Vrije Universiteitsblad 1969 - pagina 82

gewoon en nuchter, heel rechtuit en eerlijk. Daar was af en toe een echte dialoog, een goed en leuk gesprek. Maar ja, dan moet je weer allemaal naar binnen; het lieve leven van een vergadering begint weer en het leuke was er al gauw weer af. De beste stuurlui staan aan de wal en achteraf is het makkelijk praten. Als je alles van tevoren wist enz. enz. Toch wil ik er graag wat van zeggen. Ik doe het netjes in drie punten. En het is alleen voor mijn rekening.

Lunchpauze

op de

l'.U.-dag.

punt 1 Van wie is de V.U.? Antwoord: Van de Vereniging! Maar de Vereniging is niet meer de Vereniging van Kuyper die, een paar jaar nadat de V.U. was opgericht, door het Nederlandse achtbare publiek werd beschuldigd van ,,paneelzagerij"; als men dat in hedendaags Nederlands wil weergeven en rekening houdt met de wijzigingen in het cultuurpatroon, komt het zo ongeveer neer op ,,bezetting van de consistorie van de Nieuwe Kerk te Amsterdam". Kuyper heeft zelf die beschuldiging met verontwaardiging van de hand gewezen. Dat neemt niet weg dat hij dat ,,image" had. En dat de V.U. het had. Zij was — voor die tijd — een kritische universiteit. En de Vereniging was er een van mensen, die veel over hadden voor een universiteit die anders was dan de andere universiteiten in Nederland, een universiteit met ,,souvereiniteit in eigen kring", een echte ,,Yrije", een universiteit die vrij is te beslissen tegen welke horizon haar wetenschappelijk onderwijs gegeven wordt. Het zou een veel te lang verhaal worden als we wilden vertellen waarom de Vereniging van 1969 niet meer die van 1879 is. Maar er is slechts een kort verhaal nodig om te vertellen waarom de Vereniging van 1969 niet meer die van tien, van zelfs vijf jaar geleden kan zijn. Zij is nl. in de eerste plaats de Vereniging die sindsdien bezig is haar grondslag opnieuw te formuleren en dat maakt het mogelijk dat zij binnen niet al te lange tijd vele in haar

nieuwe grondslagformulering hevig geinteresseerde leden krijgt; naar die nieuwe situatie is zij op weg. In de tweede plaats — en dan komen we nog dichter bij ,,Assen I969" — is zij de Vereniging die een universiteit in stand houdt, waarvan velen aan die universiteit zeggen, dat het medebeslissingsrecht groter moet zijn naarmate men dichter bij de te beslissen zaken betrokken is. De V.U. is van de Vereniging. Maar velen zeggen: voor het medebeslissingsrecht komen in de eerste plaats in aanmerking de mensen die er de hele dag mee te maken hebben: docentencorps, personeel, studenten. En het is niet maar een groep studenten die dat zo stelt. Ook bijv. directeuren zeggen dat ze die kant op willen, als zij willen, dat vormen worden aangegeven ,,waarin het principe van medezeggenschap van elk der geledingen zal kunnen worden verwezenlijkt ten aanzien van het centrale bestuur der universiteit" (formulering van het ontwerp-schema voor een tijdelijk orgaan voor gemeenschappelijk overleg).

punt 2 De

ledenvergadering

Het is in Assen gebleken dat men onder de hand van een genoeglijke V.U.dag niet ook nog een echte ,,gewone jaarlijkse vergadering" in de zin van art. 1 van het huishoudelijk reglement kan houden; een vergadering dus waar de jaarstukken worden behandeld. Vandaar dat er een vervolg op Assen

komt. Niemand stelt zich voor dat dit in de huidige situatie een simpele zaak zal zijn. Bij voorbaat doe ik een goed woord ten aanzien van de manieren van hen die in Assen de jongste leden van de Vereniging waren. Ik zou aan de oudere leden willen vragen te bedenken dat — ik heb het van Fabius — volgens Thorbecke ons aller Groen van Prinsterer zo voor en na bezield was met een ,,terrible vrijmoedigheid". Daar hebben veel studenten tegenwoordig iets van. Wat ik hier tot de leden, die voor de voortgezette vergadering worden uitgenodigd, in dit verband wil zeggen, is dit: laat u door niets weerhouden om te komen; de vergadering wordt goed voorbereid; en het gaat om uw Vereniging en om ons aller universiteit. U zou de studenten dankbaar kunnen zijn dat zij door hun optreden de Vereniging uitgedaagd hebben om erbij te zijn. En laat u niets wijsmaken: het was niet allemaal onzin wat ze in Assen zeiden.

punt 3 De toekomst van de V.V.-dag De V.U.-dagen waren geen echte jaarvergaderingen meer, ze waren reünies. Je zag elkaar, de dames van Vrouwen V.U.-Hulp, de leden van de Vereniging, de donateurs, contribuanten, correspondenten, provinciale bestuursleden, aan de ene kant en de mensen van de universiteit aan de andere kant. Iets daarvan moet zo blijven. Persoonlijk zou ik het prachtig vinden als de niet-universitairen op zo'n reünie voluit de kans kregen met de studenten ,.georganiseerd" te praten. Maak, wat in Assen improvisatie tijdens de lunchpauze was, in de naaste toekomst tot een georganiseerde zaak. Daar moet wat op te vinden zijn. We leven in de tijd van de gespreksgroepen, de forums en de teach-ins. Tenslotte, wat ik aan de hierboven aangehaalde dame uit Groningen schreef aan het einde van mijn brief aan haar, wil ik ook u, mijn lezeressen en lezers, schrijven. ,,Als we ons zelf op de horst gaan slaan omdat we het dan maar weer eens geklaard hebben, komt de hoogmoed voor de val, We zijn er nog niet. En we hebben vele mensen nodig die in uw g e e .! t meeleven".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen