Vrije Universiteitsblad 1968 - pagina 157

heel wat kinderen in leven, die inderdaad vroeger overleden zouden zijn, maar die nu sterk gestoord, een zware opdracht voor hun ouders en hun omgeving gaan vormen. Verbetering in deze situatie is alleen te verwachten van voortgezette

studie.

Hoe belangrijk deze geacht wordt, moge

blijken

uit het feit dat de

Universiteit

van

Amsterdam

enige jaren geleden een aparte leerstoel heeft gecreëerd voor de verrichtingen en de ziekten van de pasgeborene, die door mijn vriend prof. de Bruijne bekleed wordt. En ook aan onze kliniek is door de Besturende

Colleges

reeds

een

leeropdracht

in dit onderdeel van de paediatrie verleend en wel aan mijn medewerker dr. Geudeke.

Mevrouw de presidente, Het was mijn taak u in kort bestek iets te vertellen over de kindergeneeskunde van de eerste levensweken. Uiteraard heb ik mij daarbij sterk moeten beperken: over dit onderwerp zouden niet alleen boeken te schrijven zijn, zij zijn er allang en hun aantal stijgt met het

jaar.

Er

is

zelfs

een

apart wetenschappelijk tijdschrift aan deze materie gewijd en er worden afzonderlijke congressen over gehouden. Maar alvorens te eindigen, wil ik nog uw aandacht vestigen op een geheel

ander

aspect van de zaak. Niet alleen is tot een verbetering van de levenskansen van de zieke pasgeborene een goede, dagelijkse samenwerking

tussen

obstetricus en paediater vereist, alsmede doorlopend toezicht

door een schare speciaal

daartoe

opgeleide verpleegsters, maar ook w o r d t dag er nacht de inzet gevraagd van analistes en röntgen laborantes, teneinde

de ziekteprocessen van uu

tot uur te kunnen blijven volgen.

Cornelia de Lange, een naam die de ouderen on der u nog wel zullen kennen, die vroeger in Am èterdam professor in de kindergeneeskunde wa. en die ook toen al veel belangstelling had voc de pasgeborene, placht als richtlijn voor de verzor ging van te vroeg geborenen te geven; ,,liefderij' verwaarlozen". Zij bedoelde daar dit mee: de bab moet wel met zorg geobserveerd w o r d e n , maar a Ie onnodige handelingen — wassen, kleden, en". —

moesten zoveel

mogelijk

vermeden

wordei.,

omdat onder de toenmalige omstandigheden

het

beste wat men v o o r het kind k o n doen was, het met rust te laten. Zoudt u thans eens kunnen zien, hoe soms hele teams van artsen, verpleegsters, analisten en röntgenlaborantes

zich

tegelijkertijd

inspannen v o o r het leven van één enkele baby, dan zou er van ,,verwaarlozen" niet veel meer blijken. Maar u wilt, hoop ik, wel van mij aannemen, dat de liefde waarmee dit werk verricht wordt er niet minder om is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen