Vrije Universiteitsblad 1967 - pagina 73

eerste wereldoorlog, schreef prof. Anema in zijn brochure ,,Onze tijd en onze roeping": ,,lk behoor niet tot hen, die maar het liefst zagen, dat al deze discussies niet werden gehouden en dat alles maar stil in ongerimpelde effenheid doorzeulde.... Een levensrichting van universeel karakter als de onze moet steeds, als ze gezond is, inwendige verschillen vertonen. Wat voor het separatisme de dood is, is voor de waarlijk ,,katholieke" groepsformatie niet minder dan levens- en bestaansvoorwaarde. Wie jammert over verschil van mening binnen een groep, enkel omdat het verschil is, zoekt wat alleen de secte kan bieden. Maar deze onmisbare schok der geesten moet steeds gepaard gaan met de macht der saambindende eenheid van beginsel, om zulke geschillen niet te laten worden tot gezwellen die kankeren en woekeren op de gezonde levenssappen." Wat Anema hier bedoelt met zijn verwijzing naar de ,,saambindende eenheid van beginsel" verschilt in wezen niet van de bedoeling, waarmede ter gelegenheid van de V.U.-da'g 1967 wordt verwezen naar de oude naam van de universiteit, waarmede alle daar aanwezigen zich verbonden weten. Het ligt echter evenzeer in de lijn van Anema's bedoeling wanneer daarbij het ,,reformata" niet wordt opgevat als een statisch begrip, alsof het her-vormd zijn ooit een eens en voor altijd afgedane zaak zou kunnen zijn. Het tegendeel is waar, want als het ,,reformata" er op duidt dat Gods Woord, waarvan de diepte en rijkdom onuitputtelijk is, bij den voortduur zal moeten functioneren in het menselijk leven, dat zich voltrekt in de ontplooiing in het wetenschappelijk leven en denken van een reformatorische universiteit, geen sprake kunnen zijn. Anema zegt hiervan: ,,Er zijn zeker beproefde waarheden, die immer en altoos dezelfde blijveri, maar het leven als geheel vergt voortdurende vernieuwing en veel, wat te zijner tijd als zulk een beproefde waarheid werd beschouwd, bleek later niet proefhoudend te zijn. Vandaar dan ook dat wij niet, als de Roomse kerk, onfeilbare uitspraken over de beginselen kennen, maar die steeds weer mogen en moeten toetsen aan de openbaring Gods in natuur en Schriftuur". Het wil mij voorkomen, dat deze woorden van een der grootsten onder de ,,voortrekkers" der Vrije Universiteit ook in deze tijd, waarin veel spanning voortkomt uit beduchtheid voor verandering, ten volle waard zijn te worden overwogen en ter harte genomen. Ten aanzien van de kerk is een oude zegswijze gangbaar, die inhoudt dat aan het ,,reformata" nog moet worden toegevoegd het „semper reformanda" hetgeen betekent: moetende steeds worden her-vormd. Deze zegswijze is, dunkt mij, ook zeer toepasselijk op onze universiteit. Moge daarom de ontmoeting tussen de Vrije Universiteit en haar vrienden in den lande op de a.s. universiteitsdag het karakter verkrijgen van een door wederzijds vertrouwen gedragen gezamenlijke bezinning op het adagium „Universitas Libera Reformata Semper Reformanda". G. J. Sizoo

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen