VU Magazine 1972 - pagina 368

m

magazine

Wie is Notohamidjojo ?

Ere-promotie aan de VU Over prof. dr. O. Notohamidjojo, aan wie maandag 4 september een eredoctoraat is verleend door de senaat van de Vrije Universiteit is in ons land weinig bekend. Dit zal mede hebben bijgedragen tot het protest tegen dit ere-doctoraat door de Studentenraad van de VU, omdat men op een afstand in dr. Notohamidjojo iemand meende te zien, die voor 'n militaire dictatuur is, voor het gevangenhouden van politieke tegenstanders en voor de massamoord op communisten in 1965. 'Jullie zetten 'em in een hoek, waar hij helemaal niet inzit,' zei prof. dr. J. Verkuyl tot de studenten, die zich actief betoonden in dit protest. En tot vu-magazine: 'Notohamidjojo was de enige hoogleraar, die tijdens Soekarno weigerde z'n handtekening te zetten onder de eis om zich te onerwerpen aan de beginselen van de "geleide" democratie". Bij mijn weten is er in Indonesië niemand die zo in woord en vele geschriften is opgekomen voor de rechtstaat tot op de huidige dag. Ik zei tot de studenten: jullie zouden zelf meegelopen hebben tegen Soekarno.' Geen goed woord heeft prof. Verkuyl overigens over voor het gevangenhouden van politieke tegenstanders in Indonesië. 'De kerken maken zich erg druk voor de gevangenen en ze hebben weten te bewerkstelligen dat er 20.000 vrijkwamen. Noto heeft de moed gehad om ex-gedetineerden bij zich in dienst te nemen.'

Auteur Op verzoek van VU-magazine schreef drs. N. G. Schulte Nordholt te Salatiga nevenstaand artikel over prof. Notohamidjojo. Over een studentenprotest was hem niets bekend bij het schrijven, zodat hij daarop dus niet kon ingaan. Drs. Schulte Nordholt vertrok oktober 1969 in dienst van 'Oegstgeest', de Vrije Universiteit en D. T. H. naar Salatiga om te adviseren bij de opbouw van een Sociologisch Research Instituut van Satya Watjana. 4

door drs. N.G. Schulte Professor Notohamidjojo behoort tot die groep Indonesiërs die de laatste kwart eeuw een centrale plaats hebben ingenomen in de Indonesische samenleving. Niet dat zijn rol naar buiten toe zo opvallend is geweest, zoals bij de ministers Leimena en Tabunan die als christenen een hoge positie hebben ingenomen in de regering. Meer als raadsman, ietwat op de achtergrond, oefent hij grote invloed uit op de maatschappelijke ontwikkeling. Als men prof Notohamidjojo met één term zou moeten typeren dan is dat gum - leermeester. Guru in deze samenleving heeft een heel diepe betekenis. Dat is niet louter een (hoog-)leraar, maar iemand, die mensen op-

Prof. mr. O. Notohamidjojo

STen

Nordholt

leidt mens te worden, in de ruimste zin van het woord. Naast kennis is het vooral de levenswijsheid die hij overdraagt op zijn leerlingen. Een guru vormt om zich heen een school, professor Notohamidjojo schept zich een universiteit.

Levensloop Door de redactie van VU-magazine werd mij gevraagd een beeld te schetsen van de persoon prof Notohamidjojo. Geen geringe zaak, omdat die persoon figureert in een andere cultuur en samenleving dan die van de lezers van dit blad en tot op zekere hoogte ook van de mijne. Ik zal trachten aan dit verzoek te voldoen door enigszins de levenslijn van dr. Notohamidjojo te vermelden en daarbij telkens enkele facetten van deze boeiende persoonlijkheid nader belichten. Hij werd geboren te Blora in 1915, als zoon van een mohammedaans wetgeleerde. In het geslacht waaruit dr. Notohamidjojo voortkomt zijn altijd twee takken te onderkennen geweest. Een bestuurlijke, er moeten regenten onder hen geweest zijn, en een religieuze, mohammedaanse wetgeleerden, zoals zijn vader er een was. In de persoon van dr. Notohamidjojo lijken deze twee takken wonderwel verenigd. Een rector met bestuurlijke gaven, geheel passend binnen de Middenjavaanse samenleving, waar de leider meer de Bapak-vader is dan een zakelijk manager en daarnaast een wetgeleerde, zij het niet van Mohammeds leer maar eerder van die van Dooyeweerd. Door een bepaalde gebeurtenis trad zijn vader echter af als penghulu (wetgeleerde) en ging als employé werken bij de B.P.M, te Tjepu. In die tijd was het vrijwel onmogelijk voor Indonesiërs om enige vorm van westers onderwijs te verkrijgen. Met veel moeite weet zijn vader in 1906 de Kurses van Nederlands Verbond in Semarang te voltooien. De streek van Blora en Tjepu is een van de zgn. minus-gebieden op het verder zo vruchtbare eiland en de armoede van die streek wordt treffend beschreven door de beroemde schrijver P. A. Tur, een plaatsgenoot van de familie, in zijn boek Verhalen van Blora. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen