VU Magazine 1973 - pagina 327

Intussen doen ook de geurgenoegens van het gestaag groeiende industrieterrein aan de andere kant van de stad zich steeds indringender en veelvuldiger voor en op windstille vochtige koude dagen is er dan de industriële mist: de smog. De volkstuin is een uitkomst en het er op staande huisje wordt zo ingericht dat in de warmere dagen het gezinnetje er permanent kan vertoeven. Het is een ongestoord genoegen - draagbare radio's zijn er buitenshuis verboden - totdat iemand op een terrein aan de overzijde van de weg die langs het complex loopt een steenfabriekje begint dat op onregelmatige tijden werkt en waarvan het lawaai de stilte definitief tot een schaars goed maakt. Uiteraard werkt de man zonder hinderwetvergunning, in strijd met het bestemmingsplan dat ter plaatse geldt en ook overigens met overtreding van alle andere ter zake van kracht zijnde verordeningen. Als op grond van de hinderwet geboden wordt de zaak stil te leggen, laat hij zijn apparatuur verrijdbaar maken waardoor het geen vaste inrichting meer is en de ongeregelde produktie gaat ongestoord verder. Het gezin kan gelukkig het lawaai ontvlieden door in het aan de andere zijde gelegen bos lange wandelingen te maken.

Kort geding Maar ook daar komt abrupt een eind aan als plotseling op grote schaal aan het kappen wordt geslagen. De pers wordt getipt en op dezelfde bladzij van het plaatselijk dagblad waarop een verhaal met foto illustreert hoe veel er al verwoest is, staat een bekendmaking van de gemeente dat zij van plan is vergunning te verlenen voor het rooien van bomen aan het waterschap dat de door het bos stromende beek wilde kanaliseren en dat

tegen deze vergunningverlening bezwaar gemaakt kan worden tot 10 dagen later... Het nog resterende gedeelte van het bos is eerder dan de beroepstermijn om. Er komt een procedure in kort geding waarin de gemeente o.m. stelt dat zij de bekendmaking beter niet had kunnen pubhceren omdat zij daartoe geen verplichting had. Daarnaast wordt er op gewezen dat eisers - o.a. De Vereniging Milieudefensie - niet persoonlijk een economisch belang bij het natuurgebied hebben maar slechts als een groep idealisten. De President van de rechtbank verklaart in zijn vonnis dat, 'gezien de constructie van de onderhavige vordering, door deze eisers ingesteld', hij niet bevoegd is om daarvan kennis te nemen. Dit onder meer op grond van de overweging: 'dat, het oplossen van milieuproblemen, ook al moge dit van groot belang in de samenleving zijn, niet als burgerlijk recht beschouwd kan worden ...' Het gezin besluit dan om eens een vakantie op één van de Waddeneilanden door te brengen. Daar aangekomen wordt het geconfronteerd met strandvervuiling door olieresten, lawaai van schietoefeningen, smerig water door afvallozingen en constructies voor oUeboringen. Men besluit lid te worden van de Vereniging tot behoud van de Waddenzee en leeft hartstochtelijk mee met de procedures die gevoerd worden om aantasting van dit Europees Natuurgebied, door de Nederlandse Staat officieel als beschermd natuurgebied aangewezen, te voorkomen: Verklaarde niet een deskundige: 'Toch zal de vervuiling van onze Noordzee toenemen; oil-spills zullen niet te vermijden zijn en het water zal er niet schoner op wordenl Tot aan de hoogste instanties voeren De Gemeente Schiermonnikoog en De Vereniging tot behoud van de Waddenzee de strijd. Tot in de hoogste

Amsterdamse Einsteinweg: flats tot op de vluchtstrook

instantie ook wordt verloren: Op 18 december 1972 wordt het Koninklijk Besluit getekend waarin de bezwaren van de gemeente ongegrond worden verklaard en de Vereniging niet ontvankelijk. Immers niet is gebleken dat de Vereniging 'rechten kan doen gelden ten aanzien van het desbetreffende of daaraan grenzende gebied'; en/of 'in haar hoedanigheid van rechtspersoon door de bestreden beschikking in haar belang is getroffen'. De milieu-bewuste lezer zal veel van de lotgevallen van dit gezin hebben herkend: achtereenvolgens kwamen de bulderbaan van Schiphol, de Amsterdamse Einsteinweg, het niet gepubliceerde geval van de steenfabriek, de schande van het Barneveldse Bos en de procedure tegen de olie- en gasboringen in de Waddenzee aan de orde. Over het geval van de Einsteinweg werd nog opgemerkt, dat de aanleg van deze weg was vastgesteld in een bestemmingsplan van 1939. Het plan was van de gemeente Amsterdam, die het echter overdroeg aan het rijk en vervolgens flats ging bouwen praktisch tot op de vluchtstrook van de geprojecteerde weg. De door geluidshinder geplaagde bewoners moesten de eigenaar van de weg, het rijk, dagvaarden, maar ter rechtszitting verwees die naar de gemeente, want die had de flats niet mogen bouwen. Als pingpongballen gingen de slachtoffers van de ene overheid naar de andere.

Achtergebleven 'Een belangrijk deel van de toepasselijke wetgeving is achtergebleven bij de technische ontwikkeling,' zo constateerde mr. Van Baars. Een voorbeeld is de hinderwet, die weliswaar van 1952 stamt, maar toentertijd gedeeltelijk voortbouwde op de vorige wet uit 1875. De beleidslijnen zijn bijna een eeuw langs deze wet getrokken. Een van de ernstigste bezwaren van de wet is, dat in een vergunning de voorwaarden precies moeten zijn omschreven. Alles wat daarbuiten valt, is zo goed als ongrijpbaar. Bovendien beschikken de controlerende instanties zelden over voldoende technische kennis om de op te richten (en vaak reeds opgerichte) installaties te beoordelen. 'Ronduit achtergebleven,' aldus mr. Van Baars, 'is de kring van in te lichten personen: de aangrenzende gebruikers en eigenaars en andere gemeenten indien binnen tweehonderd meter van de op te richten of af te wijzen installatie gelegen. Maar vervuiling kent geen grenzen.' Tegenover VU-magazine legt mr. Van Baars uit, dat het aanpassen van de wetgeving geen geringe klus zal zijn, vooral omdat 'de wetten die we hebben zo weinig samenhang vertonen. De wetten op de luchtverontreiniging, op de verontreiniging van oppervlaktewateren, op de bodemverontreiniging onttrekken weer bepaalde aspecten aan de hinderwet, waardoor het voor een bedrijf, dat een goede jurist in dienst 11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen