VU Magazine 1972 - pagina 94

m

magazine

de beschermende laag van een christelijke cultuur die aan hun boodschap een zekere geloofwaardigheid zou kurmen geven.

Isolement Het is niet alleen dat de pinkstergelovige weinig tijd overhoudt om zijn maatschappelijke belangstelling te ontwikkelen, het is bovendien niet zonder gevaar voor zijn eigen geloof om zich in die maatschappij te mteresseren. De pinkstergelovige man, bijvoorbeeld, leidt een leven dat sterk afwijkt van zijn omgeving. Hij rookt en drinkt niet; hij gaat niet naar de kroeg of naar het sportveld. Hij is integendeel veel thuis bij zijn vrouw en kinderen. Bovendien doet hij iets wat voor een Latijnsamerikaanse man nogal vreemd is: hij gaat veel naar de kerk en vindt religie belangrijk. In de ogen van zijn omgeving stelt hij zich wat aan. Hij is min of meer belachelijk. In een samenleving waarin een belangrijk deel van de mannen alcoholist is, en de anderen wel wat erg graag een glaasje lusten, wordt iemand die niet drinkt met gemengde gevoelens bekeken, dat wil zeggen met een mengeling van minachting en bewondering. Zowel die minachting als die bewondering maken het er niet gemakkelijker op zo'n leven vol te houden. De oude Adam staat dagelijks voor je, in de persoon van een medearbeider of een buurman. Onze pinkstergelovige man zal zich bij tijden afvragen of het nu wel nodig is zo'n verschrikkelijk braaf leven te leiden. Is hij geen man en dient hij zich niet te bewijzen, net als de anderen, in de kroeg, in zijn gesprekken, in zijn omgang met vrouwen? Alleen als de pinkstergelovige zich voortdurend met de boodschap blijft bezighouden, alleen als hij zich afsluit voor de suggesties uit zijn omgeving, dat alles wat hij doet en denkt overdreven, en eigenlijk onzirmig is, alleen dan kan hij zich staande houden in een niet-christelijke omgeving. Steeds weer moet hij zich door zijn medebroeders de boodschap laten voorhouden en anderen die boodschap doorgeven om te kurmen blijven geloven. Door zich steeds weer te verwarmen aan de gemeenschap die hij heeft met zijn broeders en zusters in Christus houdt het evangelie zijn greep op zijn leven. Het isolement is dus wel noodzakelijk wil men het nieuwe leven aankunnen. Actief meedoen in buurtraden, in vakbonden, in politieke partijen betekent het intensiveren van contacten die stuk voor stuk bedreigingen zijn voor het levensalternatief dat men zich heeft gekozen. 40

'Wanneer er over maatschappijvernieuwing wordt gesproken, dan in termen van 'Chile para Cristo': als eenmaal alle Chilenen zich zullen hebben bekeerd, zal de maatschappij vanzelf veranderen.'

Moeilijk Bij tal van leiders binnen de beweging bestaat wel degelijk het besef dat de christen de samenleving niet zonder meer aan haar lot mag overlaten en dat hij er een eigen taak heeft te vervullen. Maar ze weten dat de massa van de gelovigen voor zoiets moeilijk is te vinden en dat niet zonder reden. Ten slotte is een zeer groot gedeelte van de gemeente nog maar pas bekeerd en staat het nog niet zo sterk in de schoenen tegenover de suggesties die uitgaan van de 'normale' wijze van leven en denken. In die situatie is het nu eenmaal niet gemakkelijk om als christen actief mee te doen in allerlei maatschappelijke activiteiten. Wij, als 'moderne' christenen, kunnen ons misschien moeilijk verenigen met de geringe maatschappelijke inzet van de pinkstergelovigen, maar wij hebben ook geen last van de problemen die een pinkstergelovige ontmoet. Wij onderscheiden ons nauwelijks meer van 'de wereld' en we gaan op dit punt zelfs prat op onze progressiviteit. We menen dat we beter met onze daden dan met onze woorden getuigenis kunnen afleggen, zoals het bekende doekje voor het bloeden luidt, dat onze valse schaamte pleegt te bedekken. Maar wat moeten christenen die zich wel duidelijk onderscheiden van de wereld en wel willen getuigen van de hoop die in hen is? Voor een juiste waardering van de pinksterbeweging dienen we te bedenken dat haar boodschap niet in de eerste plaats op het hiernamaals is gericht, maar juist voor het dagelijks leven oplossingen biedt. Ze biedt aan een bekeerling genezing, kracht om niet meer te drinken, een nieuw zicht op hu\ye-

lijks- en gezinsrelaties, hulp van God bij het vinden van werk enzovoorts. Het toekomstig leven komt eerst in deze context aan de orde. De pinksterboodschap heeft dus wel degelijk een belangrijke 'horizontale' component. Het probleem is alleen, dat deze zo indivi dualistisch is. Men heeft op geen enkele wijze zicht op de maatschappelijke struc turen. Waimeer er over maatschappelijke vernieuwing wordt gesproken - en dat wordi er - dan in termen van 'Chile para Cristo' als eenmaal alle Chilenen zich zullen hebben bekeerd, zal de maatschappij vanzelf veranderen. Onvoldoende doorziet men dat de ellende die men rondom zich ziet niet alleen het produkt is van de zondigheid van de individuele mens, maar evengoed schuilt in de maatschappelijke structuren als zodanig.

Vernieuwing Op zichzelf is deze visie niet noodzakelijkerwijs gegeven met de theologische visie die men er op na houdt. Dat bewijst wel het bestaan van een kleine pinksterkerk, de Iglesia Wesleyana, die zich al sinds decennia wel zeer bewust inzet voor maatschappelijke vernieuwing - de meeste leden zijn lid van de socialistische partij - vanuit een leef- en denkwereld die zich verder niet onderscheidt van die van andere pinksterkerken. Op zijn hoogst zou men misschien kunnen zeggen dat ze nog wat strikter is in haar levenscode en nog wat mystieker is dan de meeste andere kerken. Trouwens, ook bij andere pinkstergelovigen ben ik het idee tegengekomen dat de christelijke kerk ook in de samenleving een nieuw

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen