VU Magazine 1976 - pagina 148

1 ^ magadne 14

„De Amerikanen eten doorgaans niet langer dan vijf minuten, die gedaan heeft, staat op van tafel"

Hoe voelen zij zich?

werd te schudden in de kreb van de zenuwen alsof zij de koorts had. Haarlemmer olie wil wel eens helpen.

Elk fatsoenlijk wellevend mens doet de grootste dwaasheid naar Amerika te gaan. Op de zeereis begint men reeds enigszins van zijn droom te ontwaken. Het is hier (in Iowa) alles zo jong en zo nieuw; men moet hier eerst enige jaren gewoond hebben om te gewennen, vooral wanneer men reeds op gevorderde leeftijd is. Zelfs de Overijsselse boeren die gewoon zijn zich in hun drek te wentelen valt het tegen. De ongewisheid des levens wordt hier extra gevoeld: op het ogenblik dat wij malkanders brieven lezen, waarin de welstand wordt vermeld, zou de schrijver al lang in het graf kunnen nederliggen. Men volgt hier een school van rampen en tegenspoeden; Amerika is een fuik. Om te Kwella/Pella te komen is bijna zo moeilijk als van het eiland St. Helena af te komen. Niettemin wandelen wij zo zoetjes voort. Zeer drukkend is de isolatie. Regen maakt de wegen onbegaanbaar. Men weet niet welke dag, week of maand het is. Men voelt zich aan zichzelf overgelaten, in de steek gelaten. De Hollanders zien niet naar ons om. De huiselijke ongemakken zijn vele. Wij hebben 14 dagen geslapen op de grond, voor en bij allerlei soort van tochten, en zo morsig dat WIJ daar niet langer blijven konden. De wandluizen marcheerden dagelijks over ons beddegoed, mijn vrouw haalde ze tussen hare borsten vandaan. Men vindt hier des zomers zoveel wandluizen, dat men geen raad weel, het is alsof zij uit de lucht vallen, en zoveel vliegen, dat men geen kopje drinken aan de mond kan brengen of men heeft er altijd een vlieg of 8 of 10 in. Men heeft in alle huizen witte muren, behangselpapier is een zeldzaamheid, ik denk dat men het niet gebruikt om de wandsen.

Alles wat men hier doet is gauw; de melkboer roept aan de deur: gezwind! gezwind! De Amerikanen bidden of danken gewoonlijk niet bij het eten, maar eten met ongedekten hoofde, doch de Duitsers wel. De Amerikanen eten doorgaans niet langer dan vijf minuten, die gedaan heeft staat op van tafel. Het komt mij voor, dat de Amerikanen niet veel denkbeeld van fijne beschaving of van genoegens hebben. Zelfs om hun huizen heen is het altijd steen, klei of wildernis, ofschoon er plaats genoeg is voor een tuin. Het denkbeeld is werken en daarom zien de meeste mannen van eenjaar of veertig reeds uit of zij 50 of 60 waren. Zij houden er veel van om van de ene plaats naar de andere te vertrekken. In huizen alwaar ik tot nog ben in geweest en van mensen die niet onbemiddeld waren, vond ik doorgaans 6 houten stoelen, I hobbelstoel, I tafel, 1 ladetafel, lelijk model, I spiegeltje, 1 rustbank en een paar schilderijtjes. Men vindt soms ook een kleed op de vloer, men is gewoon hierop maar te spuwen. Tussen een dienstmeid en haar juffrouw kan men geen onderscheid zien; de dienstmeid gaat in huis gekleed met een japon en blootshoofds. Dat een juffrouw haar neus in haar kleedje snuit, is een gewoonte daar men niet aan moet blijven hangen, en behoeft ook niet nagevolgd te worden. Het is zo moeilijk om in het inwendige leven van de Amerikanen door te dringen, hier zouden jaren toe vereist worden.

.\l die van lekker eten houdt moet niet naar Amerika gaan, hier is niets dan rapen en uien en gedroogde appelen die niet goedkoop zijn; de koffie is hier zo slecht dat men ze met drinken kan. Budde eet zelfs bijna niets dan maïsbrood dat wel wat weg heeft van houtzaagsel, ik kan zelfs de lucht niet verdragen. Alles is peperduur, de prijzen worden op 5 cent afgerond. Hinderlijk is de geweldige gejaagdheid. Alle vrouwen zijn hier slavinnen, in plaats van woudkoningin. Mijn vrouw lag 's morgens als zij wakker

J. Berkhout betreurt ,,dat er niet veel geloofsleven in mijn brieven doorstraalt. Terwijl ik dit schrijf, schrijf ik het wenende". Ware kinderen des Heren zijn hier weinige en deze zijn nog zo onkundig in de bijbel, dat catechiseren voor hen hoogst noodzakelijk is. Wanneer de preek te algemeen wordt bevonden, zoekt men zich uit ..Romeine" te stichten. Als de oogst tegenvalt, is er toch genoeg om de Here te loven voor zijn weldaden. Budde was tegen gezangen; hier evenwel worden geen psalmen maar enkel gezangen gezongen. Met de kerkelijke toestand

Hoe zien zij Amerikanen?

Hun geloofsbeleving

onder de gereformeerden is het hier ook niet gunstig, er is alweer een afscheiding in vele plaatsen, en die zich noemen de ware gereformeerden. Men maakt elkander het hoofd zo mal met de wederkomst van Christus op aarde als Koning, dat men zich bijna gereed zou maken om naar Jeruzalem te reizen; tegen dat men daar kan zijn zou Christus daar ook wel wezen. Het is een tijd vol vreemde verschijnselen; alle oordelen en bezoekingen van de Here zijn tegelijk over de aarde uitgestort, en de mensen raken er zo aan gewoon alsof het een gewone tijd ware. Ik las nog laatste week: nog nooit was de zonde, weelde en bedrog zo ten top gestegen als thans in Washington, de zetel onzer regering. Ook in Nederland is de boosheid ver gekomen. De burgeroorlog versterkt deze eschatologische gevoelens. lowa staat aan de zijde van de Noordelijken. In april 1862 krijgt Herman Bousquet een kogel door zijn pet; een andere Hollander krijgt er een door zijn been en loopt op krukken. Maar lowa wordt geen slagveld. De sluipmoord op president Lincoln komt ook bij de Hollanders hard aan. Henry P. Scholte heeft zo zijn eigen kijk op de zaken van kerk en wereld. ,.De wereld is de wereld al heet zij ook christelijk en zal zich niet aan Christus onderwerpen voor dat de Antichrist zal gekomen en ten onder gebracht zijn In de heerlijke verschijning van onze Meer en Koning." In 1850 verklaarde hij zich nog voorde slavernij en wel met een beroep op 1 Cor. 7 : 21. ,,Hij zegt de vertaling In onze bijbel deugt daar niet". Wat de Hollanders in Amerika vernemen over de Wereldtentoonstelling te Parijs in 1867, over de totstandkoming van het Suezkanaal in 1869 en de brug over de Mississippi, vervult hen met vrome en ietwat angstige verbazing. ., Wal maken de mensen niet al ie grote werken, de Here zal het te zijner tijd en tot zijn doel laten gebruiken." En in 1870:., Wie had kunnen denken dal de Paus zijn wereldlijke macht zonder slag of stoot van hem genomen zoude worden; zijn hulp waarop hij vertrouwde was een rietstaf en liet Item vallen, wat een schriklijk bloedvergieten en hoe zal het einde zijn? Wij naderen lol de laatste dagen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen