VU Magazine 1975 - pagina 104

ongerede. We moeten zuiniger omgaan met voedsel en met name vleesconsumptie beperken. 4. Aangedrongen moet worden op verantwoorde gezinsopbouw en matiging van de bevolkingsgroei. 5. Er is een nieuwe sociaal-economische orde nodig, waarin op rechtvaardige wijze rekening wordt gehouden met de belangen van de landen die tot nu toe te kort komen. 'Die situatie zal alleen ontstaan ais er in de rijke landen een gemeenschappelijke levensstijl groeit die het delen van de macht bevordert.' 6. Afremming van de groei van de reclame-inspanning, ook wanneer dit met afschaffing van de STERreclame gepaard zou gaan. 7. Te grote en te snelle opeenhoping van bezit staan het menselijk geluk in de weg. We zullen ons moeten afvragen of het niet urgent wordt een maximumgrens aan de inkomens te stellen. 8. Terugkeer naar eenvoudig, zuinig leven en vreugdevolle bereidheid tot delen is broodnodig. 9. In de plaatselijke kerkelijke begrotingen zou een bedrag moeten worden opgenomen voor voorlichting en bewustmaking over deze zaken in eigen kerk en daarbuiten.

Gouden

wet

Het waren punten, waaraan een voldragen politieke partij de komende decennia de handen zou vol hebben. Duidelijk was, dat noch de gereformeerde kerken, noch de raad van kerken, de nieuwe christelijke levensstijl waar men op af wilde, boven de aarde wilde laten zweven. 'Het is duidelijk', stond er te lezen, 'cfaf dit alles politieke maatregelen vraagt. Het is de hoogste tijd! Het gaat om: niet langer gehoorzamen aan de wet van het goud, maar aan de gouden wet: het gebod der naastenliefde'. Toch koos men niet in eerste instantie voor de politieke weg. De kerkleden werden vooral in hun consument-zijn en als inkomentrekkers aangesproken. Een accent op de benadering van onderop, zou je kunnen zeggen: 'Wij zijn allemaal consumenten. Als consumenten kunnen we macht ten goede aanwenden. Als een deel van de consumenten, bijvoorbeeld via vrouwenorganisaties, meer wil betalen voor een wasmiddel, dat milieuvriendelijk is, moeten de fabrikanten daar wel rekening mee houden'. 'Maar wanneer we nu eenvoudiger zouden gaan leven, dan zakt de economie in en de werkloosheid toch al groot - wordt nog groter! Inderdaad, maar daar staat tegenover dat meer werk kan ontstaan in andere sectoren, bijvoorbeeld voor milieuzuivering, om kwaliteitsprodukten te maken en meer aan onderhoud te doen. Misschien zal er minder met machines en meer met de handen gewerkt worden. Dat kan zelfs een eerherstel van de arbeid betekenen!' 'Dit alles betekent wel, dat we bereid moeten zijn af te zien van voortdurende inkomensstijging. Want inkomensgroei betekent meer geld te besteden en dus: inflatie. Kritischer en soberder consumeren houdt dan ook tegelijk in: samen minder willen verdienen'. De verdienste van die benadering leek te zijn, dat geen enkel gemeentelid werkeloos behoefde terneer te zitten. Consumeren doe je zelf, te veel consumeren ook, eventueel verminderen dus ook. Bovendien werd de christen-consument een verder gelegen perspectief van zijn versobering voorgehouden. Het 'vliegwiel van de economie', dat nu de verkeerde kant opdraait, zou dankzij een meer ver14

v'^h èM^rci Oil '^ lx\ wie weef \-\ot ^e presJe^^t C^ hoeveel koloniale ^eteé^ejen heeft Q-^m "?

antwoorde oriëntering van consumentenzijde, van richting kunnen veranderen. 'Hef is geen sinecure het om te krijgen. Toch moeten we niet moedeloos zijn'.

Luxe vu-magazine constateerde - weliswaar aan de hand van slechts één voorbeeld, maar toch - dat de. concrete vermaning en aanwijzing nummer 8 (over het huishoudbudget) met graagte werd aangegrepen als belangrijkste discussiepunt. Het lag binnen ieders bereik. Kerkinformatie drukte een 'gesprek van een groepje huisvrouwen' af waaruit dezelfde kwaliteiten konden blijken. 'Een huisvrouw merkte op dat ze al een jaar geleden was begonnen te versoberen. Ze probeerde nl. om van f 30,- per week per persoon rond te komen wat eten betreft en dat was haar gelukt zonder iemand te laten verhongeren of te kort te doen. Ze kon daarom geld geven voor een 'gast aan tafel' en zo een mens uit de derde wereld te eten geven. Een andere huisvrouw merkte op hoe de mensen te veel aan 'luxe' gewend zijn. Ze had op een vergadering voorgesteld dat de volgende feestvergadering (1 x per jaar) sober gehouden zou moeten worden: koffie met koekje (anders gebak). Een golf van verontwaardiging ging op dat zoiets erg krenterig was. De verjaardagsfeesten van kinderen worden vaak ook veel te 'luxe' gevierd. De kinderen gaan naar films, schaatsijsbanen, pannekoek eten buitenshuis enz. Waarom niet thuis gevierd met gezellige spelletjes. Zijn we niet te gemakzuchtig, gewoon te lui om iets zelf te organiseren? Dit geldt ook voor verjaardagsfeesten van ouders en andere feesten (tuinfeesten). We komen met een drankje zus en een drankje zo. Vroeger een kopje koffie met koek en als laatste kwam de fruitschaal op tafel. De cadeaus die we geven of krijgen zijn veel te kostbaar. De ene moet nog meer geven dan de ander. Wie durft nog met een bloemstekje aan te komen. Laten we eens een potje op tafel zetten met opschrift: 'voor de naaste die te weinig heeft of honger'. Ook zouden we de gebruiksvoorwerpen meer gezamenlijk kunnen gebruiken b.v. 5 gezinnen 1 grasmachine. Het verstellen van kleren zou veel meer gedaan moeten worden. Met wat te klein is, kunnen we anderen nog een plezier doen. Het accepteren hiervan is soms moeilijk.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen