VU Magazine 1976 - pagina 234

)ff} magazine 12

Misschien gaan de rijke landen beseffen dat zij het niet meer alleen voor het zeggen hebben UNCTAD-impressie doorKiekeOkma IN a de eerste twee weken op de UNC lAD-conierentie m Nairobi wil ik trachten, de eerste indrukken op schrift te stellen; het gaat niet zozeer om een verslag van de feitelijke inhoud van het gebeuren •— per slot van rekening is de Nederlandse pers hier ruimschoots vertegenwoordigd — maar om een beeld te schetsen van hoe de wereld van zo'n gigantisch grote internationale conferentie op mij af is gekomen. Wat heb ik in deze twee weken veel dingen voor het eerst van mijn leven gezien. Hoe koffie groeit, en thee en sisah en 's morgens bij aankomst op het vliegveld van Nairobi — vanuit de lucht net een stukje Noord-Denemarken, of Curasao, een verlaten bruin-groene vlakte met hier en daar wat struiken of een huisje, de eerste dikbuikige, krombenige, behaarde Engelsman in korte broek waarvan het kruis tussen de knieën hangt. Hij doet of het heel gewoon is, terwijl ik bijna in de lach schiet. Na nog minstens 10 van dergelijke heren op dezelfde dag te hebben gezien, al of niet met kniekousen waarin een paar balpennen steken, is het heel gewoon geworden. De eerste keer dat je in je eentje in een autobus vol Kenianen stapt, ben je plotseling van een vanzelfsprekende meerderheid in het straatbeeld met hier en daar enkele niet-blanken, tot een heel kleine minderheid geworden. Pas aan het eind van de 4 uur durende busrit van Nairobi naar Nakuru. waar ik een week voor de conferentie zou doorbrengen, begon het gevoel van onzekerheid wat weg te ebben. Net zo veroorzaken alle volkomen nieuwe, onbekende situaties gevoelens van verwarring en onbehagen, zoals bijvoorbeeld zwarte bedienden die alles opruimen, schoonmaken, wassen, strijken, koken en bedden opmaken; of op de oer-Britse, nog zeer koloniaal aandoende Club de tennisballen oprapen of karretjes met golfsticks voortduwen. Niet alleen voor blanken, want ook Kenianen kunnen lid worden van dergelijke Clubs, in de ene plaats wat meer dan in de andere. Met echte Hollandse vooringenomenheid ben ik geneigd om veel dingen op het eerste gezicht belachelijk te vinden, of onfatsoenlijk of koloniaal. Het valt niet mee, oordelen uit te stellen; maar mis-

V U-studente economie Kieke Okma woonde de Unctad-conferentie bij in Nairobi. Voor VU-magazine schreef ze een impressie na de eerste twee weken van dit gebeuren, schien komt dat ook omdat ik me vaak onzeker of zelfs bedreigd voel in het grote onbekende hier. Na een poosje gaat alles een stuk gemakkelijker. WILD Een prachtige belevenis was een kudde heuse giraffes vlak langs de grote weg op de terugrit naar Nairobi. Ze bleven heel rustig en decoratief staan zodat ik tot ongeveer 10 meter naar ze toe kon lopen om een half filmpje vol te maken. Natuurlijk liggen in alle boekwinkels de meest fraaie apen-, olifanten-, leeuwen- en giraffefoto's van briefkaart tot schilderijformaat klaar tot zelfs opgezette zebra's, maar de eerste ontmoeting met echt wild is heel opwindend. De volgende dag zou ik in een wildpark vlakbij Nairobi zoveel wilde beesten, giraffe's, aapjes, zebra's buffa-

lo's en andere viervoeters zien, dat de drang om op safari te gaan naar het Wild Life in Afrika wel grotendeels verdwenen was.

Unctad Des te beter tenslotte begonnen op maandag de twee voorbereidende dagen van de UNCTAD, waar ik alvast heen wilde om rond te kijken en enig papier te verzamelen. Het Kenyatta Conference Centre is een schitterend gebouw, zeer ruim met mooie zalen en omgeven door parken met vijvers; afgesloten door hekken waar strenge controle wordt uitgeoefend op iedereen die binnenkomt. Het hele centrum van Nairobi is een krankzinnige opeenstapeling van torenflats, hoogbouw en internationale hotels, zodat hier inderdaad mensen jarenlang kunnen werken zonder een Keniaan te kennen. Toch straalt er een hoop schijnheiligheid uit het stuk van de journalist van De Telegraaf, die een pagina vulde over de schrille tegenstelUngen tussen de luxe hier en de luxe van de Nederlandse delegatie die in het Hilton verblijft tegenover de ellende van de bedelaars op straat en de bewoners van de squatterwijken. Het zal die mensen een zorg zijn, of die luxe hier of in Europa gemanifesteerd wordt; of deze conferentie hier of in een gebouw in Den Haag zou zijn gehouden. Misschien zou dat voor ons geweten wat prettiger zijn; in beide gevallen blijven de tegenstellingen, maar in Holland zie je ze niet zo. Natuurlijk is het zo, dat in Kenia de binnenlandse verschillen in inkomen en in mogelijkheden zeer groot zijn, en dat de rijke elite, vooral de familie van Kenyatta. steeds rijker wordt en een groot deel van de sleutelposities in toerisme en industrie beheerst; en dat dat in meer landen het geval is; en dat de principiële uitgangspunten van Tanzania sympathieker en naar mijn mening op den duur eerlijker en rechtvaardiger zijn, en misschien meer belovend voor een stabiele, evenwichtige sociale en economische opbouw van het land. Maar dan nog krijg ik hier steeds meer het gevoel, dat het te gemakkelijk is om het één geheel te veroordelen omdat het ander in onze ogen juister is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen