GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1973 - pagina 96

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1973 - pagina 96

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

buurt zou er onherroepelijk zijn gekomen wanneer een groep in die wijk niet in beweging was gekomen. Het ging niet door. Je denkt dan: de raad is om. Voortaan gaat het anders. Maar dat bleek niet het geval te zijn. Een paar maanden later speelde het geprojecteerde hotel aan de Zwanenburgwal. Ook dat zou zeker zijn doorgegaan wanneer niet opnieuw een groep had gezegd: nee, dit is in strijd met julhe beloften. Ook dat plan werd tegengehouden. De raad moet iedere keer weer heel kritisch worden gevolgd, wil hij de goede beslissingen nemen. De bevolking moet permanent druk uitoefenen om plannen veranderd te krijgen. Vier/vijfjaar geleden was men nog volkomen ongevoelig voor argumenten die door actiegroepen of bewoners naar voren werden gebracht. Dat begint te veranderen. Wel moet je voortdurend op je qui vive zijn, want voor je het weet is het volgende stuk

sen met lang haar bijvoorbeeld. Over dit soort verschijnselen wordt zeer veel gediscussieerd in de buurten. Dan is er ook de frustratie wanneer je na al die jaren waarin een gigantische hoeveelheid werk is verzet, toch op een dag zo'n metrocaisson voor je deur ziet staan met de afbraak daaromheen. Er kunnen binnen een groep wanhopige situaties ontstaan, omdat men het gevoel krijgt voor niets te hebben gewerkt. Gesprekken over de zin van wat je aan het doen bent, zijn zeer kenmerkend voor actiegroepen. Je ziet aan de andere kant ook, dat mensen die anders misschien tussen de wal en het schip zouden zijn geraakt, door samen met anderen ergens aan te werken, overeind blijven. Een actiegroep bestaat niet uit mensen die voortdurend strijdbaar zijn. Integendeel: men is vaak aan de diepste twijfels ten prooi, die door allerlei oorzaken kunnen ontstaan: over de vraag wat er verder moet gebeuren, maar

SOE GEFORCEERDE SANERING ZUU£NDUIZQ<OENAMSTERDAMMS?SN06 LANGER MOctïNW/^HTEN OPEEN H U I S 3 E . . . . Uit: 'Nieuwsmarkt'

city-vorming er. Het is dus zaak niet voetstoots als juist te aanvaarden wat autoriteiten zeggen. De mensen zouden er vanuit moeten gaan dat ze het recht hebben hun eigen omgeving mee te bepalen. Wat er dan feitelijk aan actie moet gebeuren verschilt per situatie en kan alles inhouden: van het bewerken van raadsleden tot het organiseren van een betoging. Essentieel is dat men geen houding aanneemt van: "Ze zullen het wel goed doen". Iedereen kan om zich heen zien dat het niet goed gaat'.

Over actievoerders en hun twijfels 'Het werk van actie-groepen moet niet worden geromantiseerd. Je ziet vaak dat mensen die jarenlang murw zijn gemaakt, die jarenlang strijd hebben moeten leveren tegen een anoniem apparaat als de gemeente, hun opgekropte agressie afreageren op dingen in hun omgeving die ze als anders ervaren, op men40

evengoed wanneer er weer mensen zijn opgepakt. Een paar maanden geleden was het verzet tegen de metro-aanleg min of meer in een impasse geraakt. De sloop ging gewoon door. We hadden dus te weinig kracht kunnen opbrengen om het hele proces te stuiten. Als we niets zouden doen, dan zou de buurt binnen een halfjaar plat liggen. Om die reden hebben we samen met deskundigen een alternatief metro-tracé ontworpen als minder slechte oplossing, dan die van de gemeente en op voorwaarde dat de rest van de metro-lijnen niet zou worden aangelegd. Eerst werd gezegd dat onze berekeningen niet klopten, maar dat konden we weerleggen. Er zal binnenkort een debat gehouden worden over het alternatieve tracé. Het is natuurlijk belachelijk dat wij, als niet-technici een plan moeten verdedigen tegen de gespeciaüseerde ambtelijke dienst. Van die kant kan men natuurlijk altijd technische smoesjes verzinnen waarom iets niet kan.

mBQBiinB

Eerst zou men zich moeten uitspreken over het gehele beleid: moet de rest van de metro nog worden aangelegd. Wanneer die vraag is beantwoord moet bekeken worden wat er met de rest van de oost-lijn moet gebeuren en langs welk tracé die moet worden aangelegd. Nu wordt de zaak omgekeerd omdat men zich op technisch gebied sterker voelt staan dan in beleidskwesties'.

Over de universiteiten en hun rol 'Het is verbazingwekkend hoe weinig studenten daadwerkelijk bij acties als deze betrokken zijn en hoe weinig onderzoek aan de universiteiten wordt gedaan ten bate van de economisch zwakken. Een wetenschappelijk onderzoek dat zou aantonen wie de slachtoffers zijn van de processen die zich voltrekken, zou zeer verhelderend kunnen werken, want vaak wordt niet geloofd dat er überhaupt slachtoffers zijn. Wetenschappelijk materiaal zou de slachtoffers kunnen steunen in hun verzet. Inzake de gewestvorming zou het bijvoorbeeld nuttig zijn om te weten wie daarin zijn betrokken; wie er naar de polder moeten verhuizen. Het onderzoek aan de VU zou, naast 'grensverleggend', ook gericht moeten zijn op het nastreven van gerechtigheid. De VU-achterban zou het onderzoek eens op deze criteria moeten doorlichten. Het is teleurstellend dm ook aan de VU zeer weinig aandacht wordt gegeven aan dit soort onderzoek. Een voorbeeld uit de milieu-sector: we hebben aan de VU geprobeerd een 'groene hart-groep' van de grond te krijgen, in inter-discipHnaire groep die zich met het groene hart van Holland zou gaan bezighouden. In eerste instantie lukte dat: iedereen was enthousiast. Toen puntje bij paaltje kwam, dat wil zeggen: toen er wetenschappelijke medewerkers moesten worden benoemd om de continuïteit van het project te garanderen, was men niet thuis. Men gaf de voorkeur aan het eigen, meest zuiver wetenschappelijk onderzoek. Dat was jammer. Een universiteit zou, behalve een zuiver wetenschappelijke insteUing, ook een open universiteit moeten zijn, dat wil zeggen: open voor allerlei instellingen die om informatie komen vragen, of zelfs onderzoek zouden willen laten doen. Er zou veel meer uitwisseling mogelijk moeten zijn tussen de maatschappij en de onderzoekers in de universiteit. Veel van het onderzoek komt tot stand binnen de beschermende muren van de universiteit. Een paar jaar geleden had ik geen flauw benul van de problemen die zich in m'n oimiiddellijke omgeving afspeelden'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's

VU Magazine 1973 - pagina 96

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's