VU Magazine 1975 - pagina 28

Vraag 10. Wanneer vindt u dat uw ouders niet langer verantwoordelijk zijn voor uw doen en laten (bijv. v;anneer u achttien jaar bent, financieel onafhankelijk wordt, op u zelf gaat wonen, of op een ander moment)? 1 Als ik zelf bepaald heb dat ik mijn eigen leven wil leiden, misschien te koppelen aan op me zelf wonen - financiële afhankelijkheid heeft er weinig mee te maken.

plicht Lijkt me ook logisch niet? Wel laatje die situaties buiten ouder-kind relatie, die een conflict meebrengen. Ofwel je vertelt ze niet alles.

2 Ik zie geen bepaald moment. Het is meer een proces dat van allerlei omstandigheden afhangt. Achttien jaar lijkt me een redelijke grens, zeker als je dan ook op jezelf v\/oont. Financiële afhankelijkheid moet geen reden zijn voor betutteling.

11 In mijn geval toen ik op mezelf ging wonen en financieel onafhankelijk werd. In het algemeen dacht ik, als het kind zijn/ haar verantwoordelijkheden zelf maar goed aan kan. Dan kan hij 15,18 of 30 jaar zijn, om maar iets te noemen.

3 Als ik op mezelf ga wonen of 18 jaar wordt.

12 Domme vraag. Mijn ouders blijven immers gedeeltelijk verantwoordelijk i.v.m. de opvoeding die ze me gaven. Met de verantwoordelijkheid is het net als met de zelfstandigheid; een geleidelijke overgang.

4 Achttien jaar vind ik wel een redelijke grens. 5 Ik vind dat ouders over het algemeen niet langer verantwoordelijk zijn als je op jezelf gaat wonen (met hun toestemming).

6 Ik meen dat dit juridisch vastgelegd is. Op het moment dat de meerderjarigheid bereikt wordt Wat ik zelf hiervan vindt, is dus niet belangrijk. 7 Wanneer kind blijk geeft van voldoende verantwoordelijkheidsbesef. 8 De verantwoordelijkheid van ouders voor het doen en laten van hun kinderen moet geleidelijk afnemen. Het tijdstip, waarop daaraan een eind gekomen is, hangt sterk van het kind af. Voor mij was dat punt, in mijn ogen, toen ik ging studeren op bijna achttien jarige leeftijd. 9 Mijn ouders hebben altijd gezegd: als je 18 bent en van school af moet je zelf maar je verantwoordelijkheid bepalen. Zodoende mocht ik toen ook het huis uit en dat vind ik ook wel terecht. Wat mij betreft hadden ze me ook wel eerder 'vrij' mogen laten, maar ja, als oudste gaat dat minder makkelijk. 10 Waarschijnlijk zullen ze zich pas op het sterfbed ontheven voelen van de ouderlijke

^~—•—y^

.y V_ 26

^

13 Volgens de wet bij 21 jaar. Uw vraag suggereert een schisma, die zich in werkelijkheid niet voordoet. Laten we dan geen lijn trekken, maar dat van de situatie laten afhangen.

14 Zodra ik financieel onafhankelijk ben zijn ze helemaal niet meer verantwoordelijk voor mijn doen en laten, en nog slechts in beperkte mate als ik weliswaar niet financieel onafhankelijk ben maar wel op kamers woon. 15 Is voor iedereen persoonlijk verschillend. Voor mijzelf sinds ik zelfstandig leef en woon en ongeveer volwassen ben ( + 20). 16 Wanneer men het ouderlijk huis verlaat, of wanneer dit niet het geval is bij de leeftijd van ± 21 jaar, of wanneer men financieel onafhankelijk wordt 17 Een verantwoordelijkheid voor kinderen houden ze altijd, in hoeverre valt niet duidelijk af te bakenen, dat gaat in de onlinge relatie vanzelf. Het hele probleem van de verantwoordelijkheid speelt in de praktijk niet: ik doe waar ik zin in heb en mijn ouders vinden 't goed zo. Er zijn nooit problemen over

. op iSes ., de ^7rie•n.d

Hou-.eli ive.e., indirel^t niet, ïiee, il<. i e n Bob Yinke. tweede jaar$ pS-^jcliologie-

_JW

18 Zodra ik zelfstandig ben, me echt volwassen voel, voorlopig ben ik nog blij dat ik op m'n ouders kan terugvallen. 19 Vanaf het begin van de studie moet in principe de student verantwoordelijk zijn voor zijn daden. 20 Op het moment dat je het ouderlijk huis verlaat en alleen (op kamers) gaat wonen. Op kamers gaan wonen impliceert het opbouwen van een 'eigen' eventuele nieuwe bestaan. 21 Mijn ouders hebben in feite voor het laatste gekozen (uit huis) ik vind datje het daarop niet moet laten aankomen. Het tweede (financiën) vind ik een zeer onwaarachtige keuze (egoïstisch) - niet het belang van 'het kind' maar 'de eigen portemonnee' staat hier voorop. Ik zou willen kiezen voor de maatstaf van de mate van 'ontwikkeling' van het kind (leeftijd) die bij ieder verschillend is. Het 'loslatingsproces' m.b.t. het kind moet eigenlijk al voltooid zijn op het moment dat het kind het ouderlijk huis verlaat Ik besef dat 'mate van ontwikkeling van het kind' een moeilijk bruikbare criterium zal zijn, omdat, wanneer de ouders het niet eens zijn met 'de levenswijze' van hun kind, zij zeker geneigd zullen zijn de mate van ontwikkeling laag aan te slaan. 22 Als ik op kamers ga wonen. 23 Zodra je het huis verlaten hebt, ben je in ieder geval zelf verantwoordelijk voor wat je doet, onafhankelijk van wie je nu je geld krijgt

(Samengevat: Duidelijker dan uit de antwoorden op de vorige vraag blijkt dat meer ouders dan studenten vinden dat het verschil uitmaakt of de zoon/dochter financieel afhankelijk is of niet. Bevalt de leefwijze van zoon of dochter niet aan de ouders dan zal dat gevolgen kunnen hebben. In de studentenantwoorden valt 'n sterke geneigdheid op om het uit huis gaan als 'n moment te zien waarop de verantwoordelijkheid van de ouders ophoudt en voorts 'n leeftijdsgrens.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen