VU Magazine 1976 - pagina 377

]/ü magazine 23 dienst, dat ze het niet hebben kunnen, dat in de praktijk de kerkdiensten zo ver onder de maat van hun verwachtingen blijven. Velen zeggen de kerkdienst belangrijk te vinden, ondanks hun kritiek op onderdelen. Het raakt bij hen kennelijk aan vitale zaken. Dat zal ook de verklaring zijn voor de emotiohele lading die vaak aanwezig is in de manier waarop mensen over de kerkdienst praten. Als het evangelie de spil is waarom het leven draait, dan zal dat ook zijn consequenties moeten hebben voor de kerkdienst. Ontevredenheid over de kerkdienst moet dan ook op déze waarde getaxeerd worden. Gebeurt er werkelijk iets in de kerkdienst? Komen de draden van het bestaan daar samen? Wordt daar ook stelselmatig naar toe gewerkt? Kan men tijdens de kerkdienst ervaren, dat ieder zich ervan bewust is, een uur te hebben afgesproken „tussen komen en gaan"? Het moment, het uur komt zo onder grote spanning te staan. Er hangt nogal w a t vanaf! Tegelijk komt er trouwens ook weer helemaal niets van terecht als het niet ongedwongen en ontspannen toegaat. Maar dat sluit de zojuist bedoelde spanning niet uit maarin! Ons opgedeelde leven speelt ons ook hier parten. De kerkdienst heeft een plaats gekregen in de vrijetijdssector en van jongs af aan weten w e niet beter of de grote feesten van de kerk worden gevierd midden in de vakantie. Daar moeten w e meteen aan toevoegen, dat er in alle haast van de werkdagen misschien ook niet veel van terecht zou komen. Maar de verbinding van werkdag en zondag is er niet eenvoudiger op geworden sinds de zondag geen gewone werkdag meer is!

Verschillende mensen Het concentratiepunt van het leven is niet automatisch aanwezig in alles w a t kerkdienst heet. Maar de kerkdienst is wel degelijk een concentratiepunt alleen al door het feit dat er zoveel en zoveel verschillende mensen samen komen. In leeftijd, geslacht, beroep, politieke overtuiging en geloofsopvatting brengen zij vrijwel alles binnen de muren van de kerk w a t er in de Nederlandse samenleving te vinden is. Even feitelijk is hun verspreiding na afloop. Ze komen overal vandaan en keren daar ook terug. Wie dat bedenkt schrikt van de hachelijke onderneming die kerkdienst heet. Welke mensen komen daar samen? Wat zijn hun noden, gedachten, behoeften, vragen...? En welke mensen komen er niet? Of niet meer? Of nog niet? Hoe kan het ooit goed gaan, w a n t hoe kan zo'n bont geheel van mensen tijdens een kerkdienst vinden waar het op hoopt? De kerkdienst — waar beginnen w e aan? Het zou wel eens zo kunnen zijn, dat de kerkdienst zoals w e die kennen voor velen absoluut niet het concentratiepunt van het leven is, terwijl ze juist nergens meer behoefte aan hebben dan aan een dergelijk concentratiepunt! Misschien moet dan de naam kerkdienst eerst losgemaakt worden van w a t w e kerkdienst noemen om vervolgens met ere verleend te worden aan al die vormen van samenkomst die echt een concentratiepunt van het leven bewijzen te zijn! Of dat een kerkdienst zal zijn? Of één kerkdienst voor velen? Of een rijk geschakeerd geheel van mogelijkheden? Het zal moeten blijken. Inzet is het zoeken naar een nieuw concentratiepunt waar mensen het evangelie zo kunnen beleven, dat het alles te maken krijgt met w a t ze dagelijks ervaren.

Wat viel op? We hebben de kerkdienst in een minimale definitie omschreven als een moment tussen komen en gaan. Een uiterst spannend ogenblik. Even zijn mensen bij elkaar. Het duurt niet lang en veel hangt ervan af. Van hieruit kijken w e naar het onderzoek. Wat valt in het rapport zo op, dat w e hier opnieuw aandacht aan moeten besteden? DE GEMEENTE. Het oordeel over de kerkdienst blijkt in verband te staan met allerlei zaken die het gemeentezijn in zijn geheel raken. Het is onmogelijk de kerkdienst uit dat geheel te lichten en afzonderlijk te bekijken. Daarom is het nodig eerst, vooral ook theologisch, te weten wat w e met „gemeente" bedoelen voor er een zinnig woord over de kerkdienst kan worden gezegd. Er zijn voorbeelden te over om deze relatie te illustreren. Een samenkomst van het Leger des Heils is anders dan een kerkdienst in een hervormde of gereformeerde wijkkerk. Een „gewone" parochiekerk maakt er iets anders van dan een studentenecclesia. De charismatische beweging „verraadt" zich in het karakter van haar samenkomsten. De verschillen zullen niet ajle te verklaren zijn vanuit de theologie, maar vele hebben er toch mee te maken. Buiten de Nederlandse grenzen is dat evenzo. De oosterse kerken hebben door hun nadruk op het paasgebeuren van de kerkdienst bijna een hemel op aarde gemaakt In het westen beten christenen zich veel meer vast in de aardse problematiek. Waar de gemeente primair beleefd wordt als gemeenschap zal veel aandacht besteed worden aan de saamhorigheid, wat tot uiting kan komen in de sfeer, het taalgebruik en de opzet van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen