VU Magazine 1973 - pagina 99

m

ratie de eigen waan voor een sjaloom uitgaf. Het breke-benen vond - vindt - plaats in de binnenste cirkel van het mens-zijn, dat is het hanteren van de balans, en zo werd de levensgang van de mens, de pendel van de slinger altijd maar door het rustpunt heen, met de bekende uitslagen hoogop naar rechts en naar links. Dit zou hopeloos zijn - het is hopeloos in zichzelf - indien niet over dit alles heen was gaan spelen het strijklicht van Bethlehem. Dit vernietigt alle eigenwaan.'

loze ontwikkeling met het karakter van een ongrijpbaar automatisme niet meer kunnen stuiten, tot op dat moment blijf ik geloven, dat er een kans is, dat onze beschaving en daarmee het mensenras, de komende ekologiese krises kan overleven.' . . . 'De worsteling tussen wantrouwen en vertrouwen in mij geeft momenteel een voorsprong op punten te zien voor het wantrouwen, of beter: voor de wanhoop. Veel gat zie ik er niet in, gelet op de dodelijk lauwe reakties op de fluoridering en de volkstelling. Toch kom ik vanuit mijn ervaringen met de willekeurige en heus niet ideale leefgemeenschapsgenoten in opstand tegen de gedachte, die ik nu zelf naar voren breng, namelijk, dat de mens per se gedoemd is aan zijn eigen schepping ten onder te gaan.'

mensen, maar het komt mij voor dat heel wat moeilijkheden van de ouderen gemakshalve op de jeugd worden geprojecteerd. Ik heb het gevoel zelf een averechtse levensgroei te hebben doorgemaakt: van volwassen zekerheid en levensaanvaarding naar puberale onzekerheid en gebrek aan levenshouding. Wij staken 't hoofd omhoog en zouden de eer-kroon dragen; nu zitten we tussen de scherven van dat idealisme.'... 'Wat nodig is, is een mentaliteitsverandering. "Laten de vogels protesteren". Bij alle onthutsende afbraakverschijnselen is toch al iets merkbaar van een tegenoffensief, "kongenialiteit" met de schepping, de wil tot een nieuwe askese die het produktie-konsumptiemechanisme kan doorbreken en een baan vrij maken voor de mensen van overmorgen.'

Bart Edel:

S. van den Berg:

Dr. A. L. Constandse:

'Binnen enkele jaren zullen u en ik waarschijnlijk meer definitief weten, wat ik "van de mens vind". Want tegen die tijd zult u weten hoe het er voor staat met een van de luguberste aspekten van onze kamikaze-kultuur, de kernenergie. In een laatste poging om aan de waanzinnige stijging van de vraag naar energie (die aan de wortel ligt van onze Vooruitgang) te voldoen, zoeken technokraten en politici, de laatsten als onnozelen geadviseerd door de blinde eersten, hun toevlucht tot de diaboHese kerncentrales. Tot het moment, dat die valbijl van de guillotine gevallen is, en het zeker is, dat zelfs massale akties (als die al komen - en daar ligt het breekpunt wat betreft mijn definitieve oordeel) de heil-

'In 1951 zei een bekend katholiek arts nog: "Een normaal gezin telt twaalf kinderen", terwijl een even gerenommeerd als gereformeerd predikant in dat jaar schreef: "Een christen, moet niet leven bij de kalender, maar bij Gods Woord". Nü weten we dat de wieg van ieder kind na het tweede het graf voor tien andere kinderen op aarde kan betekenen. De vermeerdering van de welvaart, eertijds gerangschikt over de "verbeurde zegeningen", heeft nu het verontrustende karakter gekregen van een permanente diefstal, daar ze slechts bestaan kan bij de gratie van een steeds groter wordende ellende voor tweederde van de wereldbevolking. Men spreekt over de problemen van de jonge

'Zo wordt de kernvraag der toekomst of de evolutie der gemeenschap de agressieve driften en angsten zal aanwakkeren, of dat zij juist de menslievende en ethische instincten zal versterken door een steeds meer humane vorm van samenleven, door het oplossen van tegenstellingen op een hoger peil. Tot heden hebben wij helaas moeten constateren dat de techniek om menselijk geluk te vernietigen verder is voortgeschreden dan de wetenschap om gemeenschappelijk geluk te bevorderen. Het is denkbaar dat op deze wijze de menselijke soort - door uitputting van de natuur van aarde en mens, door misvorming van de psyche, door onderlinge oorlogen bijv. - degenereert en te gronde gaat. Maar omdat zulks

magazine

43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen