GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1973 - pagina 438

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1973 - pagina 438

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De race ITM afvallers

^

w r \ I 1 '/ I m i m IJ LV ^

Zoals dat vaker voorkomt, bleek ook de avond van de 20ste november 1967, toen VARA's actualiteitenrubriek 'Achter het Nieuws' een speciale uitzending wijdde aan zelfmoordproblematiek, dat het ophelderen van een taboeonderwerp voor een groot deel neerkomt op het op de hoogte brengen van een groep mensen van de moeilijkheden van zijn medemens. Want afgezien van de twee bekende wetenschappers die de uitzending afsloten was de zendtijd verder geheel gevuld met verklaringen van mensen die in een crisis waren terechtgekomen en hadden gepoogd die op te lossen door een eind aan hun leven te maken. In plaats van de abstracte behandeling van een probleem, had de kijker te maken met de concrete en vaak zeer herkenbare moeilijkheden van anderen, van wie hij het gezicht kon zien en de stem kon horen. Er werd begrip gevraagd en gewekt.

pressie, ik voelde me zo in een diepe duisternis en ingebunkerd en het voornaamste was eigenlijk dat de pijn in me zo hevig was, dat ik het gevoel had, dat ik niet verder kon leven. Ik ben toen met een spoedopname naar het ziekenhuis gebracht, daar ben ik ongeveer zeven dagen geweest en daarna vervoerd naar een kleine particuliere ziekeninrichting om een slaapkuur te ondergaan. Maar dat is natuurlijk uitstel van executie.

Hevige pijn

Op dat moment denk je daar niet meer aan. Alleen verlossing van pijn en van het bezeerd zijn binnenin. Dat was zo iets vreselijks. De specialist vroeg later: waarom heb je dit gedaan? en toen kon ik één antwoord geven: het deed zo vreselijk zeer van binnen. Ik kon niet anders eigenlijk meer vertellen dan dat ene . . . '

Er trad bijvoorbeeld een verpleegster op die ernstig werd bedrogen door een man. 'Dit is,' zo zei ze in de uitzending, 'een heel moeilijke periode geweest. Ik raakte in een de-

U heeft toen dus een zelfmoordpoging

gedaan?

Ja . . . ja. Die nacht is verschrikkelijk geweest, ik bedoel dat is heel moeilijk om met u verder over te spreken, maar je bent zo in diepste duisternis en in een volslagen isolement. Was u niet bang voor de dood voor u fiet deed? Of op het moment dat u het deed?

Achter het Nieuws was de voorbereidingen van het programma begonnen met het plaatsen van een advertentie in de dagbladen. Vijf kranten weigerden haar op te nemen, waaronder ook enkele die wel over zelfmoord plachten te, berichten. Op deze advertentie en ook na de uitzending, kwamen tal van brieven binnen waaruit, zo mogelijk nog schrijnender dan in de uitzending zelf, bleek hoe diep wanhoop en hoe groot eenzaamheid kan zijn. 'Ik heb tot twee keer toe een poging tot zelfmoord gedaan. Je kunt dat nooit aan een ander vertellen, want ze begrijpen je niet. En als ze er achter komen, lachen ze je uit. Ze verklaren je voor gek. Maar als u weet onder welke hoogspanning je leeft voor je zo iets doet. Het wurgt je. Je staat alleen. Je hebt niemand die je opvangt, je begrijpt.' 'Ik heb reeds tweemaal een poging gedaan me van het leven te beroven en zal zeker een derde keer dit proberen, maar dan goed. Alleen met slaaptabletten durf ik het te doen. De reden om het te doen, is dat ik moe ben van alles en iedereen.'

Weinig nodig Een onbekende vrouw schreef: 'Dikwijls als ik wakker word, denk ik: weer zo'n lange dag, niemand belt, niemand komt. U hebt met uw reportage licht willen werpen op deze vreselijke waarheid: zelfmoord. Ik ben er diep van overtuigd, dat er maar zo'n klein beetje nodig was om deze eenzaamheid te doorbreken. Al zou iemand je maar eens opbellen en vragen: hoe Is het met je? Of zeggen: ga je mee een kopje thee drinken? Of: zie ik je dan en dan? (niet vaag maar bijv. 'morgen' of 'zondag'). Ik heb één zus en verder niets. Vorige week heb ik als een dronken vrouw over de straat gelopen. Ze liet me zo duidelijk merken dat ik niet mee naar boven mocht. Ik had gehoopt een kopje thee te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's

VU Magazine 1973 - pagina 438

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's