VU Magazine 1972 - pagina 237

Mevr: drs. M.J. 't

Hooft-Welvaars:

Het afwegen van de armoede is zo'n onzin interview door Henk Biersteker Aan het eind van een gesprek dat Henk Biersteker had met mevr. drs. M. J. 't HooftWelvaars, werden ontwikkelings- en milieuvraagstukken met elkaar in verband gebracht: 'Voor mij is het op het ogenblik zo duidelijk als koffiedik. Als je nu de ontwikkelingsproblematiek in verband brengt met het rapport van de Club van Rome, dan vallen mijn zekerheden met een grote klap in het water, en dan weet ik zo net nog niet, waar we naar moeten streven. Kijk, in het Westen zouden we misschien af moeten van het grote materiële goederenpakket en wat meer diensten moeten produceren. Daaraan is ook duidelijk behoefte. Maar als in het rapport staat, dat de hoeveelheid mineralen eindig is, dan betekent dat bijvoorbeeld dat we minder koper moeten gebruiken. Dat zegt de Club van Rome dan ook. Maar dat houdt een ramp in voor landen als Chili en Zambia. Hoe los je dat 'even' op? In dat hele boekje over de Club van Rome staat nauwelijks een woord over ontwikkelingslanden. Ik neem aan, dat dit een van de grote punten zal zijn op de derde Unctad, want ze zullen het over milieuproblemen hebben. De grote angst is, dat onze zogenaamde milieubezorgdheid gaat leiden tot de klad in de export van de ontwikkelingslanden,' aldus mevrouw 't Hooft-Welvaars aan het slot van het gesprek. Het was anderhalf uur eerder als volgt begonnen: Een van de opmerkingen die vaak gemaakt wordt, over bijvoorbeeld grondstoffenoversenkomsten, is, dat de ontwikkelingslanden daarin niet te hoge prijzen moeten bef^ingen, omdat er anders zo gauw synthe"ca komen. Het hangt af over welke grondstoffen je het hebt. Niet alle grondstoffen lenen zich voor synthetische namaak. Er zijn optimisten die beweren dat je synthetisch koffie 6n cacao kunt maken. Ik heb het nog niet gezien en ik maak me er dan ook niet zo druk over. Voor die produkten zou ik de prijs zo hoog mogelijk willen stellen. Dat is al moeilijk, omdat je daarbij twee overwegingen moet laten gelden. De eerste is: neemt m'n totale geldopbrengst

dan toe? Dat hangt af van de prijs-elasticiteit. Als ik m'n prijs tien procent hoger maak en m'n gevraagde hoeveelheid zou meer dan tien procent kleiner worden, word ik er niet wijzer van. Nu is dat, geloof ik, bij koffie en cacao niet het geval. Dus wat de consument aangaat, zou je de prijs wel kunnen verhogen. Wat de producenten aangaat, moetje wel uitkijken, want op een goed moment gunnen die elkaar het licht in de ogen niet meer. Wanneer je als land op koffieproduktie honderd procent zou verdienen, dan zal er wellicht worden getracht stiekem meer koffie te maken. Als de prijs te hoog wordt, dan kan je hele kartel in elkaar vallen, omdat iedereen probeert z'n extra koffie te smokkelen. Je kunt dus wel je prijs tot monopolieprijs maken, maar die moet niet zo gek zijn, dat iedereen in te grote verleiding wordt gebracht om z'n eigen kartel te ontduiken. Dat geldt voor koffie, cacao, thee; produkten waarvan je geen synthetische namaak kunt, maken. Van de spullen waarvan wel substituten bestaan, zou je alleen de prijs kunnen verhogen, wanneer je er tegelijk in slaagde om de prijzen van de synthetische substituten te verhogen. Dat is een van de aanbevelingen van het Unctad-symposium.

geweest

Ja. De optimisten! Dan zou u een wereldwijd kartel moeten hebben van alle synthetische producenten van vezels. Ik weet niet, of u gelezen heeft dat de Henk Biersteker

AKZO-club een boete heeft gekregen van miljoenen marken, omdat ze een piepklein kartelletje hadden in Duitsland. Dat hadden ze opgezet met andere producenten, omdat er veel te veel vezelproduktie is, in de hoop die prijs hoger te houden. Daarvoor hebben ze de boete gekregen. In de VS hoef je het niet te proberen. Daar krijg je niet alleen een boete, maar ook gevangenisstraf. Gaat u nu maar eens zeggen: Er moet een kartel komen. Niet alleen van de natuurvezelproducenten, maar ook van de producenten van synthetica (die het van hun eigen wetgeving al niet mogen). Mijn hoop is een andere. De synthetische substituten zijn allemaal chemische produkten. Misschien krijgen we de overheden zover dat ze de milieuvervuiling, die daarin zit, dusdanig doorberekenen, of wegbelasten, dat deze produkten zoveel duurder worden als nodig is om deze concurrentie gedeeltelijk kwijt te raken. In de nota van de Nederlandse regering over de EEG en de minst ontwikkelde landen - vooral Afrikaanse landen - staat, dat de regering er vóór zou zijn een zekere bewerking van landbouwprodukten in de ontwikkelingslanden toe te laten en die niet onder hogere tarieven te laten vallen, zoals nu het geval is: Dat schijnt in de EEG op bezwaren te stuiten en nu poseert de regering als de enige in de club, die het zo graag goed zouden willen doen. De Nederlandse regering kan niets meer dan de EEG-handelspolitiek voorschrijft. De weerstanden komen waarschijnlijk van de industrieën, die het bewerken van de produkten voor hun rekening nemen. Dat lijkt me aannemelijk. De Fransen bijvoorbeeld maken er een principe van, dat het verwerken van de landbouwprodukten uit de ontwikkelingslanden, in de ontwikkelde landen moet gebeuren. Dat wordt tot in het absurde doorgevoerd. Zelfs zó, dat de rietsuiker die in Franse overzeese gebiedsdelen of exkoloniën gemaakt wordt, naar Frankrijk wordt vervoerd, waar men het raffineert en daarna weer geëxporteerd wordt naar andere ex-koloniën. Dat is hun idee van het moederland. Er zijn zulke ontzettend sterke lobby's. Ik heb de indruk dat, wat dit betreft, Unilever een vooruitstrevender maatschappij is dan overeenkomstige bedrijven in Frankrijk en Duitsland. Over het algemeen neemt de regering geen beslissingen, zonder overleg met het bedrijfsleven. Wat vindt u trouwens van dat principe ? Bij de cacao-onderhandelingen in Geneve was een zeer sterke adviseursdelegatie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen