Vrije Universiteitsblad 1968 - pagina 45

In dit verband is opmerkelijk dat in de laatste jaren verschillende jongere Nederlandse sociaal-geografen juist via buitenlandse publicaties met zijn denken in aanraking zijn gekomen. In dit licht gezien is het verdrietig dat het dr. De Jong door zijn ziekte niet meer gegeven is geweest van zijn uitverkochte studie over de geografische totaliteit een herziene nieuwe druk voor te bereiden. Nog in een ander opzicht heeft dr. De Jong een aparte plaats ingenomen. Weinigen hebben als hij immer het goede recht van andere zienswijzen erkend. Bescheiden en irenisch als hij was, heeft hij nimmer uitdrukkelijk tegen anderer methodologische opvattingen stelling genomen: een houding welke bij zeer systematisch en schematisch denkende wetenschapstheoretici zeer weinig wordt aangetroffen. Üit zijn wetenschappelijk, werk rijst geen andere persoonlijkheid op dan die wij in de dagelijkse persoonlijke omgang hebben mogen leren kennen. Hij trad niet gaarne op de voorgrond en hij raakte niet graag in een dialoog verwikkeld — hetgeen niet wil zeggen dat hij niet ten aanzien van vele zaken een duidelijk omlijnd standpunt innam, en bleef innemen. Hij was ook zeer consciëntieus: hij heeft al zijn werk altijd met een voorbeeldige ijver, zorg en toewijding verricht — zolang als hem dit fysiek mogelijk was, en ook nog toen het hem eigenlijk niet meer mogelijk was. Hij was en bleef daarbij ook zeer goedhartig, van welke goedhartigheid vele honderden getuigen bestaan- Daarbij denk ik zowel aan .zijn studenten als aan zijn medewerkers en collega's. Zo wordt prof. De Jong, als wetenschapsman en als een trouwe vriend door velen gemist. Mogen zij ook dikwijls denken aan mevrouw De Jong, die het hem mogelijk heeft gemaakt zoveel in zijn studie op te gaan. Moge God haar op haar nu zo eenzame weg immer nabij blijven. M. W. Heslinga

Naar

aanleiding van liet congres

De universiteiten zijn wel in het nieuws. Doordat zij zo groot worden; studenten tellen zij bij duizenden en hoogleraren bij honderden. Doordat zij zo duur worden; studenten kosten duizenden, hoogleraren tienduizenden per jaar. Maar apparaten en installaties kosten tonnen en gebouwen miljoenen. Wie betaalt dat allemaal? Wie erganiseert dat allemaal? Wat levert het op? Wat heeft het bedrijfsleven er aan? Kan de studieduur worden bekort? Zijn er ook grenzen aan de specialisaties? Deze vragen leven ook aan de universiteiten. Zij zijn geen ivoren torens meer. Zij geven soms blijk van groot verantwoordelijkheidsgevoel voor de samenleving. Wat men van al deze dingen aan de universiteiten precies vindt, is niet met een paar woorden te zeggen. Voor een deel zijn de genoemde vragen voor de,universiteiten nogal nieuw. Vroeger kon een universiteit zich bezinnen op haar betekenis voor de nationale cultuur voor de nationale reputatie.. Dat was in de tijd toen men de wetenschap nog met een hoofdletter schreef. Het sprak vanzelf dat het wetenschappelijk onderzoek der hoogleraren ten grondslag lag aan het onderwijs. I.S dit nog zo? Althans in gelijke mate als vroeger? Hoe moeten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen