VU Magazine 1972 - pagina 503

m

vest en ingericht zijn naar westerse maatstaven, maar goed wonen hangt er primair vanaf of je goed gemotiveerd bent, of je de kunst van het wonen verstaat. De bewoners vanvrij-huis-met-tuin-in-rustige-wijk-dichtbij-vermaken, altijd voor zijn soort typische onver- keersnet hoeft niet meer welzijn te ervaren anderlijke manier, maar bouwen kan het niet, dan de bewoner van een flat of zelfs een bozich inrichten evenmin, sfeer scheppen ook venhuis. Wij zouden in Nederland trouwens niet. Ook zijn jagen en zijn paren, zijn trek- niet kunnen wonen zoals men in de voorsteken, nestelen, spelen en vechten vinden den van Noord-Amerika woont; wij hebben plaats op een niveau dat een totaal andere de ruimte niet en moeten de hoogte in, of de wijze van in-de-wereld-zijn verraadt. De mens verte. Tegen wat sommige filosofen gesteld heeft dingen om zich heen, die alle ten doel hebben, dat zulk grote-stads-wonen geen hebben: zijn welzijn, zijn zich thuis voelen, wonen is, (en de wetenschap valt hen daarin of, zoals het is uitgedrukt: zijn genieten, ook bij) betogen wij dat wonen niet staat of valt van de dagelijkse dingen, zoals het eten, onze met de vraag of ik uit mijn voordeur op kleding, het meubilair, en dat in afwisseling straat, op een trap-portaail of in eigen tuin met het genieten buiten van de aarde, de zee, stap. Maakt het huis de bewoner, of is het de straat, het licht, het reizen. Genietend ge- eerder andersom? De flatbewoner kijkt soms bruiken kunnen we beter zeggen. Want om- uit over het vrije veld, de villabewoner is gaan met de dingen kan ook het accent heb- soms omsingeld door het geboomte van eigen ben van de twijfel, de bezorgdheid, het ang- tuin. stig over de schouder kijken. De dingen kunnen ons ook uitleveren aan de verveling, de Naar buiten verwendheid, de ontevredenheid en de mateloze begeerte, die geen minder grote be- De Chinees in de Commune en de primitieve dreiging vormt dan het gebrek er aan, de dak- dorpsbewoner verplaatsen een deel van hun loosheid, de honger en de armoede. huiselijk leven naar buiten voor het huis. Mevrouw driehoog kan dat niet doen, maar op haar balconnetje vertelt ze er alles over Gemotiveerd aan de buurvrouw. 'Wei-zijn' wordt niet alleen Want je kunt technisch nog zo goed gehuis- bepaald door de bevrediging van behoeften. magazine

maar ook door de vraag hoe je met de dingen verkeert, wie je zelf bent, én hoe je je verhoudt t.o.v. je medemensen. Want ook mensen komen hier in het gezichtsveld. Niet alle filosofen die over het wonen nadenken hebben hier voldoende oog voor. De huisgenoot immers bepaalt mede mijn geborgenheid en mijn thuis-zijn, en de sfeer in huis, hóórt die te bevorderen, maar gebeurt dat ook, en wie ben ik zelf voor die anderen? Want, zo hebben andere wijsgeren terecht benadrukt: wonen is niet alleen een wei-zijn, het is ook een zijn-voor-anderen. Dat wil nu ook weer niet zeggen dat de alleen-wonende man of vrouw niet echt woont. Ook in zo'n woning of apartement kan gezelligheid en sfeer zijn, en zeker geborgenheid. Immers wonen betekent ook uittreden in de wereld (om dan weer terug te keren); en daarbij vindt men de medemens op zijn weg, in het verkeer, op het werk, in allerlei ontmoetingssituaties.

Omgaan De meesten van ons 'moeten er uit', ook de huisvrouw die een geriefelijk huis bewoont; wanneer dat niet kan, is ze prompt ongelukkiger dan menig alleenstaande die vrij in- en uitgaan kan. Omgang met mensen is onmisbaar, als men zich daarna weer terug kan trekken in de eigen woning, al moet die deur zeker voor de ander open blijven. Echt wonen

Woningbouw Tuindorp Vreewijl(, Rotterdam, 1917 en iater

^^sa^^

35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen