VU Magazine 1976 - pagina 295

Vü magazine 29

'Dat gaat langzaam, dat gaat veel langzamer' Gesprek met drs. T. M. Gilhuis over polarisatie door Maurits Groen en Arie Wilschut „Ik heb je dat verhaal wel eens verteld van Mickey Mouse op de Zuidhollandse eilanden of niet? Ik was hoofd van de school, 29 jaar oud was ik. 1944. Een zware gemeente, er zaten nog oud-gereformeerden in het schoolbestuur. Op de ouderavond film? Dat was van de duivel. Filmstroken? Dia's? Kon helemaal niet. Op een goeie dag komt er een vent op school die zegt tegen mij, meneer ik heb een film over de Stille Zuidzee, en ik heb ook Mickey Mouse; kan ik die op school eens vertonen? Ik zeg: jongen, Mickey Mouse komt er hier nooit in. Hij zegt: waarom niet, hebt u iets tegen Mickey Mouse? Ik zeg: ik niet, maar van Mickey Mouse kan je niet léren. De school is om te leren en dan krijg ik geduvel met het schoolbestuur; dat is lichte kavalerie. Mickey Mouse komt er hier niet in. Maar die Stille Zuidzee... walvisvaart. Antarctica, da's aardrijkskunde, da's Schepping, da's natuur. Ja, nou lachje, maar je moet wijzer wezen dan die mensen. Nu ben ik natuurlijk weer arrogant bezig, maar goed.

Maurits Groen

Arie Wilschut

Drs. T. M. Gilhuis (1914) was een tiental jaren onderwijzer bij het christelijk onderwijs; daarna achtereenvolgens schoolhoofd in Heinenoord (Z.-H.), Weesp, Katwijk aan Zee en vervolgens leraar geschiedenis aan het Christelijk Lyceum te Dordrecht. Van 1965-1972 was hij rector van het Christelijk Lyceum te Amsterdam-Zuid, daarna wetenschappelijk hoofdmedewerker voor de algemene didactiek en de vakdidactiek der geschiedenis aan de Vrije Universiteit. Sinds oktober 1970 is hij voorzitter van de Stichting Unie „School en Evangelie". In verband hiermee heeft hij zijn activiteiten als didactiek-docent aan de Vrije Universiteit vanaf 1975 beperkt tot de MO-opleiding oude stijl, om meer tijd vrij te kunnen maken voor een problematiek waar hij zich als Unie-voorzitter

in sterke mate mee bezig houdt: de identiteit van het christelijk onderwijs. De Vereniging waarvan de Vrije Universiteit uitgaat, heeft hem met oog hierop 2/10 leeropdracht verstrekt voor de bestudering van de relatie tussen het evangelie en de school in het voortgezet onderwijs. In de serie,, Cahier voor hef Christelijk Onderwijs", die door de Unie wordt uitgegeven, publiceerde Gilhuis o.a.,, Profiel van een school met de h ijhel".,, Op de speelplaats van het heil" en onlangs nog in samenwerking met staatssecretaris drs. K. de Jong Ozn., Christelijk voortgezet onderwijs — hoe bestaat dat?" In deze publicaties wordt getracht een duidelijk beeld te geven van wat een christelijke school volgens Gilhuis moet zijn: geen kleurloos geheel, maar een school die een duidelijk standpunt kiest. In verband hiermee vindt Gilhuis het onaanvaardbaar, dat door christenen, en dus ook door leraren op christelijke scholen, zo verschillende standpunten worden ingenomen als het gaat om maatschappelijke problemen. Om dit vraagstuk aan de orde te stellen en de discussie erover op gang te brengen, verscheen tegelijk met het laatstgenoemde cahier het werkcahier „ Eén gids — twee wegen'?" naar aanleiding waarvan Maurits Groen en Arie Wilschut een gesprek met de heer Gilhuis hadden.

Ik zeg tegen die vent: nou kom maar met die film, over veertien dagen. Hij liet geen adres achter, ik kon hem niet meer afbellen. Ging die weg, dacht ik, verrek, ik krijg de grootste rotzooi. Ik stap op de fiets en rij naar de zwaarste boer uit het schoolbestuur. Je komt in de keuken binnen. En dan leg je je armen op het tafelzeiltje en dan begin je je verhaal. Z'n vrouw hielp me, want die was aan het brood snijden. Dat deden ze dan zo... rechtop... en dan denk je, verdraaid dat rriens amputeert d'r borst, maar alles gaat goed. Ik zeg: ,)aap de Boer, ik moet je iets vertellen. Hij zegt: meester wa't is d'r. Ik zeg; er komt een film in de school. Hij zegt: meester, je valt van je voetstuk. Ik zeg: dat had ik al gedacht, en daarom kom ik zelf het maar vertellen, dat lijkt me eerlijker. Hij zegt: je weet toch wat dat is. de bioskoop, dat is een stap op weg naar de hel. Ik zeg: boer, nou moet je eens goed naar je vrouw kijken. Die heeft een mes in d'r hand. Met dat mes snijdt ze brood. Dat is ten goede. Met dat mes kan ze jou ook de hals afsnijden. Zegje nou, omdat die laatste mogelijkheid bestaat, nooit geen mes in m'n huis? Nee natuurlijk. Je zorgt dat je dat instrument ten goede hanteert. Ik zeg. en als ik fout ben, dan ben jij ook fout. Want je hebt je zoon Arie bij mij in de eerste klas gebracht en die heeft lezen geleerd. En wat zegt Da Costa over de boekdrukkunst? Juist, een stap ten hemel én een stap ter helle. Omdat Arie straks door zijn leeskunst ook slechte boeken kan lezen, zou jij dan... je moet zorgen dat-ie goede boeken" leest. Het gaat niet om de techniek op zichzelf, maar om het gebruik ervan. Zo moet je ook de film gebruiken. Hij zegt: ja meester, als je het zo ziet... vooruit, voor deze ene keer dan. Ik zeg: De Boer je bent een reuze vent. En dan zeg ik: je hebt ze toch aan het „wankelen" gebracht, en toch niet in de mist gelaten. Dat kan alleen omdat je het vertrouwen had."

Polarisatie „Polarisatie? Dat is, wanneer men zijn eigen standpunt zó op de spits drijft, dat men binnen de school verder uit elkaar komt te staan, wanneer het gaat om de vraag: hoe moet de samenleving geordend worden. En waarom we die polarisatie moeten overwinnen? Omdat het heilloos is, dat een leerling op een christelijke middelbare school

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen