VU Magazine 1976 - pagina 251

1 ^ magaTJne 29

Juni 1973 keurden de drie partijen het CDA goed. Op de bovenste foto een overzicht van de ARpartij-raad; op de onderste Andriessen en De Zeeuw op die van de KVP. „De partijen zeiden tegelijk ja en nee"

voor verdere besprekingen. Zozeer heeft dan een gevoel van euforie de partijvoorzitters bevangen, dat zij in december 1968 niet aarzelen, gezamenlijk de provinciale en gemeentelijke organen van de KVP, de ARP en de CHU op te roepen tot zoveel mogelijk samenwerking bij de staten- en raadsverkiezingen in 1970. Men creëert daarmee een drukmiddel dat zich anno 1976 tegen de dan fungerende partijtoppen zal richten, wanneer deze het niet eens kunnen worden over beginsel en politiek beleid. Ook hier zal niemand kunnen zeggen dat toen voor dergelijke gevolgen niet is gewaarschuwd. Naar de waarschuwingen werd evenwel niet geluisterd. Bij de Kamerverkiezingen van 1971 werken de drie partijen met een gemeenschappelijk urgentieprogramma dat overigens nog naast eigen programma's wordt gehanteerd. Na de verkiezingen is er het demasqué van de heren Steenkamp en Biesheuvel. De aanhang van de drie partijen is dusdanig geslonken, dat alleen met de VVD geen meerderheidskabinet meer valt te vormen. Geen nood, alles is beter dan regeren met de PvdA. Prof. Steenkamp kruipt vandaan onder het aureool van het tweede Vaticaans Concilie, dat tot dan boven hem zweefde, en legt het fundament voor een kabinet van de drie christendemokratische partijen met niet alleen de VVD, maar ook DS'70, een partij die zich wel socialistisch noemt, maar, evenals de VVD, haar elektoraat vooral uit de wijken van de beter gesitueerden wint. En mr. Biesheuvel, die het kabinet-De Jong met schoten voor de boeg bestookte, aanvaardt thans gaarne het leiderschap van een kabinet dat meer nog dan zijn voorganger voor schoten voor de boeg in aanmerking zal komen. Na ruim een jaar valt het kabinet, zeer tot verdriet van zijn leider, uiteen en Biesheuvel schiet er het politieke leven bij in.

Salami-tak tiek In oktober 1971 besluiten de gezamenlijke besturen van de Tweede Kamerfracties tot nauwere samenwerking. Er komen sindsdien meer berichten over samenwerking tussen de Kamerfracties. Kan dat zomaar, buiten uitspraken van de partijen en van de kiezers om? „ We lopen niet op de diskussies binnen de partij vooruit", luidt telkens het antwoord. Vooral AR P-voorzitter Veerman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen