VU Magazine 1973 - pagina 531

denkende Javaan te bekeren en tot bestrijding op te zetten tegen het atheïstische communisme. Hierbij werd vaak gebruik gemaakt van de economische afhankelijkheid van de pachters en landloze boeren van de rijke boeren en godsdienstleiders (kyai). De P.K.I. anderzijds, trachtte aanhang te mobiliseren door het in het vooruitzicht stellen van grondeigendom van de huurders en landlozen o.a. door op grote schaal beboste hellingen te kappen. Het desastreuze effect van deze politiek op korte termijn is in de eerstvolgende decennia nog niet te herstellen al zou de regering nog intensiever het herbebossingsprogramma uitvoeren. Het nieuwe areaal was bij lange na niet toereikend om ook maar enigszins het landtekort op te vangen en daarom werd alle nadruk gelegd op de landhervormingswetgeving die een gelijkmatiger verdeling van het grondbezit beoogt. De agrarische wet van 1960 waarin de bepalingen waren opgenomen, werd echter niet of nauwelijks uitgevoerd en dit leidde ertoe in 1963 tot 1965 dat plaatselijke actiecomités tot eenzijdige herverdeling overgingen.

waarachter men schuil gegaan was - vermoord of opgepakt was. De enkehng stond ontredderd alleen en zocht vaak overhaast een nieuw ideologisch tehuis door zich tot een godsdienst te bekeren, waardoor dan ook, ten dele de grote bekeringsgolf op Midden-Java tot het christendom verklaard kon worden. In deze situatie nu en tegen deze politiekcuiturele achtergrond beslist het regime Suharto voor een politiek van 'rust en orde'.

werd hierbij geholpen doordat veel dorpsfuncties waren opengevallen en die nu, voor zolang men het nodig achtte door van bovenaf benoemde en op hun betrouwbaarheid gescreende, meestal, met name in Oost-Java militaire functionarissen, konden worden bezet. De regering had hierdoor juist in de oppositiestreken, dadelijk een greep op de situatie tot op dorpsniveau. Een duidelijk streven was om te trachten de oude waarden van rukun (gemeenschap) en harmonie te herstellen, door op de verschrikkingen van het jonste verleden te wijzen en die geheel te schuiven op de opruiers en ophitsers, die de onwetende massa hadden afgevoerd van de weg naar Budi Luhur, de weg naar Het Goede. Hiermee de mogelijkheid scheppend dat elke vorm van kritiek op plaatselijke vertegenwoordigers van het gezag, ook al zijn die nog 20 corrupt en onbekwaam, geïnterpreteerd kan worden als opruiing en ingedeeld wordt als te behoren tot volksgevaar no. 1: subversieve actie. Dit proces werd nog vergemakkelijkt doordat feodalistische kenmerken in de maatschappij

Deze zo genoemde 'aksi sefihak', eenzijdige actie, is één van de grondoorzaken geweest dat de spanningen op het platteland zo hevig werden dat na de mislukte coup van oktober 1965 juist op het platteland zulke onvoorstelbare moordpartijen konden ontstaan, in veel grotere mate dan in de steden het geval was. Sommige legereenheden hebben hierin zeer zeker actief geparticipeerd, maar het was toch vooral een zich ontladen van opgekropte haat, waarbij de zichtbare schuldige, hij die onteigende grond bewerkte, het in de meeste gevallen moest ontgelden.

Daarbij gaat het uit van een paar centrale gedachten. 1, De economische ontwikkeling moet dusdanig zijn dat er in stedelijke centra vooruitgang plaatsvindt zodat van die zijde geen onlusten te verwachten zijn. 2. Het platteland, ruwweg 80% van de bevolking, moet gedepolitiseerd worden en met militaire macht gecontroleerd blijven. Hoe zijn deze doelstellingen nu de laatste vijfjaar verwezenlijkt? We beginnen met het tweede aspect omdat dat, naar het schijnt, redelijk gelukt is.

weer sterker naar voren konden komen.

In lang niet alle gevallen waren dit boeren die uit overtuiging zich bij een communistisch georiënteerde organisatie hadden aangesloten, meestal waren het opportunistische motieven geweest en mede de hierboven uiteengezette groepsverbondenheid en was er van verzet in vele gevallen geen sprake, vooral niet wanneer het kader - de woordvoerder.

'Orde en rust' In de periode van angst en ontreddering die volgde op de verschrikkelijke gebeurtenissen die vanaf oktober 1965 tot in sommige streken zoals Oost-Java juli 1968, voortgeduurd hebben, was het niet moeilijk voor de regering met ruggesteun van het leger de 'rust' te herstellen op het platteland. Zij

Feodalisme Het feodalisme is nooit geheel verdwenen geweest, maar was toch, zeker in de onafhankelijkheidsstrijd en de zgn. 'zaman P.K.I.'op de achtergrond gedrongen. Door de vaak mihtair-hiërarchische verbindingen die er tussen de plaatselijke militaire commandant en de nieuwe dorpsbestuurder ontstonden, werd het eenvoudiger om andere bureaucratische kanalen te omzeilen ofte bekorten. Het spel van relatie en voorkeur bloeide volop. Nationaal gezien kwam deze feodalistische trend ook duidelijk aan het licht door de benadrukking van het feit dat de vrouw van de President familierelaties heeft met één van de vorstelijke families van Solo. Dat die band eigenlijk maar via een bijvrouw loopt, werd verzwegen en met veel ophef werden in 1971 de verwaarloosde graven van de voorvaderen in de omgeving van Solo door de President en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen