Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 74

vaste mensen overschatten de mens, bijv. zichzelf, ook wel eens. En dat accent leggen op het doel, op de praktijk.' Ik zie dat niet als een opzij zetten van fundamentele waarden. Wij hebben vaak teveel gemeend dat eenheid van uitgangspunt tot hetzelfde eindresultaat voert. Dat moest wel zo zijn, maar het was niet zo. Dat leren schoolstrijd, bezettingstijd en wetenschap. Het is dan ook geen wonder dat de tegenwoordige generatie daarover valt en daarom het: waarheen? stelt boven het: waaruit? Voor de christen is dat slechts een andere actualisering van dezelfde roeping. Paulus leert al dat uit en door en tot slechts één kristallisatiepunt kennen. In die paulinische geest is die nieuwere aanpak volstrekt aanvaardbaar. Daaraan doet niet af dat zo'n doel-streven kan doorslaan. Dan heet het politicisme. Ook het grondslagstreven kan doorslaan. Dan heet het fundamentalisme. De V.U. heeft altijd gevochten tegen de ,, waarden-vrij e wetenschap", tegen het „uitgangspunt-vrije denken". Ze is er heel wat om uitgelachen. Dat wetenschap ook in haar bedoelingen niet waarden-vrij is, is een te weinig gezien aspect van de bedoeling der Vrije Universiteit. Beide aspecten zijn moeilijk

waar te maken. Organisatorisch heeft de universiteit zich langs eigen wegen ontwikkeld. Een school die meer leerlingen krijgt, krijgt meer leraren. Als het aantal studenten groeit, krijgt de hoogleraar er een assistent bij. Dit heeft de verhoudingen meer autoritair gemaakt dan collegiaal. Studenten, grotendeels al of niet tijdelijk progressief ingestelde jongeren uit de beter gesitueerde milieus, hebben al thuis wat zelfstandig denken opgedaan en leven dat uit aan de universiteit op een leeftijd waarop ze ook voor dienstplicht en kiesrecht voor vol tellen. Studenten zien de macht van de staf; de staf ziet op tegen de hoogleraar; de hoogleraar moet zelf hogerop. Vereniging en grondslag worden tegenwoordig wel als formele zaken beschouwd. Ten onrechte, maar we hebben er wel aanleiding toe gegeven, door doel teveel achter te stellen bij uitgangspunt en door de grondslag weleens meer te zien als zeef dan als innerlijk vuur. Is de Vereniging de enige goede hoedster van de grondslag? In elk geval heeft zij nu alle zeggenschap via directeuren (tenminste formeel; de praktijk is wel anders, maar dat merken alleen insiders). De

stelling dat wie middelen levert zeggenschap heeft, heeft bij 981/2% subsidie aan waarde ingeboet. Zijn universiteit en hoogleraren minder hoeders van de grondslag dan de leden der Vereniging en die meer dan de spaarsters? Ik pleit niet voor verlegging, want een universiteit is, naar de geschiedenis leert, vaak een bolwerk van eenzijdigheid. Maar het monopolie van de Vereniging is ook een eenzijdigheid. Waar het heen moet? Mijns inziens moet de universiteit meer zelfbestuur hebben. Alle zeggenschap formeel in handen van zeven Verenigingsbestuurders, werkelijk het gaat niet meer, hoe men met dit te beweren ook tekort moge schieten in waardering voor wat Grosheide, Van Namen en anderen belangeloos deden en doen (studenten geloven niet eens dat ze niet gehonoreerd werden). Men zal de zeggenschap moeten spreiden, met inschakeling van alle geledingen der universiteit. Maar ook met behoud van een stuk zeggenschap van de Vereniging om haar betrokkenheid meer dan om haar geld, om haar leven uit en tot hetzelfde geloof meer dan om de laatste busjeslichting. P. J. Verdam

HERSTRVCTVRERING VAN DE VRIJE UNIVERSITEIT EN DE VERENIGING mr. ]. W. Ubbink

Een drietal onderwerpen beheerst momenteel de verhouding tussen Vrije Universiteit en Vereniging: de herformulering van de grondslag van de Vereniging en daaraan gerelateerd die van de doelstelling der universiteit, de 100%-bekostigingsregeling en de herstructurering van de universiteit. Men kan deze zaken niet los zien van elkaar. Daarom: in dit artikel wordt de herstructurering besproken; waar nodig zullen de beide andere punten in de beschouwing worden betrokken. Het staat als een paal boven

8

water.

dat het werken aan eigen bestuurlijke herstructurering voor de Vrije Universiteit geen doel in zichzelf kan zijn. Ik moge in herinnering roepen wat de rector magnificus van onze universiteit hierover op de V.U.-dag in Utrecht op 14 februari jl. heeft gezegd, toen hij in dit verband wees op de verantwoordelijkheid van de wetenschappelijke docent en onderzoeker en van de student, alsmede op het vraagstuk van de verhouding tussen universiteit en maatschappij. Een introvert oppoetsen van eigen structuur zou bovendien in strijd zijn met die vernieuwingsstro-

mingen, die de universiteit zien als een open, op de maatschappij gerichte organisatie.

Dit neemt niet weg, dat de bestuurlijke herstructurering en de verhouding tussen universiteit en Vereniging, op dit moment zaken van de hoogste importantie zijn. Onwillekeurig dringt zich de oude spreuk ,,mens sana in corpore sano" op: om zich aan haar belangrijke taken, liggend op het terrein van de geest te kunnen wijden, moet de lichamelijke gezondheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen