Vrije Universiteitsblad 1964 - pagina 135
Wie
zich van de beginperiode
busjesactie met
iets
hoeveel
van
de
herinnert, weet nog wel
enthousiasme
hel ging.
roep om mee te doen, kwam recht hart en vond de weg n a a r
vele harten.
V a n het vuur dat brandde, sprongen vonken over. Z o werd
het
De
u 11 hel
sparen
de een
levende zaak. En dat w e r d h e l nog meer,
wel blijven: een andere,
een bijzondere
universiteit en dat niet in de zin van „ e e n lagere r a n g " . Z i j n we er straks, wij van V r o u w e n V . U . Hulp? Gelukkig
niel!
Tot
van mijn nadrukkelijk
ondersleuning
„ n e e n " wil Ik nog
op drie dingen wijzen; 1.
toen het sparen voor het ziekenhuis begon.
Laten w e dankbaar wezen, dat w e er nièl zijn. Dal we blijven staan voor de
Toen bleek pas goed hoe hel werk boeide,
noodzaak
omdat men geboeid was door een hoog
voor onze universiteit te werken en te
ideaal en daarnaar greep. Ik wou dat ik
geven. Dal geeft een slerke band! Dat
tijd had dames, om u van dat ziekenhuis
,,boeit"! Met een band en een verbon-
— financieel gezien
— om
vandaag alles te laten zien. Enkele weken
denheid
geleden waren w e er.
vensbelang is en die wij zelf zo hard
groot deel nog
H e l is voor
een
in aanbouw, maar er is
toch ook al veel te zien en Ie bewonderen. In één w o o r d : machtig! Prachtige ziekenkamers! Licht, zon en warmte overal. Een paar bedden stonden klaar en we hadden er allemaal begrip voor toen één van de groep zich liet ontvallen: je zou haast ziek willen zijn. W e hebben in operatiezalen, laboratoriaruimten rondgekeken. W e
en
in
dokterskamers
zagen wiegen
(zonder
baby) achter glaswanden en een entourage, aangepast aan de meest moderne opvattingen en eisen van ziekenhuisverpleging. Ik heb
bij dat bezoek
gedacht
aan
die voor
onze V . U . van le-
nodig hebben. 2.
De V r i j e Universiteit heeft een wereldwijde, een misslonnalre taak. En aan die laak komt geen einde zolang deze wereld beslaat. Het is juist het bijzondere van de V r i j e Universiteit, dat zij in de strijd voor de komst van het Godsrijk vooraan mag staan. In de laatste jaren komen studenten uit vele landen, ook uit de zgn. ontwikkelingslanden, In toenemend aantal
aan
onze universiteit
studeren. En veel van onze eigen studenten gaan naar het buitenland. Dat
die
woorden „ e e n groots en wonderlijk werkstuk", dal mede dank zij V r o u w e n V . U . Hulp tot stand komt. Boeiend werk in een
Is prachtig! H e l beginsel uitdragen; het licht laten schijnen. En daaraan mogen wij meehelpen door ons werken, ons sparen en geven.
boeiend bedrijf. Boeiend ook in de zin van: er aan gebonden. W e komen er niet meer
3. Tenslotte: w e hebben nog een andere belangrijke taak. Een taak die we mis-
los van.
schien wel eens wat teveel uil hel oog onze
verliezen. W i j staan tussen gisteren en
zijn wij er, als
morgen en moeten die twee verbinden.
straks h e l ziekenhuis klaar is en in bedrijf?
Elke dag moet de generatie van van-
Z i j n wij
— met „ w i j "
V r o u w e n V.U.-Hulp
—
bedoel
ik
Kunnen w e dan onze busjes inleveren, ons
daag bezig zijn om met zoveel andere
sparen
Natuurlijk
zaken ook deze universiteit aan de ge-
en
ons werk staken?
niet. Hebt u ooit gehoord van een univer-
neratie van morgen over Ie dragen. Dal
siteit die niet altijd meer nodig had? Kent
„ o v e r d r a g e n " kunnen we alleen maar
u één ziekenhuis dat geen wensen meer
doen met wat werkelijk ons b e z i t is.
heeft?
Ik heb geen zorg over de jeugd van
Iemand zei eens: ,,Een universiteit is een
vandaag in die zin alsof zij
niet te dempen p u t " . Een beetje somber,
zou
ik geef hel toe. Maar het is wel zo: hoe
waarden. Z i j is anders, allicht. Z i j mag
slaan
tegenover
de
afwijzend geestelijke
meer zij groeit, hoe meer zij nodig heeft.
en moet dat ook zijn, omdat zij zich-
Aan
zelf moet zijn, altijd binnen de grenzen
beoefening van wetenschap is geen
eind. Maar als wij hel ons een plicht re-
die G o d stelt. Maar al is de jeugd van
kenen om een eigen universiteit té heb-
1964 anders, zij Is dacht ik wel bereid
ben, dan bedoelen w e natuurlijk óók, dat
de erfenis te aanvaarden.
die universiteit krijgt w a l zij nodig heeft
daar zal het altijd op aankomen, mits
Mits,
en
om haar taak goed te kunnen vervullen.
wij haar het Ideaal, de roeping, laten
Daarvoor behoeft zij niet met andere uni-
zien. Z i j moet t o l aanvaarden ook be-
versiteiten te concurreren, maar zij moet
reid gemaakt worden.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1964
VU-Blad | 197 Pagina's