VU Magazine 1976 - pagina 360

^

magame 6

bestuurstafel toeliet, zij dit ook heden moet weigeren. Het dwaze verwijt dat zij aldus zou discrimineren verliest zijn betekenis voor wie aan vreemde woorden geen behoefte heeft en weet dat discrimineren betekent onderscheiden. Natuurlijk mogen hoofd- en bijzaken nooit worden vereenzelvigd, is er dikwijls gerechtvaardigde wetenschappelijke twijfel, wordt er grote speelruimte gelaten. Maar de universiteit noemt waarheid dan toch waarheid en heet dwaling evenzo dwaling; zij ziet de tegenstelling tussen geloof en atheïsme, zij onderkent en bepleit een christelijke moraal. Zij wil met andersgezinden heel lang spreken, de subjectieve eerlijkheid der overtuiging van betrokkenen in de regel niet aantasten, om tevens geenszins enkel woorden, maar tevens daden te toetsen en daaruit gevolgtrekkingen te maken. Het is altijd spijtig wanneer een bepaalde tegenstelling zo' overheerst, dat de indruk ontstaat als zou men zich in verengde eenzijdigheid vastleggen. Dit kan tot de primitieve gevolgtrekking leiden dat het de voorkeur zou verdienen met meer dan een tegengestelde overtuiging tegelijk van doen te hebben, zich tegen een reeks van dwalingen op een gelijk ogenblik te kunnen richten. Heden gaat het om de beoordeling van het marxisme dat in religieuze termen uitgedrukt de arme redt enkel omdat hij arm is, dat maar te gaarne bereid is geestelijk te heersen dank zij een strijdvaardige minderheid, dat vanuit de maatschappelijke onderbouw het hogere leven verklaart. Het gaat om de beoordeling van het communisme dat politiek de democratische vrijheden verwerpt, van onderdrukking op grote schaal zich bedient, de moraal onderwerpt aan de door de partij te bepalen ideologie en nu reeds jaar en dag aanstuurt op het verdwijnen der religie, die indien al tijdelijk gedoogd zich aan de grievendste bepalingen onderwerpen moet en zich tot het innerlijke leven beperkt ziet. Om de ernst te breken en met een wat lichtvoetiger voorbeeld de zaak nog weer te verduidelijken: een vereniging voor de bescherming van dieren vraagt als secretaris geen kattenmepper, die zegt de doelstelling zoveel hij vermag te zullen dienen. Zou men mij, als ik verklaar de uitbreiding van het or-

^ctoq^ti> oyerc\ ^cht,.,. gaan ,.De Waarheid" te zullen bevorderen van dit blad redacteur maken; meer ter zake, zou het van gezond verstand en van eerlijkheid getuigen als ik solliciteerde? Van beslissende betekenis is of het de Vrije Universiteit tot dusver gelukte een bijzonder karakter als christelijke instelling van onderwijs en onderzoek te vertonen. Er is een wrang rijmpje dat niet veel hoop geeft, wanneer men het op onze academici betrekt: A christian is a man- who feels repentance on a Sunday. For what he did on Saturday. And what he is going to do on Monday. Wanneer ik uit mijn kennis van het Nederlandse academische leven put, moet ik vooreerst verklaren dat elders, trouwens ook buitenslands in verleden en heden aangetroffen tekortkomingen ons niet vreemd zijn. Hoe zouden ook eigengereidheid, begeerte om de persoonlijke leerstoel, de faculteit waartoe men behoort met verwaarlozing van andere belangen te verstevigen, geestelijke hoogmoed in verwaarlozing van Mommsen's woord: „Wir sind allen nur Gesellen", gemakzucht om wat niet rechtstreeks ons

raakt over zijn kant te laten gaan, wat tlemerige gluiperij en ambitie, verhulling van diepere bedoelingen, een vrije uitleg van waartoe echtelijke trouw verplicht, en ook kerkelijke onverschilligheid in deze kring geheel ontbreken. Ik voeg er dadelijk aan toe dat er is een ruime aanspreekbaarheid op het geweten, de bereidheid tot zelfinkeer, de eerbied voor het „Er staat geschreven", het vanuit eigen religieuze overtuiging de naaste niet loslaten. Velen, meer dan eens niet gewaardeerd door de buitenwereld, daar zij niet aan de weg timmeren, tonen niet enkel een grote plichtsbetrachting — deze kan een vlucht voor zichzelf zijn — maar stralen bij veel hoekigs en lastigs begrip en mildheid uit. Wat met niet hoog ingeschaalden in groot getal van hun werk maken, juist als geld de arbeid slechts tot op zekere hoogte verzoet en hen soms bureaucratische inkapseling bedreigt, dwingt bewondering af: de ondersteunende arbeid bij deze universiteit staat hoog; op onregelmatige, soms late uren de gebouwen bezoekend, kan ik hier oordelen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen