VU Magazine 1973 - pagina 74

«••••••

wachtingspatroon ('wat goed is, moet wel duur zijn'). Al werd de arts deze autoriteit 'opgedrongen' (dr. Van Mansholt), veel tegenstribbelen is er toch niet geweest. Een vergelijking kan gemaakt worden met de 'knappe economen', die de mens zich schept in tijden van economische onzekerheid. Weinigen zijn in staat te beoordelen of men te maken heeft met een matig, middelmatig of uiterst kundig econoom of arts, maar legio zijn de overtuigingen, dat chirurgen en economen knap zijn. Velen zullen het wellicht maar een onbehagelijk idee vinden wanneer ze de autoriteit-in-witte-jas, die 'Hm', en 'Juist' zegt en trefzeker receptjes uitschrijft, moeten inruilen voor een gedemocratiseerde dok-

leren, dat vele klachten eerder uitingen zijn van teleurstelling over dokters, die hun autoriteitenrol niet geheel meer volgens het verwachtingspatroon speelden. Huisarts Boot in Trouw (22 jan.): 'De mensen moeten er zelf ook wat voor voelen. Belangrijk is: willen zijzelf als patiënt geïntegreerd worden in de gezondheidszorg. Wij mensen uit de gezondheidssector zullen gezamenlijk ons hiervoor moeten inzetten, maar we kunnen alleen slagen met medewerking van de patiënt, ledere gemeenschap krijgt de gezondheidszorg, die hij waard is. Dat is mijn vaste overtuiging.' 'Lekker jullie eigen schuld,' zei prof. Van Zuthem eens op een ander democratiseringsveld.

medisch kunnen) meer ouden van dagen, meer zorg behoevende invaliden en gebrekkigen. Verder is er een toename van ongevallen, vooral in het verkeer. 'Maar daarnaast blijft een grote groep over: de lijders aan de welzijnsnood, zoals Weyel ze signaleert, 'de welzijnsnood die heerst als een endemische ziekte' en die hij karakteriseert als 'een psycho-sociale deficiëntie ziekte'. Men kan twisten over het percentage psychische en psycho-somatische aandoeningen dat bij de arts wordt gepresenteerd. Het is wel zeker dat het hoog is, te meer als men bedenkt dat ook bij zeer veel patiënten, die aanvankelijk voor een duidelijk somatische aandoening onder behandeling kwamen, de psycho-sociale problematiek bij de reconvalescentie en het herstel duidelijk wordt. Zeker is dat ze frequent voorkomt, dat verontrusting op zijn plaats is - verontrusting over het feit zelf, verontrusting over het onvermogen van de 'klassieke' geneeskunde hier hulp te bieden. Hier is niet de medische macht oorzaak van de verontrusting maar de medische onmacht, die kan leiden tot frustratie en afweer,' aldus dr. Vermeer. Hij noemde het verheugend dat de uitdaging die deze 'epidemie' vormt, door de medici beantwoord wordt. 'De huisartsengeneeskunde heeft de handschoen opgenomen, de verzekeringsgeneeskunde ziet hier een boeiende taak. Niet alleen hulp in individuele gevallen, maar bestudering en evaluatie van het verschijnsel als geheel en het beramen van adequate maatregelen ter voorkoming van deze welzijnsziekte zijn noodzakelijk. De oorzaak van dit ziektebeeld lijken veel multiformer, de te nemen maatregelen veel ingewikkelder dan bij vele andere ziekten het geval is.'

Pillen

ter, die als hij het niet weet, ook eerlijk zegt 'ik weet het niet'. 'De patiënt denkt vaak dat de arts precies weet wat er met hem aan de hand is,' zegt dr. Van Mansholt, in een recente tv-uitzending. 'Maar dan is dat vaak nog helemaal niet zo.' Een grotere openhartigheid zou hier wellicht kunnen helpen, maar of alle patiënten die op prijs zullen stellen, is de vraag. Niet alle uitingen van wrevel jegens medici in kranten en voor radio en televisie mogen zonder meer worden beschouwd als symptomen van een toenemende mondigheid van de patiënt. Een analyse kon wel eens 20

Welzijnsnood In zijn rede enkele maanden geleden voor de Maatschappij voor Geneeskunde, signaleerde dr. Vermeer nog een tweede oorzaak van de verontrusting, maar die had niet te maken met toegenomen medische macht, maar met medisch onmacht. 'Hoewel wij zoveel méér kunnen, er zoveel meer ziekten zijn uitgeroeid, er zoveel meer mensen genezen, komen steeds meer mensen zich ziek melden bij de arts.' Hoe komt dat? Dr, Vermeer gaf een paar oorzaken aan. Er zijn (als gevolg van het toegenomen

Ook wat dit verschijnsel betreft, bepleitte dr. Vermeer discussie in zo breed mogelijke kring. Hij werd op z'n wenken bediend o.a. in de KRO-serie 'Volgende Patiënt', waarin nog eens uit de doeken werd gedaan dat veel ziekteverzuim eigenlijk 'sociaal verzuim' moet worden genoemd en dat de spanningen in de huidige maatschappij oorzaak zijn van tal van klachten. In toenemende mate schrijven de dokters kalmeringsmiddeltjes voor aan slachtoffers van woon- en werksituaties, die te grote psychische spanningen opriepen. Dit verleidde huisarts Boot tot de uitspraak 'De dokter kan soms het grootste gevaar voor de volksgezondheid zijn', waarmee hij bedoelde te zeggen dat het verstrekken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen