GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1976 - pagina 320

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1976 - pagina 320

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wl magazine 10

Is strijd in Libanon echt een godsdienstoorlog tussen christenen en moslims? Hitler heeft gezegd dat als j e een leugen maar lang genoeg herhaalt het vanzelf een waarheid wordt. Aan deze uitspraak moet De nogal eens denken als je voortdurend de publiciteitsmedia volgt in wat zij over Libanon te zeggen hebben. De strijd wordt steeds weer voorgesteld als een van rechtse christenen tegenover linkse moslims. Dit houdt niet alleen in dat de strijd als een godsdienstige wordt gekarakteriseerd, maar er wordt tevens een oordeel over uitgesproken die sympathie voor de een en antipathie voor de ander oproept uiteraard naar gelang van ieders voorkeur.

Al enige malen schreef dr. Antonie Wessels in VU-magazine over de verhouding tussen moslims en christenen in de Arabische wereld. Eind vorig jaar moesthij uit de Libanese hoofdstad Beirut, waar hij als docent islamologie verbonden was aan de Near East School for Theology, naar Nederland terugkeren in verband met de verbitterde strijd tussen moslims en christenen in Libanon. In het december-nummer '75 beschreef hij zijn laatste dagen in Beirut. Nu, negen maanden later, duurt de strijd nog steeds voort. Inde dagelijkse berichtgeving wordt wat al te klakkeloos gesproken van „rechtse christenen" en „linkse moslims", meent dr. Wessels. Vandaar dit artikel.

Nu kan men het eigenlijk ook niemand kwalijk nemen dat hij die oorlog — zo die hem nog interesseert — niet meer begrijpt. Van vele Libanezen geldt eigenlijk hetzelfde. Kreeg men in het begin vaak uitgesproken meningen te horen over het hoe en waarom, nu neemt men steeds meer de toevlucht tot veronderstellingen en speculaties. Misschien kan men nog zeggen hoe het begonnen is, hoewel men ook daar niet zo zeker van is. De aanleiding (niet de oorzaak) wordt veelal gezocht in het incident van 13 april 1975 waarbij Phalangisten (de partij van meerendeels Maronieten, Libanese katholieken, die onder leiding staat van Pierre Jemayyil, meestal aangeduid als „rechtse christenen"), de Palestijnse inzittenden van een bus om het leven brachten. Minder vaak wordt erbij verteld dat diezelfde morgen een lid van Jemayyii's lijfwacht werd doodgeschoten. Wie had het echter gedaan? Het is maar zeer de vraag of de Phalangisten terecht de Palestij nen daarvoor verantwoordelijk achtten. Dit laatste is nu een van de voorbeelden van wat er steeds weer gebeurt is in de afgelopen anderhalf jaar dat deze bloedige

'AlsdekommiLiS!^^^

^^

burgeroorlog nu al duurt. Vaak worden de verkeerden beschuldigd en verantwoordelijk gehouden voor incidenten, kidnappingen die, naar soms later blijkt, niet verantwoordelijk waren. Maar dan heeft intussen het gerucht als zodanig reeds tot nieuwe verbrekingen van een „staakt het vuren" — nu al meer dan vijftig! — aanleiding gegeven of contra-kidnappingen geleid of heel vaak zelfs tot moorden. Het wijst erop dat het niet steeds meer gaat om een strijd tussen bepaalde partijen, maar dat extreme elementen van links of rechts de strijd gaande kunnen houden. Zo werd het niet geheel duidelijk wie verantwoordelijk was voor de overigens mislukte aanslag op de presidentskandidaat, de door „links" gewaardeerde Raymond Edde (die het in de verkiezingen moest afleggen tegen Elias Sarkis), evenmin als men wist wie achter de moord op de zuster van de „linkse" leider Kamal Junblat stond. Deze laatste had geweigerd de christelijke wijk van Beirut waar ze woonde te verlaten als symbool voor haar geloof in Libanon als multiconfessionale staat. Als we toch proberen te zeggen waarom het zo ongeveer draait dan gaan we vooral op twee belangrijke elementen in. De interne Libanese problemen en de externe — de Palestijnse kwestie, al zijn uiteraard beide op elkaar betrokken.

Leven en sterven Alvorens daar echter op in te gaan wil ik een enkel woord zeggen over de atmosfeer in Libanon. Dit jaar verscheen er in Frankrijk een boek getiteld Mourir a Beirut. Het is moeilijk te beschrijven wat het betekent te moeten leven laat staan sterven in Beirut onder deze

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1976

VU-Magazine | 487 Pagina's

VU Magazine 1976 - pagina 320

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1976

VU-Magazine | 487 Pagina's