VU Magazine 1973 - pagina 123

maar zo zie ik het. Ik geloof ook niet in een wetgeving tegen bloedvermenging. Daar ben ik tegen, want die wetgeving verhindert het niet. Nu krijgt men misschien prostitutie. Dan krijg je vermenging op 'n andere manier.'

problemen verantwoordelijk nadenken. Ik weet dat 't moeilijk is voor een gemeenschap om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden. Ik ben geen socioloog of politicus, maar kijk, het mag zijn, dat men uiteindelijk in Zuid-Afrika drie groepen van - Bent u er tegen op praktische gronden of omdat gemeenschappen krijgt: Bantoestans, blancou het 'n principieel verwerpelijke zaak vindt? stans voor overwegend blanke gebieden en dan gemengde gebieden, de grote steden. 'Het is principieel verwerpelijk. Er is ook Ik weet niet hoe het anders zou moeten zijn geen bijbelse grond voor 'n wetgeving tegen in 'n gebied als Johannesburg. In die gebieden gemengde huwelijken. Nergens vind ik zoiets moet men toe naar volslagen gelijkheid. En de mensen, die daar dan niet willen wonen, in de bijbel staan. Maar ik zeg niet, dat alle mensen over deze moeten dan maar wegtrekken naar gebieden

Ds. G. J. C. van der Horst, die in 1970 door de VU naar Kisangani uitgezonden werd, om les te geven in de natuurleunde aan de Université Nationale du Zaïre, zond ons bijgaand artikeltje,

ONTWIKKELINGSSAMENWERKING Daags na het strand aan de rivier de Tshopo. vertelde de laboratoriumassistenten mij dat er op die dag een middelbare scholier in het water verdronken was. Het was hel zoveelste slachtoffer van de 'krokodilmannen'. Een magische sekte die haar slachtoffers onder water meevoert om hem op een afgelegen plaats gewelddadig om het leven te brengen. Een nuchtere opmerking dat de jongen waarschijnlijk bij het duiken in de boomwortels verstrikt geraakt was, wordt met een schouderophalen beantwoord. Dat kunnen Europeanen toch niet begrijpen, wordt daarmee bedoeld. Het was voor de eerste maal dat de assistenten mij hiervan gewag deden. Enige studenten op het elektronika practicum, hiertoe om hun mening verzocht, onderschreven de visie van de laboranten. Vele studenten in dit deel van Centraal Afrika fKisangani-Zaïre) leven in twee volledig gescheiden werelden. Het vormt geen tegenstelling voor ze, maar het zijn twee vormen van het bestaan die elkaar aanvullen. Eens te meer besef je hoe diep de traditionele Bantucultuur geworteld is in hun leven. Een traditionele levensopvatting met vaste dogma's, die een absolute en exclusieve geldigheid bezitten. ledere betwisting van dit geloof brengt de bedreiging van chaos en ontreddering met zich mee. De cultuur is die van een 'gesloten' categorie en zij kent geen alternatieve vormen van expressie. De westerse, wetenschappelijke levensopvatting is hier juist de ontkenning van. Zij staat in een 'open' maatschappij, die zich vrij opstelt voor ieder rationeel alternatief Het onderwijs in de exacte vakken op de universiteit moet dus noodzakehjkerwijs een nieuw denkproces inleiden. Omdat ook studenten niet eeuwig in een schizofrenie kunnen leven, zal de nieuwe gedachtenwereld vroeger of later tot een breuk met het verleden moeten leiden. Naar mijn mening zal deze overgang sneller en vollediger kunnen plaatsvinden, wanneer de exacte vakken op

Eerstejaars in Kisangani op het pral<til<um.

experimentele wijze gedoceerd worden. Want een eenvoudige natuurkundeproef is reeds de belichaming van de 'open' wetenschappelijke categorie. Hier is een objectiviteit vereist die geen bovennatuurlijke vooroordelen toelaat; hier kent men een onzekerheidsrelatie die inherent aan het vak is. De uitkomst van het experiment is de toetsing van de theorie, terwijl in de Afrikaanse opvatting de gevestigde theorie te allen tijde de praktijk moet dekken. Het is opmerkelijk dat de belangstelling van de studenten voor de exacte vakken vrij gering is. Misschien hangt dit ook wel samen met het hierboven geschetste culturele dilemma.

Campagne Enige tijd geleden heeft president Mobutu een massieve campagne: 'Beroep op de Afrikaanse authenticiteit' gelanceerd. De terugkeer naar het tijdperk van de voorouders zal Zaïre economisch geen stap verder brengen. .Maar het appel op de waardigheid en de cultuur van de Bantu-samenleving heeft wijd in

alleen voor blanken of alleen voor zwarten.' Prof Cloete zou het betreuren als het zou komen tot een verbreking van het verdrag tussen de VU en de PU. 'Er moeten bruggen worden gebouwd naar alle kanten. Potchefstroom heeft behoefte aan contact met het buitenland, met name met de VU. Het zou erg jammer zijn als zo'n contact verloren ging. Juist voor wat betreft de rassenproblematiek zou een dergelijk contact nuttig kunnen zijn. Ieder contact dat je hebt, moet je benutten.'

Afrika instemming gewekt. Hierdoor wordt de ambivalentie nog eens onderstreept. Met het ene been staan velen in de afgesloten traditionele cultuur, waar wetenschappelijke reflectie taboe is. Met het andere been staan zij in de sceptische wereld van wetenschapsbeoefening. Verschillende studies over ontwikkelingshulp aan Afrikaanse landen, hebben de noodzaak van een technische en natuurwetenschappelijke vorming vooropgesteld. Vooral Centraal-Afrika mist te enen male het technische kader om zijn eigen problemen op te lossen. Nieuwe impulsen tot een doorbraak in deze technische opleiding zijn broodnodig. De oude schoolprogramma's zijn gericht op het westen en leren technieken en manipulaties die niet passen in het Afrikaanse leefpatroon. De didactiek (zo er al sprake van is) is ontwikkeld in Europa en niet toegepast op de traditionele samenleving, waaruit de meeste leerlingen stammen. Daar staat tegenover dat vele instituten van hoger onderwijs met opzet zich aanpassen aan een Europese standaard, uit angst om door de ander niet meer als volwaardig aangezien te worden. De Afrikanisatie van leerprogramma's en leermiddelen met doelbewuste praktische training vindt slechts hier en daar ingang. Het vereist een samenwerking tussen de Afrikaanse partners en de Europese 'expert'. Als vrijwilligers of experts voor dit doel aan de arme landen ter beschikking werden gesteld, dan zou hun rendement hoog kunnen zijn. Sinds enige jaren heeft de Vrije Universiteit relaties met de universiteit in KisanganiZaïre. Het valt niet te ontkennen dat de aanwezigheid van docenten, die via de VU in Kisangani werken (of gewerkt hebben) een positieve neerslag in de universiteit heeft. De onduidelijke situatie aan de Université Nationale du Zaïre maakt een grootscheepse technische assistentie momenteel onmogelijk. Maar de voortzetting van bepaalde projecten op bescheiden schaal is volgens de hierboven gegeven argumentatie zeer wenselijk. Niet alleen voor het vullen van lesuren, maar juist voor een geestelijke participatie met de Afrikaanse collega/student. Kisangani, februari '73 G. v. d. Horst 15

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen