VU Magazine 1972 - pagina 343

-MÊÈI Spierenergiecentrales tijdens de oorlogsjaren

1942 verschenen 'Leeghwater maalt de meren leeg' van de eerste, als in 'Waterland' (1943) van de tweede wordt Leeghwater ons beschreven als een jongen-vanJan-de-Witt avant la lettre. Jef Last: 'l^annen als Leeghwater die werkten, niet om winst of persoonlijk voordeel, maar omdat zij hun werk en hun land liefhadden, die in hun werk opgingen, maar toch niet zo, of zij stonden open voor heel de cultuur en de schoonheid van deze wereld die aan hun daad, de durf van dromen paarden, die op hun eigen kracht vertrouwden en toch de deemoed hadden om vroom de uitkomst in Gods handen te leggen, zulke mannen zullen onsterfelijk blijven, want zij maakten Holland.' Jan Mens ziet in Leeghwater een geroepe-

ne, die bijkans tot razernij wordt gedreven door de gedachte dat er op de bodenn van de Beemster landbouwgrond te vinden moet zijn; 'Jan Adriaensz krauwt door zijn baard, wild als van een struikrover. Er huist onrust in hem, het lijkt of hij overal jeuk krijgt, of hij op een bed van gloeiende naalden ligt. Negenduizend morgens vruchtbaar land sluimert onder het grijze water.' Het is na dit warmbloedige proza een koude douche kennis te nemen van de studie van J. G. de Roever: 'Jan Adriaenszoon Leeghwater' (1944). Deze was de mening toegedaan dat Leeghwater 'slechts een naïeve en zeer met zichzelf ingenomen man geweest is, die door anderen op zijn plaats gezet, zijn werk naar behoren verrichtte'. 31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen