GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1971 - pagina 135

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1971 - pagina 135

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

magazine

Tenzij een wonder gebeurt Oit voorjaar overleed de arts, met wie het gesprek werd gevoerd, dat u op deze en de volgende pagina's kunt lezen. Enkele dagen na zijn overlijden, op maandag 22 maart, werden fragmenten van het gesprek dat Henk Mochel met hem had, door de NCRV-televisie uitgezonden. Vrijwel alles wat de arts zei bij de opname, vindt u hiernaast weergegeven. De arts en Henk Mochel spraken over het proces dat stervenden doormaken, over hemel en hel, euthanasie en over de nieuwe aarde. De naam van de arts is in het programma niet genoemd. Hij was zendingsarts (gereformeerd), die aan de VU studeerde, in Indonesië, Pakistan en Israël werkte en zich daarna in Nederland specialiseerde. De foto's die u aantreft op deze en de volgende pagina's zijn beelden uit de aan het ziekbed opgenomen televisiefilm.

Contact Dick van Bommel van de NCRV-T.V. had de arts leren kennen bij een reis naar Pakistan. Toen Henk Mochel van de NCRV-televisie bezig was met de voorbereiding van de programma's 'Tenzij een wonder gebeurt', die dit voorjaar werden uitgezonden, vertelde zijn collega hem van de ongeneeslijke ziekte van de inmiddels naar Nederland teruggekeerde arts. Oe jonge dokter was patiënt van prof. dr. C. van der Meer, met wie Henk Mochel bezig was het eerste programma voor te bereiden. Zo ontstond het contact. De arts, die wist dat hij niet zou genezen, volgde de uitzending van het eerste programma op 25 januari. Hij was zeer onder de indruk, vooral van het door de radio uitgezonden gesprek, waarin prof. Van der Meer een patiënt vertelt dat hij niet beter zal Worden. Beslist oneens was hij het "iet hen, die meenden dat het niet (uitgezonden had mogen worden. De °nigeving moet solidair zijn met de Patiënt. 'Je moet om hem heen gaan staan.'

Dit zal allemaal eens verdwijnen iiMmmmiissêsi^^0MË&Ê^!MÊi:

interviev\/

door Henk

Dokter kunt u nog iets vertellen over uw ziekte. Wanneer bent u ziek geworden enwanneer heeft u gemerkt dat u deze ziekte had? Ik heb in september '68 gemerkt dat ik wat pijn kreeg in mijn rechterbovenbeen waardoor ik wat moeilijk ging lopen, maar ik heb dat toen geweten aan lage rugpijn waar ik wel meer last van had. Ik ben er mee blijven doorlopen en het is maar heel geleidelijk aan erger geworden. In januari '69 liep ik een beetje kreupel en in april liep ik echt mank. Toen zei iemand: nu moet je echt naar een dokter gaan, want het wordt erger en je moet ernaar laten kijken. En omdat het mogelijk iets met de ruggewervel zou kunnen zijn, ben ik naar een neuroloog gegaan, maar die heeft niets kunnen vinden. Hij heeft mij toen verwezen naar de universiteitskliniek van de V.U. Daar ben ik vier weken lang in observatie geweest. Men heeft eigenlijk geen oorzaak kunnen vaststellen. Het was inmiddels wel zo geworden dat ik alleen nog maar met een stok kon lopen. Toen kon ik natuurlijk mijn werk niet meer doen. Daar ben ik in juli '69 mee opgehouden. Men heeft steeds maar meer foto's ge-

Mochel

maakt en eindelijk, eind oktober, is er een foto gemaakt waarop iets zichtbaar was in het bot van mijn rechterbovenbeen. Toen heeft men direct daaruit een stukje weefsel weggehaald om dat te kunnen onderzoeken. Het bleek een kwaadaardig beengezwel te zijn. Dat is mij ook gezegd door de chirurg. Hij zei: het is natuurlijk erg moeilijk om dat weg te halen, en... nou ja, toen heb ik eigenlijk zelf tegen hem moeten zeggen; dus u moet mijn been amputeren? 'Ja', zei hij toen, 'dat is zo, jouw been zal er af moeten'. Had u toen al het idee dat deze ziekte wel eens een fataal karakter zou kunnen krijgen? Op het moment dat hij me zei dat het een kwaadaardig beengezwel was, dacht ik direct: dit kon wel eens het einde worden. Want wij weten dat over het algemeen die kwaadaardige beengezwellen erg makkelijk uitzaaien, dus al vrij vroeg in hun ontwikkeling zich elders nestelen doordat cellen van zo'n gezwel via de bloedbanen versleept worden naar andere delen van het lichaam... Dat is ook gebeurd?

29

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1971

VU-Magazine | 208 Pagina's

VU Magazine 1971 - pagina 135

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1971

VU-Magazine | 208 Pagina's