VU Magazine 1973 - pagina 85

gesproken over het sociale plan dat voorziet in een beperking van de schade, maar over herziening van de beslissing. De concerndirectie verweert zich door te wijzen op de voorzieningen die zijn getroffen of in de maak zijn. Werknemers in de te sluiten bedrijven kunnen worden overgeplaatst naar andere vestigingen; voor oudere werknemers, voor wie geen passende functie kan worden gevonden wordt een inkomensgarantie voorbereid; er bestaat in het concern een winstdelingsregeling ook voor het personeel. Er kan daarom niet worden gesproken van een ingreep uitsluitend ten bate van de kapitaalverschaffers, vooral niet omdat een voortdurende verlaging van de resultaten de werkgelegenheid van 6600 werknemers in gevaar zal worden gebracht. Dit communiqué van de directie brengt geen verandering in de standpunten. Het blijft:

EBS

:EE^

Amsterdamse studenten en kunstenaars protesteerden op 13 juni 1969 tegen de sluiting in Krommenie. Het pleit was toen al beslecht.

open blijven tegenover sluiten; doorwerken tegenover overplaatsing of inkomensgarantie, concern tegenover gemeenschap (incl. bedrijO; loonarbeiders (die ontslagen en overgeplaatst kunnen worden) tegenover aandeelhouders (die niet overgeplaatst en ontslagen kunnen worden).'

Interpellatie De acties bereiken de Tweede Kamer wanneer Marcus Bakker (CPN) op 22 april verzoekt minister De Block (economische zaken) te mogen interpelleren. In Krommenie neemt duizend man deel aan- een betoging, die is georganiseerd door de vrouwen van werknemers. Marcus Bakker loopt in deze demonstratie mee. Aan burgemeester Tjaberings wordt een motie aangeboden waarin de gemeenteraad wordt verzocht er bij de minister op aan te dringen dat het bedrijf niet wordt gesloten. In een van de volgende raadsvergaderingen wordt'een motie aangenomen waarin dit verzoek is opgenomen. De raad verklaart zich solidair met de werknemers. De PvdA-ers Nederhorst, Wieldraayer en Dankert wonen de vergadering bij. Na de gemeenteraad van Krommenie spreekt ook die van Assendelft haar verontwaardiging uit over de sluiting. Bij het 50-jarig bestaan van de-afdeling Assendelft van de r.k.-metaalbond St. Eloy spreekt de voorzitter van deze bond de wens uit dat een onafhankelijke commissie zal gaan onderzoeken of de sluiting, bij afweging van economische en sociale belangen noodzakelijk was. Het algemeen bestuur van St. Eloy ontvangt twee moties van de afdelingei^ Assendelft, Krommenie, Wormerveer en Zaandam. De ene dringt aan

op staking wanneer het besluit tot sluiting niet ongedaan wordt gemaakt; de andere op het houden van landelijke proteststakingen wanneer in de toekomst bedrijven zouden worden gesloten om louter economische redenen. Het gesprek tussen vakbondsbestuurder en concerndirectie dat op 28 april wordt gehouden loopt op niets uit. De directie blijft bij haar beslissing en verklaart dezelfde dag tegenover b. en w. van Krommenie dat ruime aandacht is geschonken aan de maatschappelijke gevolgen van de sluiting. In Utrecht hebben reeds besprekingen plaats gevonden tussen vakbondsleden en hun besturen over de inhoud van het sociale plan. In Dordrecht wordt enige actie zichtbaar wanneer de gemeenteraad bij de Tweede Kamer aandringt op herziening van het vennootschapsrecht. De acties richten zich geheel op Krommenie, waar nu zal moeten gaan blijken of 'parlementaire' acties succes zullen hebben. Na de betogingen en het spreken over bezetting is de hoop nu gericht op de commissarissen van het concern, de vakbondsonderhandelaars, de Tweede Kamer en de minister van economische zaken. Van de ondernemingsraden van het concern als geheel verwacht men na 19 april, toen een gezamenlijke vergadering \Yerd gehouden, weinig meer. Pogingen om via dit kanaal de strijd voor het behoud van het bedrijf voort te zetten, worden niet meer ondernomen.

Vakbond Het zijn in feite de vakbondsbestuurders geweest die het doel de sluiting te voorkomen hebben laten varen. Op de bespreking van 28 april werd de sluiting als discussiepunt opgevoerd, maar blijkbaar zijn de bestuur-. ders er toen en tijdens een vergadering met de concerndirectie op 2 mei van overtuigd geraakt dat tegen sluiting niets meer was te doen. Principiële punten zoals het laten prevaleren van de belangen der kapitaalverschaffers; het veel te laat in kennis stellen van vakbonden zijn blijkbaar vergeten. De beschuldigingen worden in ieder geval wat subtieler verpakt. De vakbondsonderhandelaars zijn nogal onder de indruk gekomen van de manier waarop de beslissing door de concerndirectie is voorbereid. Die laat 2 mei dan ook weten niet op de beslissing te zullen terugkomen. Drs. Walravens over de vakbonden; 'De bonden zaten in een ongelukkige situatie. In besprekingen met de directie moesten ze wenden en keren; een strategie proberen te volgen; zich bij de directie verontschuldigen voor het feit dat ze weer met een heel nieuw standpunt kwamen aandragen. Ze hadden op dat moment heel weinig mogelijkheden om een constant beleid te voeren. Wat betreft het protesteren en actie voeren zijn de bestuurders terecht nogal realistisch. Ze speculeren niet op een stuk solidariteit wanneer duidelijk wordt dat die er helemaal niet is. Op het ogenblik 31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen