VU Magazine 1973 - pagina 128

'S?bP/

dat er in Europa een even grote behoefte was aan liefde: mijn ervaringen sindsdien hebben mijn vermoeden bevestigd. Helaas zijn het tekort aan voedsel in Azië en het tekort aan liefde in onze samenleving nog steeds even groot. Hierbij doel ik niet alleen op een gebrek aan zorgvuldigheid in de omgang tussen individuen, doch ook op een tekort aan waarachtige democratisering van onze samenleving. Een democratisering die bestaat in de erkenning van het eigene van alle deelnemers aan een organisatie en van alle burgers van ons werelddorp, beschouw ik als een der krachtigste manifestaties van de macht der liefde in een samenleving. Als ik pleit voor een versobering in onze samenleving, tegen de achtergrond van de crisissituatie waarin de wereld zich bevindt, houdt dat niet in een afzien van hetgeen wezenlijk nodig is voor de kwaliteit van het menselijk bestaan. Met Van Steenbergen ben ik

het eens dat een accentuering van de crisis er niet toe mag leiden het democratiseringsproces nu maar op een zacht pitje te zetten. Men hoort wel eens beweren dat sociaal beleid in werkorganisaties alleen mogelijk is bij hoogconjunctuur: dat zou een luxe zijn die bedrijfsleidingen welwillend toestaan als er toch voldoende geld voor "overbodige dingen" is. Dit nu is een ernstige misvatting van het democratiseringsbeginsel. Men zou liever de stelling moeten omkeren: juist in tijden van laagcoiyunctuur blijkt hoe verschrikkelijk belangryk een goed sociaal beleid is. Zonder waarlijke democratisering die uitloopt op een mondiaal inclusief denken, zullen wij het als mensheid niet redden en zullen wij de ons toevertrouwde schepping ontijdig aan haar einde helpen. De noodzakelijke versobering leidt er wel toe dat we onze opvattingen over welzijn misschien moeten herzien. Welk deel van onze

vraag om welzijn heeft werkelyk te maken met menswaardigheid en een gezond bestaan? Welk deel daarvan staat eigenlijk gelijk met het drenzen van verwende kinderen? Ik heb hier geen antwoord op, maar ik besef wel dat zelfs het stellen van deze vragen in onze tijd niet populair is. Het zal noodzakelijk zijn iets nauwkeuriger aan te geven waar welzijn gezondheidkundige noodzaak en waar het niet-noodzakelijke verfraaiing van het leven is, een verfraaiing die op zichzelf geen bedreiging behoeft te vormen voor het gezonde bestaan, doch er wel toe kan leiden dat elders medemensen langer in behoeftige omstandigheden blijven leven. Het zal ook noodzakelijk zijn nauwkeuriger aan te geven waar gezondheidsnormen en hindernormen elkaar overlappen en waar zij uit elkaar lopen. Binnen het gezondheidkundige denken kan hinder zowel betekenen een extra belasting voor het neurovegetatieve systeem als een momentane verstoring van de zingeving van het bestaan. Men krijgt echter de indruk dat in een aantal gevallen een klacht over hinder meer samenhangt met de geringe bereidheid de lasten van de medemens mee te dragen dan dat zij een aanwijzing zou zijn van een wezenlijke bedreiging van het gezonde bestaan. Praktische oplossingen voor de wereldproblemen moeten door politici, economen en technici worden gegeven. Bij de wijze waarop zij adequate oplossingen kunnen vinden, kunnen zy de inbreng van gezondheidkundigen van velerlei discipline niet missen. Binnen de faculteit der geneeskunde wil de sociale geneeskunde er aan meewerken dat het venster naar de wereld open blyft en dat toekomstige artsen zich iets eigen maken van de teleëthiek die zij straks in hun praktyk behoeven.

Om zelf in te vullen

20

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen