GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1972 - pagina 193

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1972 - pagina 193

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

m

magazine

Maatschappij is bezig ^ te wennen aan academici Er is de laatste maanden het één en ander te doen geweest over de toekomst van de academici. Komen er niet teveel? Ongerust keek men naar de cijfers die aangaven dat er niet meer zo hard aan de academicus wordt getrokken als vroeger het geval was. Er is zelfs sprake van een geringe werkloosheid onder hen. Loont het onder die omstandigheden nog wel de moeite (en het geld) om zoon of dochter te laten studeren? Het bleek moeilijk iets als een 'al-omvattend antwoord' te vinden op dit soort vragen. Een chemicus is immers geen medicus en een jurist geen econoom. De ene academicus is de andere niet en de werkgelegenheid voor de één zal er dus anders uitzien dan die van de ander. Eén van de deskundigen die zich in breder verband bezig hield met het verschijnsel van de werkloze academicus was prof. dr. W. Albeda, hoogleraar sociaal-economisch beleid aan de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam en lid van de Eerste Kamer voor de ARP. In een inleiding die hij onlangs hield in Utrecht, voor een gehoor dat voornamelijk uit chemici bestond, vroeg hij zich af of de maatschappij niet bezig is te wennen aan het grote aantal academici dat de laatste jaren van de universiteiten komt en of dat niet zal gaan inhouden dat die academici wat inkomen betreft met wat minder genoegen zullen moeten nemen. VU-magazine had een gesprek met prof. Albeda. Hij zei daarin onder meer: 'Mijn betoog in Utrecht ging eigenlijk over de werkloosheid onder chemici. Juist bij hen bleek de werkloosheid nogal verontrustend te zijn geworden in de loop van dit jaar. Ik heb geprobeerd te analyseren waar dat door komt. Voor zover ik kon nagaan, bleek dat te worden veroorzaakt door de economische terugslag. Tot nog toe werd een derde van de afgestudeerde chemici afgenomen door 'de grote vijf, de grote concerns. In 1970-'71 bleken drie van die vijf een personeelsstop te hebben; één vervangt alleen nog maar en één gaat op de oude voet voort. Je kunt dus constateren dat er plotseling de klad gekomen is in die markt. Een andere vraag is: hoe staat het met de werkloosheid onder afgestudeerden uit andere studierichtingen? Het verschijnsel doet zich voor, dat de laatste anderhalf, twee jaar over de hele linie een hchte werkloosheid is opgetreden. Men sprak vorig jaar van 650 ingeschreven werkloze academici. Dat zal op

het ogenblik wat zijn opgelopen. Als je nagaat dat we een landelijk werkloosheidspercentage van twee procent niet vinden om over naar huis te schrijven, dan zou je bij een huidig aantal van - pak weg - 100.000 academici ook bij 2000 werklozen nog niet mogen zeggen dat het heel ernstig is. De getallen die men op het ogenblik noemt, liggen voor zover mij bekend, nog altijd beneden de duizend.

Afgestudeerden Het punt is alleen dat die werkloosheid bij academici een top heeft onder de pas afgestudeerden. Voor mij persoonlijk geldt dat ik het laatste jaar moeite heb gehad de afgestudeerden aan banen te helpen. Tot dit jaar werden ze in de loop van het laatste studiejaar weggehaald door de werkgevers. Je ziet over de hele linie het aantal werklozen oplopen en niet alleen in Nederland. Zweden heeft een goede statistiek op dit punt en ook daar kun je zien dat er de laatste twee, drie jaar werkloosheid aan het ontstaan is in alle studierichtingen, misschien met uitzondering van de medici. Voor de VS kun je hetzelfde constateren. Het is een onderwerp dat nog weinig onderzocht is, omdat tot voor kort niet zo erg veel werkloosheid onder academici voorkwam. Ik kan me levendig voorstellen dat naarmate er meer academici komen, het percentage werklozen onder hen meer overeenstemming zal vertonen met het werkloosheidspercentage in het algemeen. Wat dat betreft zou je zeggen dat het doodnormaal zou zijn, wanneer het percentage voor academici ook de twee procent zou gaan benaderen. Dat het juist bij de pas afgestudeerden zo hoog is, is niet normaal.

Te duur? De vraag rijst: wat is de oorzaak van de toeneming van de werkloosheid? Als economist

Prof. dr. W. Albeda

ben je direct geneigd te zeggen: als er ergens een blijvend overschot is, dan moet dat iets te maken hebben met de prijs. Als je ziet dat zich in een bepaalde groep plotseling werkloosheid gaat voordoen en die werkloosheid neemt toe, dan zou je kunnen vragen: heeft dat iets te maken met het inkomen? Je zou je kunnen voorstellen dat de afgestudeerde moeilijkheden ondervindt doordat zijn inkomen traditioneel betrekkelijk hoog is. Traditioneel, omdat de maatschappij nog bezig is zich aan te passen aan het nieuwe fenomeen dat er zoveel nieuwe academici gebruikt worden. Vroeger had de academicus status en in verband daarmee een hoog inkomen. Het was iets bijzonders. Vandaag de dag komen er meer beschikbaar. Je kunt je voorstellen dat

37

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

VU-Magazine | 570 Pagina's

VU Magazine 1972 - pagina 193

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

VU-Magazine | 570 Pagina's