Vrije Universiteitsblad 1963 - pagina 169

gestencilde

zijn

Z i j n invloed reikt tot ver buiten de facul-

artikelen over en uit de geschiedenis der

geschiedenis-dictaten

teiten der letteren en wijsbegeerte, ja, tot

wijsbegeerte, in Philosophia Reformata en

ver buiten de kring van academisch ge-

in

de

vormden. Dit is vooral te danken aan de

verge-

door hem en Dooyeweerd als voortrekkers

Oosthoek's

tweede

Encyclopedie,

wereldoorlog,

met

en

van

na

elkaar

lijkt, komt tot de ontdekking, dat de hoofd-

opgerichte Vereniging voor

onderscheidingen en vooral de secundaire

Wijsbegeerte. En het blijkt wel

en tertiaire onderscheidingen van toen en

uit het feit, dat vanuit alle lagen der be-

nu grondig verschillen. ZeH een geheugen-

volking bijdragen werden Ingezonden voor

pakhuis van formidabele omvang weet hij

het huldebetoon, dat 26 oktober aan hem

nog precies de jaartallen en data te ver-

is geschonken.

melden, waarin hij tot nieuwe, gewijzigde, andere onderscheidingen en ontdekkingen kwam, waardoor het oude overging tot het verouderde. Vergeelde

duidelijk

Met zijn zelftucht hing ook zijn zelfbeperking

samen. Belangstelling

had

hij

voor

kerk en christelijk leven in alle vertakkingen. Hij droeg, als een natuurlijke

blaadjes

colleges niet. O o k

gebruikt

hij

op

zijn

na zijn zestigste jaar

leerde hij de kunst van het

freewheelen

niet. Hij zal ze wel niet meer leren. De keerzijde

Calvinistische

van

zijn

zelftucht

en

zelfbe-

heersing; van een plichtsbesef, dat menigeen tot jaloersheid stemt en aan Immanuel Kant doet denken.

voor

hem, het

gereformeerde

zaak

volk

een

warm hart toe. Maar hij bewoog zich, uit zelfdiscipline, enkel op het terrein van de Universiteit en de wijsbegeerte. Diezelfde zelftucht was voor

anderen en

zeker

eens

voor

studenten,

wel

lastig.

W a n t wat hij van zichzelf vroeg, achtte hij de gewoonste zaak ter wereld en daar-

Moeilijke jaren heeft hij gehad. V o o r a l de

door vroeg hij het ook van anderen. Hij

dertiger jaren. Nadat hij door het studen-

was veeleisend, zonder het zelf te weten.

tencorps aan de V . U . in 1930 tot erelid

Daarin was hij zo naief als een boreling. En

w e r d benoemd : een eerbetoon, zo vroeg

bijgevolg even lastig. Maar wie neemt het

hem gebracht, dat zowel

een boreling kwalijk ?

het

studenten-

corps als hem siert. Maar toen kwam het. Oppositie aan de universiteit en vooral in de gereformeerde kerken, die een zware schaduw hebben geworpen op zijn leven en werk. Daar is waardig een eind aan gemaakt. Maar het is ook voor hem een stuk van zijn levensgeschiedenis gebleven, dat

hem

geestelijk

mede

gevormd

heeft

en dat, als het geen littekens heeft nagelaten, hem in elk geval door hart en nieren is gegaan.

Niet

in het minst, dank zij Vollenhoven,

heeft de wijsbegeerte

Iets betekend

aan

de V . U . W a n n e e r hij nu door meer dan één docent wordt

opgevolgd, zuilen

wij

met elkaar de handen er aan vol hebben, om dezelfde plaats voor de

wijsbegeerte

aan de V . U . te blijven behouden die hij jarenlang alleen er aan wist te schenken. Dit alleen al is een huldiging en een dankbare erkenning waard. Maar dieper

reikt

onze erkentelijkheid, wanneer wij beden-

V o o r het onderwijs aan de V . U . heeft hij

ken, dat in Vollenhoven geloof en weten-

alles over gehad. Ik denk bijv. aan de vele

schap, wetenschap en geloof niet uit el-

jaren, waarin hij colleges gaf aan eerste-

kaar lagen en dat dit — G o d zij dank —

jaars-studenten,

die

uitsluitend

„lijfelijk"

niet daarom het geval was, omdat hij voor

aanwezig dienden te zijn. W i e een voor-

wetenschappelijk

beeld van ondidactische eisen en situaties

ijverd, maar omdat hij bezield was

w i l geven, kan naar dit verschijnsel grijpen.

de vaste geloofsovertuiging, dat

Maar Vollenhoven heeft deze situatie week

wetenschap niet alleen mogelijk, maar roeis

voor

geloof

ieder

zou

hebben

christen,

gedoor

gelovige

in week uit doorstaan. O m w i l l e van het

ping

onderwijs in de filosofie aan onze univer-

W o o r d niet als Gods W o o r d buiten spel

siteit. Beter een halve dop dan een leeg

zet. O o k en zeker niet, als hij zich tot de

ei. Hij wist, dat een leeg ei — niet voor

beoefening der wijsbegeerte weet geroe-

hem, maar voor de filosofie — overbleef,

pen en gezet. O v e r „ a v o n d z o n " schrijf ik

als hij deze halve dop niet aanvaardde en

niet. W e l wens ik hem bij de

er alle narigheden op de koop toe voor

een j o n g hart toe.

zichzelf bij nam.

die

Gods

voortduur

S. U. Zuidema

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen