VU Magazine 1977 - pagina 278

1^ magame 12

daar zelf ook niet voor. Hij stichtte een aparte partij, de ,,Gerakan Democrat Maluku Selatan", door hem aangeduid als jniddenpartif', maar deze beweging erkent hij, heeft,,echter nooit enige politieke invloed in de Zuidmolukken gehad". De reactie van de Nederlandse autoriteiten op het protest vanuit de hoek van Ambonese KNIL-mi)itairen is opmerkelijk. Men kan of wil niet geloven dat de eerste Zuidmolukkenraad representatief is.

Verkiezingen 1948 In deze houding wordt de daarop volgende jaren volhard ook wanneer december 1948 bij rechtstreekse geheime verkiezingen de tweede Zuidmolukkenraad wordt gekozen. Er blijft dan weinig over van het beeld van de Ambonees die slechts begeert bij Nederland te blijven met name niet op stad en eiland Ambon. M. A. Pelaupessij, de eerste Molukse resident, tevens Kepala Daerah rapporteert in het politiek verslag over November "48:, ,De uitslag als geheel is voor wat stad en land van Amboina betreft een grote overwinning van de P.I.M. geworden . . . De regentenbond wist alleen haar kandidaat D. J. Gaspersz gekozen te krijgen. De groep intellectuelen IGeraken Democrat) leed een geweldige nederlaag". Inderdaad ziet de pro-Djokja partij van Pupella kans om drie van de zes zetels, die stad en eiland Ambon in de raad mogen leveren in de wacht te slepen. Vooral Mohammedaanse Ambonezen steunen Pupella. De partij van Ir. Manusama wordt geheel weggevaagd en hij zal dan ook geen deel uitmaken van de tweede Zuidmolukkenraad (in de eerste zat hij als benoemd !id). De eertijds machtige Gabungan Sembilan Serangkai (G.S.S.), waarvan de Regentenbond deel uitmaakt en die nauwe betrekkingen onderhoud met de P.T.B. overleeft de verkiezingen maar nèt. De redacteur van de blad van G.S.S. Cor Wairata heriimert zich , ,De meerderheid van het volk was heel duidelijk voor aansluiting hij Indonesië. We hadden zelfs moeite in de Raad te komen". Wairata schreef eens in het blad van de G.S.S.:

Parade op Ambon van het RMS-ieger, nadat de militairen uit het KNIL waren getreden door symijoüsche overdracht van een revolver aan de Nederlandse officieren. Zware verliezen brachten zij de TNI toe, nadat deze was geland.

,,Het Indonesia Raya is geen volkslied voor heel Indonesië". Maar op 28 mei 1949 neemt de Zuidmolukkenraad een motie aan, dat het Indonesische volkslied ,,Indonesia Raya" verplicht gespeeld moet worden na het Wilhelmus. Er gebeuren voor de Nederlandse autoriteiten onverklaarbare dingen. Gesignaleerd kan worden een hardnekkige weigering om de politieke situatie op de Ambonse eilanden te geloven. Het klopt niet met het beeld van het aan Nederland loyale Ambon, waarmee altijd is gewerkt. Zo produceert op 29 maart 1949 het Kabinet van het Ministerie van Overzeese gebiedsdelen een nota, waarin gezegd wordt: ,,Helaas is deze algemene pro-Nederlandse instelling der Ambonezen niet volledig tot uiting gekomen bij de verkiezingen voor het vertegenwoordigend college van de Z.Molukken. Dit is voornamelijk een gevolg van de politieke gedesinteresseerdheid bij het pro-Nederlandse deel van de bevolking, met als gevolg een zeer slechte opkomst bij de verkiezingen. Zij hebben steeds een groot vertrouwen gehad in het (Ned.) bestuur en lieten gaarne alles aan het bestuur over . . . Ook hier spelen in de politiek persoonlijke factoren als elders in Indonesië een grote

rol. Daartegenover stond een kleine doch goed georganiseerde en gedisciplineerde linkse minderheid. Het gevolg is geweest, dat de Z.Molukkenraad een geheel andere samenstelling heeft dan met de gevoelens der bevolking in overeenstemming schijnt . . . Men heeft echter de stellige overtuiging, dat het overgrote deel van de bevolking der Zuid-Molukken geporteerd is voor het behoud van een nauwere band met Nederland, dan door het blijven binnen de .X.I.T. en opneming in de V.S.I. gewaarborgd is." Het komt erop neer: Nederland neemt de uitslag van deze rechtstreekse, geheime verkiezingen in de Zuidmolukken niet serieus. Het klopt niet met het beeld van het Ambonese volk, dat sinds jaar en dag gekoesterd is en dat via avonden van Rijkseenheid aan het Nederlandse publiek wordt voorgehouden. In 1949 gebeurt dat nog met de in 1948 vervaardigde KNILfilm ,,Als een goet instrument", op het thema ,,het volk, dat is door de eeuwen trouw". In feite wordt slechts getoond een beeld van de gevoelens, zoals die leefden bij de Ambonese KNIL-militairen in Indonesië, hun families op Ambon en Ambonse ambtenaren, godsdiensüeraars en onder-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen