VU Magazine 1975 - pagina 63

hebben en die, in tegenstelling tot hun voorgangers van zo'n 10 jaar geleden, die nu bijna allemaal topposities in de regering bekleden en daar bekend staan als de technocraten, niet meer zo stellig geloven in economische planning volgens Rostowiaanse stadia. Hun kritiek richt zich met name op de verwaarlozing van de zgn. noneconomische factoren en wel heel concreet op de sociale onrechtvaardigheid die een rechtstreeks gevolg zou zijn van een te eenzijdige economische benadering. De studenten vertaalden deze kritiek in een aantal eisen die als petitie aan de regering werden voorgelegd (24 oktober '73). Demonstratief, en zeker mede aangemoedigd door de successen van hun collega's in andere landen, gebruikten ze elke gelegenheid die zich voordeed zoals bezoeken van buitenlandse gasten, waaronder die van minister Pronk, om hun eisen krachtig onder de aandacht te brengen. Minder demonstratief maar naar later zou blijken, veel effectiever richtte een kleine groep studenten zich continu met hele concrete punten tot de heren Plannenmakers die juist in die weken bezig waren om de laatste hand te leggen aan de eindformulering van het 2de Vijfjaren Plan. Naar de mening van sommigen, die nauw bij die voorbereidingen betrokken waren, hebben deze protesten die bijna dagelijks plaatsvonden een zeer grote invloed gehad op het definitieve Plan.

Een geweldige rol natuurlijk speelde In die maanden ook de energiecrisis die voor een olieproducerend land als Indonesië, onverwachte perspectieven bood. Daardoor kwam er plotseling meer ruimte in de begroting vrij. Maar ontegenzeggelijk hebben deze protestacties ertoe bijgedragen, evenals de druk van de IGGI-landen met Pronk als voorzitter, om de beschikbare extra fondsen voor de grootste sociale noden te reserveren. Dat dit zo snel en relatief makkelijk verliep, moet mede gezien worden als een bewijs dat ook bij de Plannenmakers, de technocraten, een diepe bezorgdheid bestond over de spanningen die in de maatschappij heersten en waarvan de affaire 'Bandung 5 augustus' als een duidelijk symptoom was. Ook kan men dit interpreteren als een samenspel tussen de technocraten en die militairen, die kennelijk als ruggesteun, of zoals men het op Java liever ziet als 'dalang' (spelleider van de wayang) van de studenten optraden. Want dat er meer achter deze studentendemonstraties schuilging is uit de verdere ontwikkeling wel duidelijk geworden en door een ieder in Indonesië zo begrepen. Volgens de Javaanse culturele interpretatie moeten de demonstraties gezien worden als het rookgordijn, waarachter zich de werkelijke handeling verhult totdat, na een periode van onrust de nieuwe machtsverhoudingen weer vastgesteld zijn voor een volgende periode van 'rust en orde'.

En alleen met orde en rust kan, volgens deze redenering, welvaart bereikt worden. Daarom valt een westerse, dialectische interpretatie van onrust, revolutie, als een fase van versnelde vooruitgang buiten de Javaanse concepties. Zo zou het ook kunnen zijn dat de niet-Javaanse studentenleiders zich in hun geloof in 'vooruitgang ddor - spanning' hebben laten misbruiken door Javaanse generaals die deze 'spanning' nodig hadden om hun eigen machtsstrijd te voeren. Het is vrijwel zeker dat de President dit spel, waarvan hij zelf op zo'n tactische wijze gebruik gemaakt heeft om de concrete macht van Sukarno over te nemen, feilloos doorzag. En dan, alweer volgens Javaanse concepties, blijkt nu overduidelijk dat de ware macht nog in zijn persoon geconcentreerd behoort te zijn, omdat hij immers in. het zadel is blijven zitten, en zijn tegenstanders geen werkelijke macht bezaten, aangezien zij kennelijk gefaald hebben. Zouden zij macht gehad hebben dan hadden zij het noodzakelijkerwijze moeten winnen. Want dat het een poging is geweest om de President te doen vallen, lijdt geen twijfel en Is ook als zodanig officieel gesteld in de aanklacht tegen de hoofdverdachte, een 24-jarige Batak student in de medicijnen die de voorzitter was van de studentenorganisatie van de Universitas Indonesia, in het proces dat vele maanden later (augustus) pas op gang is gebracht en dat pas in december met een gerechtelijke uitspraak

Souverereiniteitsoverdracht 27 december 1949 in het paleis op de Dam. Premier Drees tekent de overeenkomst. Koningin Juliana kijkt toe, daarnaast Hatta en sultan Hamid.

17

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen