Vrije Universiteitsblad 1965 - pagina 8

niet zien, daar zijn ze te klein voor. Een blinde

kan niets zien

en wat

doet

hij?

W a t nu het eigenlijke laboratoriumgebouw betreft, dit kwart kilometer

bouwkam-

w i l , af.

structuur. Dit w i l zeggen, dat het hoofd-

V ó ó r d a t wij het cyclotrongebouw uilgaan, merkt professor Jonker nog op dat aan de beveiliging de grootste zorg is besteed. Er

een

lange

werk

Z o tasten de natuurkundigen deze kleinste deeltjes af met kunstmatige vingers, die gevormd worden door wat de versnellers leveren.

vertoont

zogenaamde

Hij tast de voorwerpen die hij „ b e k i j k e n "

gebouw van voren en van achteren

uit-

stekende vleugels heeft. Ergens boven, op vijf hoog, zien we lichten branden. Daar wordt

college

gegeven, horen we.'

Een klein deel van het gebouw is namelijk al in gebruik genomen.

zijn „dodemansknoppen" zoals de machi-

Noodgedwongen, wegens het zo

nijpend

nist van een elektrische trein die kent, en

ruimtegebrek.

wij hebben de metersdikke betonnen deu-

Heel ver weg lijken de ramen, waar

ren van de schietkelders betast.

lamplicht doorheen schijnt, — en beneden

hel

Hef cyclotron staat klaar om naar binnen getrokken te worden

i

i

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen