VU Magazine 1972 - pagina 341

vend element in het Texelse landschap dan als stroomleverancier,' zei (volgens de Heldersche Courant) directeur B. Kleinhuis van de Texelse Elektriciteitsmaatschappij, bij de officiële ingebruikstelling van de windkrachtcentrale. Uitgerekend is dan ook dat er per twaalf Nederlandse gezinnen één Hollandse windmolen zou moeten draaien om te voorzien in de elektriciteitsbehoefte. Afgezien van de prijs, waar haal je de ruimte In Nederland vandaan om zoveel windmolens te plaatsen? Maar daarmee behoeft het laatste woord over windkracht nog niet te zijn gezegd. Op verschillende plaatsen in de wereld wordt nagedacht over het benutten van wind als energiebron. In de VS wordt geëxperimenteerd, in Frankrijk (bij Grenoble) staan ook moderne windmolens, speciaal ontworpen voor elektriciteitsopwekking, maar verhoudingsgewijs krijgt de windkrachtmotor toch weinig aandacht, tot ergernis van Roel van Duyn. 'Het is vreemd, dat er in de wereld der officiële technologen zo weinig aandacht aan windl<racht wordt besteed. Toch kan niemand er onder uit dat windmolens heel goede en uit milieu-oogpunt zel<er de geschaatste werktuigen zijn voor het regelen van de waterstand. Toch zou het doenlijk zijn om in plaats van een woud van televisieantennes een woud van windmolentjes op liet dak te hebben. De kosten daarvoor, een paar duizend gulden, besteedt elk gezin nu jaarlijks aan de consumptie van de verontreinigende elektriciteit. Met de nodige research naar rendementverhoging, kostendaling en energie-opslag zou dit Witte Molensplan zeker uitvoerbaar zijn. In combinatie met de exploitatie van zonne-energie

zou Nederland zich kunnen verlossen van al zijn problemen van energievoorziening en de milieuverontreiniging, die daarmee verbonden is. Waarom gebeurt het eigenlijk niet?' Tot voor kort bestond er in ons land een Stichting Elektriciteitsopwekking door windmolens en waterradmolens (in 1952 ten doop gehouden door de Vereniging De Hollandsche Molen), maar die heeft zojuist besloten zich te ontbinden. Men heeft be-

Doorsnede van windenerglecentraie 'De Traanroeler' op Texel

De molenstenen In 'De Traanroeler' werden vervangen door drijfwielen, die de windkracht overbrengen op de generator

Vatcantiegroet aan VU-magazineredactie van cartonist Arend van Dam

taZrine^ ¥244t*i

öySht>géjÉ£L.. L 22

moeienis gehad met de molen 'De Kraal' te Westbroek, 'De Hoop' in Wervershoof, die beide enige elektriciteit leverden, en de Traanroeler op Texel. 'Niet afknappen heren, doorgaan!' roept Roel van Duyn hen aanmoedigend in zijn Energieboekje toe. Zijn idee: 'iedereen een molentje op het dak', roept herinneringen op aan de oorlogsjaren (toen op tal van boerderijen windgenerators verschenen), zoals veel in de aan 'Energie' gewijde artikelen in dit nummer van het VU-magazine. De enige ervaringen met schaarste heeft deze maatschappij uit die jaren. Het was dan ook niet toevallig, dat uitgerekend in oorlogstijd de belangstelling in ons land voor molens steeg. 29

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen