzet zich tegen zulk een uitlegging van Jezus' prediking, die elke gedachte aan verzoening elimineert en de anselmiaanse idee terugvoert op de paulinische boodschap. Hij handhaaft met kracht zijn bewering, dat Gods liefde niet door mensen gemotiveerd is. In de dialectische theologie wordt zekere spanning tussen liefde en toorn in God aangenomen. Wil men aan die spanning ontkomen, dan moet Gods toorn gezien worden als een Goddelijke reactie van zijn heiligheid, een reactie van de God, die zijn wet en eis handhaaft. En aan de andere zijde handhaaft God Zijn belofte en vervult die in de gave van Christus. Gods toorn is aequivalent aan zijn vloek. Gods toorn is gemotiveerd door onze zonde. Daarom is Gods toorn ondergeschikt aan zijn liefde. En als de schuld verzoend wordt, is Gods loorn gestild. Dat is de verdienste van Christus. Hij wekt Gods liefde niet op. Hij heft de reactie van Gods geschonden recht op. De invloed van Anselmus is volgens ref. in de Catechismus niet terug te vinden. De reformatoren hebben maar zeer weinig aan Anselmus ontleend. De opzet van hun belijdenis blijkt in Zondag 1 direct al niet anselmiaans te zijn. Wat de verzoening in het O.T. betreft, geeft spr. toe, dat wij ons uitgangspunt hebben te kiezen in het N.T. En daarvan uitgaande zien wij de sporen reeds in het O.T. De volheid des tijds leert ons de tijd van de belofte te beter kennen. I n de middagvergadering refereerde Prof. Dr R. Hooykaas over het onderwerp: 'Theologie en natuurwetenschap in de gouden eeuw'. Prof. Hooykaas wees er allereerst op, dat volgens vele geschiedbeschrijvers er alle eeuwen door een strijd is geweest tussen natuurwetenschap en religie. De feiten zijn echter, dat er slechts sprake kan zijn van een op gespannen voet verkeren van bepaalde theologen met sommige natuurwetenschappelijke theorieën. Vele grote natuuronderzoekers zijn oprechte, overtuigde Christenen geweest. In dit verband zijn zeer leerrijk de opvattingen van het Reformatorische Christendom in Nederland gedurende de gouden eeuw. Bij de uitwerking ging referent in het bijzonder de volgende punten n a : 1. Er ging in de gouden eeuw een krachtige prikkel uit van de Gereformeerde religie op de natuurwetenschap. 2. Treffend is de grote openheid in Gereformeerde kring voor nieuwe en gewaagde theorieën op natuurwetenschappelijk gebied. 3. Het verval van het Reformatorisch Christendom in de Nederlanden is vooral ingeluid door een herleving van de Scholastiek, in de persoon van Gisbertus Voetius, Met tal van voorbeelden en citaten werd gewezen op het frisse standpunt op natuurwetenschappelijk gebied van Contra-Remonstranten als Beekman, Colvius, Plancius, de van Lansbergens. Voetius beriep zich wat betreft zijn opvattingen aangaande natuurwetenschap en Bijbel meer op Scholastische 2126

Jezuïeten dan op Calvijn, die op het standpunt stond, dat de Schrift zich in natuurwetenschappelijke vragen aanpast aan de naieve ervaring. De schuld van de scheur tussen religie en natuurwetenschap is niet alleen te wijten aan de Verlichting, maar ook aan de over-orthodoxie van Voetius en zijn aanhangers. Prof. Hooykaas eindigde met de waarschuwing, dat de Gereformeerde Christenheid ook nu zich te weer moet stellen tegen een knechting van de natuurwetenschap door de autoriteit van bepaalde personen of opvattingen. In de discussie, waaraan werd deelgenomen door Prof. Dr A. de Bondt. Prof. Dr J. W'aterink en Dr N. J. Hommes, heeft Prof. Hooykaas zijn bezwaren nog nader geformuleerd, o.a. door te wijzen op het boekje van Dr John. de Vries, die te vee' bewijzen wil en jammer genoeg te veel geprezen wordt in vele besprekingen. Samenkomst Vrouwen V.U. Hulp De tweede vergadering, die aan de eigenlijke jaarvergadering voorafgaat en ook reeds een vaste plaats verkreeg, is een samenkomst, waar enkel dames toegang hebben. Het is de vergadering van 'Vrouwen V.U.Hulp', de actie waaraan thans reeds circa 65000 vrouwen in Nederland meewerken en die door het sparen in busjes de uitbreiding van de Vrije Universiteit met een Medische faculteit mogelijk wil trachten te maken. De opkomst was groot en de Commissie van voorbereiding had handen vol werk om alle dames een stoel, een goed plaatsje daarvoor en in de pauze een kop thee met versnapering aan te bieden. Ook hier bleek echter de goede voorbereiding, zodat de dames en de haar helpende heren alle gasten een goede plaats konden geven. De vergadering stond onder leiding van Mevrouw M. Huizenga — Bijlenga te Middelburg. Zij, die als Hoofd van Vrouwen V.U. Hulp voor Middelburg en als provinciaal vertegenwoordigster voor deze actie voor geheel Zeeland het organiseren kent, gaf daarvan ook nu blijk. De vergadering had een zeer vlot en geanimeerd verloop. Dat de presidente in haar openingswoord ook de echtgenote van de Commissaris der Koningin in Zeeland, Mevrouw de Casembroot, welkom kon heten, werd door 'de vergadering zeer op prijs gesteld. Causerie Mevrouw S. Verdam-Okma MevrouAv S. Verdam — Okma hield een causerie 'Dankbaar Voortgaan', — waarop wij in een volgend nummer breder hopen terug te komen — waarin zij, dankbaar gewagend van het succes, dat met de actie 'Vrouwen V.U. Hulp' is bereikt (in 1949 werd ongeveer ƒ 130.000.— bijeengespaard en het aantal spaarsters steeg tot ongeveer 63.000) opwekte tot vernieuwde activiteit, omdat de Medische faculteit der V.U. in 't zicht komt. Zij wees er op, dat nog te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen