Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 167

HOE WERKT DE SUBFACULTEIT DER OPVOEDKUNDE ? De subfaculteit der opvoedkunde heeft de laatste jaren grote veranderingen ondergaan. Het aantal studenten neemt stormachtig toe, het aantal studierichtingen heeft zich uitgebreid, de democratisering is een heel eind op weg en waarschijnlijk zal binnen niet al te lange tijd een naamsverandering te verwachten zijn. De subfaculteit der opvoedkunde zal dan gaan heten subfaculteit der pedagogische en andragogische wetenschappen. We willen op de verschillende punten wat nader ingaan. De

studieopzet

De studie in de opvoedkunde is gepland op een vijfjaren program. Het eerste jaar (de propedeuse) bestaat uit een introductie op basisvakken als agologie, theoretische pedagogiek, psychologie, sociologie, en statistiek. De kandidaatsstudie duurt twee jaar en geeft een verdere, meer uitgewerkte voorbereiding op de doctoraalstudie. Naast de colleges, die meer en meer het karakter van werkgroepen krijgen, waar van de studenten een grote eigen inbreng verwacht wordt, worden ook praktische trainingen gegeven, o.m. in interviewtechniek en groepsobservatie. De doctoraalstudie duurt eveneens twee jaar, met eventueel een uitloop in het derde jaar. Uit een groot aantal studierichtingen, elk met eigen specialisatie-studiepakketten kan hier gekozen worden. Informatie over deze studierichtingen vindt u ook in dit blad. De subfaculteit mag zich in een snelle, bijna stormachtige groei verheugen. De aantallen eerstejaars studenten die zich jaarlijks komen melden hebben de laatste twee jaar de honderd overschreden. Daarnaast kennen we de ontwikke-

ling dat het klassieke ,,hoorcollege", waar de docent spreekt en de student noteert, weinig meer voorkomt, maar vervangen wordt door bijv. werkcolleges met kleinere groepen studenten. Dit alles doet een zwaar beroep op de wetenschappelijke staf van de subfaculteit en het is een voortdurende zorg om te komen tot een adequate stafbezetting om de snelle groei het hoofd te kunnen bieden. Een groot winstpunt bij dit alles is het groeiend gevoel van medeverantwoordelijkheid bij de studenten voor de gang van zaken binnen de subfaculteit en in breder verband. Dit komt ondermeer uit in de democratisering die ook in onze subfaculteit gaande is. Democratisering In het cursusjaar 1969/1970 heeft een structuurcommissie, bestaande uit vertegenwoordigers van het docentencorps, -wetenschappelijke medewerkers, studenten en leden van de technischadministratieve staf, de mogelijkheid om tot een gedemocratiseerde structuur

door prof. dr. W . F. van Stegeren.

en werkwijze te komen, voorbereid. Deze werkzaamheden hadden tot,resultaat dat dit lopende cursusjaar geëxperimenteerd wordt met een subfaculteitsraad, waarin alle zaken, de subfaculteit betreffende, behandeld worden. De raad bestaat uit 22 leden, te weten tien vertegenwoordigers uit het wetenschappelijk corps (docenten en medewerkers), tien studenten en twee leden van de technisch-administratieve staf. De adjunct-secretaris van de subfaculteit is adviserend. Het moderamen van de raad bestaat uit vier leden: twee hoogleraren, een wetenschappelijke medewerker en een student. De raad wordt bijgestaan door drie adviescommissies, nl. een commissie voor onderwijszaken, een commissie voor de coördinatie van wetenschappelijk onderzoek en tenslotte een commissie die de materiële zaken behartigt en probeert een goed leef- en werkklimaat binnen de subfaculteit te bevorderen. Op deze manier proberen we om ge-

T O E L I C H T I N G op de film:

Mijn ouders hegrijpen mij niet Regie: Adam Chapham - Engeland. Een BBC-productie. (Nederlandse ondertiteling). De film die op de „open d a g " van de subfaculteit der opvoedkunde gedraaid zal worden, houdt zich bezig met een gezin waarvan de zestien-jarige dochter van huis is weggelopen en na een periode van vier maanden weer terugkomt. Het meisje, Kathy Weston, wilde de discipline thuis en het gemis aan contact met haar ouders ontlopen. Via gefilmde interviews wordt gepro-

beerd wat meer zicht te krijgen op de relaties binnen het gezin. H e t blijkt hier niet te gaan om een zgn. „probleem-gezin". Er zijn geen duidelijke conflicten, maar ouders en kinderen, speciaal Kathy, leven als het ware in verschillende werelden. De film moet gezien worden als een aanloop tot gesprek en op deze wijze wordt hij op 16 januari a.s. dan ook

gebruikt. vu-BLAD

5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen