Vrije Universiteitsblad 1951 - pagina 64

MET SCHAAR lijmpot

hoed of japon of handschoenen koopt, zoveel centen in het busje doet, als zij guldens heeft besteed. Ze geeft dus vrijwillig de 100e penning.' Deze stemmen uit de practijk zijn waard om gehoord te worden. En als voorbeelden ook door anderen te worden opgevolgd.

eii. vu-lyen. De duisend gepasseerd Mevrouw G. E. Boot-Hendriks te Delft schrijft ons: 'We zijn dankbaar en voldaan. Ons ideaal, dat we enkele jaren al hadden, is verwezenlijkt. We hebben 1000 busjes in Delft, (ja we zijn er zelfs al weer 12 boven).'t Is gebleken, dat er altijd iveer mogelijkheden zijn. De 1000ste spaar ster is Mej. Gerda de Bruyn, Anth. Heinsiusstraat 16. 't Was onze bedoeling dit feit niet onopgemerkt te laten voorbijgaan. Een deputatie van de dames van Baren, Engelkes, Bonefaas en ondergetekende, hebben de gelukkige busjeshouduer (een meisje van 18 jaar) persoonlijk geluk gewenst en haar overhandigd als blijvend aandenken een zilveren lepeltje met het ivapen van Delft en een inscriptie: Vrouwen V.U.Hulp 1000 Delft. We gaan met nieuwen moed weer verder: ivant nu moet het ivorden: In elk Geref. gezin (en dan niet alleen kerkelijk Gereformeerd) moet minstens één V. U. bus geplaatst'. De activiteit van de Delftse dames is al vaak gebleken. Zij zijn al aanstonds in 1932 voor de busjesactie vol moed begonnen en . . . zij weten van volhouden! De ene mijlpaal bereikt: de volgende komt in zicht. Hulde en . . . beste wensen voor de verdere tocht. De honderdste penning Uit een brief van Mevrouw A. van der Blom-Pontie te Schiedam nemen we graag het volgende over: 'Ik heb een spaarster, die elke dag 1 cent in het bus e doet. 't Mist niet, ze denkt er trouw om. Verder nog een spaarster, die als zij een mantel.

Jong oud

geleerd, gedaan

Geen wonder dat een boy met deze namen al vroeg voor het V. U.busje belangstelling heeft. Hij is een zoon van Mevrouw G. Rutgersvan Oversteeg.

Beschamende trouw Mevrouw M. de Bloois- van Roden te Rotterdam gaf het volgende berichtje door. Het toont weer eens hoe zeer de Vrije Universiteit een plaats heeft in het hart van velen. Zolang er nog zulke offers voor de V.U. gebracht worden, behoeven we over haar instandhouding geen zorg te hebben, al zviUen we met z'n allen voor de middelen moeten zorgen. 'Vandaag kwam een oud vrouwtje, 86 jaar, haar busje brengen. Haar ivas gezegd dat ze het eens per halfjaar moest bezorgen om te laten lichten. Natuurlijk een vergissing, maar dat is minder, 'k Heb het busje gelicht en het resultaat was verbluffend. De inhoud bedroeg namelijk 14.06, ivaaronder vijf papieren guldens. Zij zei: veel kan ik niet missen, maar als ik mijn geld gehaald heb, doe ik er een gulden in.' Terecht schrijft dit 'Hoofd': zo iets geeft moed om op de ingeslagen weg voort te gaan. Wij wensen vele Hoofden op hun vaak tijdrovende en vermoeidende tochten zulke stimulerende ervaringen toe. Durft U ook niet beginnen? Er zijn correspondenten en comitéleden die het onder de tegenwoordige omstandigheden maar erg moeilijk vinden aan de actie voor de V.U. en haar uitbreiding te beginnen. Er wordt zoveel gevraagd. Natuurlijk begrijpen zij wel dat ook de V.U. het geld moet hebben, zal zij bestaan, maar . . . . Dezer dagen ontvingen we een lijst van nieuwe bijdragen met een briefje van de volgende inhoud: 'Hierbij ingesloten zend ik U een bezoeklijst, waarop vermeld de door mij bezochte adressen met de resultaten van het bezoek. Met enige overwinning op mijzelf ben ik overgegaan tot deze actie. Beschamend is het resultaat. Bij het merendeel der adressen was er na het lezen der bezoekbrief en de folder 'Naar de voltooiing' welke ik aan de adressen had laten bezorgen, spontane bereidheid om mede te werken aan de financiële steun voor onze V.U. Met dankbaarheid zie ik op deze actie terug. Het feit dat in onze gemeente niet vele edelen, niet vele rijken wonen en dat allerwege zoveel gevraagd wordt, terwijl het gezinsbudget zoveel inspanning vraagt, geeft mij reden om over de uitslag tevreden te zijn. Tevens is het voorlopig resultaat voor mij een stimulans om aan bijgevoegde adressen ook nog een poging te wagen. Wie weet wat aldaar nog bereikt ivordt.' De ervaring van deze correspondent is de ervaring van vele anderen. En . . . naar we hopen straks ook

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen