VU Magazine 1977 - pagina 22

1 ^ fjiagame 20 is klein: er wordt van de kant van de werknemers aanmerking gemaakt op het feit dat de bazen met Nieuwjaar een fles met sterke inhoud plegen te krijgen; de secretaris van de ondernemingsraad produceert een nota ,,integratie arbeidsvoorwaarden" waarin o.m. een groot aantal verschillen worden opgesomd tussen leidinggevenden en uitvoerenden in het bedrijf. De bazen voelen zich hiervoor uitgedaagd tot een reactie en die komt dan ook. In een vergadering met ondernemingsraad en onderzoekers uiten ze keiharde kritiek, zowel op de raad als op het experiment. Er heerst een stemming van: als het zó moet behoeft het van ons niet. De aan het onderzoeksteam verbonden agoog ziet het aanvankelijk somber in. Op dezelfde vergadering echter slaagt men er in de diepere oorzaken van het conflict op tafel te krijgen. Naarmate het experiment is voortgeschreden en vorm heeft gekregen, zijn de bazen zich steeds meer tussen wal en schip gaan voelen. De top van het bedrijf is zich via stuurgroep en ondernemingsraad steeds meer rechtstreeks tot het productiepersoneel gaan wenden en omgekeerd. De strategie van de onderzoekers om zich in het begin vooral te richten op „de basis" heeft de bazen min of meer buitenspel gezet. Een voorbeeldje: in een nieuw ontslag- en benoemingsregtement is hen het recht tot ontslag op staande voet ontnomen. Het conflict draait er ten slotte op uit, dat de bazen actiever bij het experiment zullen worden betrokken.

Bed rijf s-credo Het is in de loop van dit conflicht dat, de sociaalcommissaris, in een bemiddelende rol, de volgende toespraak houdt; hij klinkt als een bedrijfs-credo: „Uit het gesprek blijkt wel, dat het nogal moeilijk is elkaar te verstaan. Het is moeilijk iets zo te zeggen, dat de bedoeling overkomt. Je moet bereid zijn te luisteren. Daarbij komt nog, dat de contacten tussen mensen steeds onpersoonlijker worden. Je wilt een bedrijfsgemeenschap opbouwen, maar toch loopje langs elkaar heen. De bedoeling kan niet een of andere klassenstrijd zijn. Je zoekt naar harmonie. Hiervoor moet een proces vanmentale beïnvloeding op gang komen, van persoonlijke groei, terwijl we weten dat we die harmonie toch maar ten dele zullen bereiken. Elke stap in die richting is meegenomen. We blijven op dit standpunt steken in het tegen elkaar inspreken. Er liggen allerlei standpunten vast Historisch is dat ook wel verklaarbaar. In de arbeidersstand — ik gebruik dat liever dan „klasse"— is van vader op zoon overgegaan: „ We zitten aan het verkeerde eind, voor ons is er alleen een karig bestaan, een rechteloze postie ".Daar zit weleen bron van waarheid in. Om dit te doorbreken, zullen we moeten leren elkaar te begrijpen, naar elkaar te' luisteren. Er moet een basis van „begrip" aanwezig zijn. Als die er niet is, dan kun je van mij allerlei mooie regels gestolen krijgen. Het is eigenlijk te gek om los te lopen dat je met veertien minuten te laat komen niet bestraft wordt en met zestien minuten wel en dat we daar ons gedrag op gaan afstemmen. De mensen moeten zover komen, dat ze inzien dat je op tijd dient te komen als dat kan, wanneer je tot een bepaalde bedrijfsgemeenschap hoort. We spreken in de ondernemingsraad mee over fusie. Als er belangrijke zaken aan de orde zijn, werk van top-niveau, dan zijn we het zo met elkaar eens. We maken echter ruzie over kleine dingen. Hiermee zitten we precies aan de verkeerde kant. Om de basis te kweken waar ik het zo even over had, daarin hebben de leidinggevenden een belangrijke taak."

Harmonie Op de fusie waarvan de sociaal-commissaris spreekt, komen we nog terug. Zijn woorden weerspiegelen een o n versneden harmonie-denken, zo evalueert drs. Walravens. „Dit kan een verklaring zijn voor de problemen waarin de sociaal-commissaris terecht komt wanneer de verhoudingen tussen de partijen verstoord raken. Zolang het allemaal redelijk goed gaat, draagt hij het zijne bij, met name via de relaties die hij heeft, maar levert die strategie geen succes op. dan laat hij het afweten. Bovendien hebben de meeste sociaal-commissarissen dusdanig uitgesproken ideeën over wat er moet gebeuren, dat ze het als een pure onrechtvaaardigheid ervaren, wanneer er vanuit de ondernemingsraad kritiek wordt uitgeoefend. Dan ontstaat er geweldige opschudding: de sociaal-commissaris wijst er op, dat hij ook nog ander werk te doen heeft, dat hij zoveel verantwoordelijkheid te dragen heeft, dat het in andere bedrijven heel anders toegaat en dergelijke. Aan zulke opmerkingen heeft een ondernemersraad natuurlijk geen boodschap." Het duurt niet lang of er doet zich een eerste incident voor tussen ondernemingsraad en sociaal-commissaris. Het blijkt na enig geharrewar op een misverstand te berusten, maar dat maakt de zaaker niet minder pijnlijk om. Wat is het geval? In het prille werkoverleg (in februari '72 op gang gekomen) komt in de loop van mei en juni een voorstel, om het werken op zondagnacht af te schaffen, centraal te staan. De besprekingen hierover met de directie vlotten niet erg. Er ontstaat nogal wat irritatie over de traagheid, waarmee de kwestie wordt behandeld en over het feit dat de voorstellen onder de tafel worden gehouden om de productie te verhogen. De directie beslist ten slotte, dat „de zondagnacht" voorlopig niet zal worden afgeschaft. Dit wordt een van de redenen, waarom het werkoverleg, even^vooA/op/fif" wordt stopgezet. In deze kwestie stuurt de secretaris van de ondernemingsraad een brief aan de sociaal-commissaris, waarin hij deze aanspoort actiever op te komen voor de belangen van de werknemers, omdat hij anders het vertrouwen van de mensen zou verliezen. De sociaal-commissaris reageert zeer emotioneel. Hij stelt de vertrouwenskwestie. Dan blijkt, dat de directie hem niet alle stukken had doorgestuurd, hoewel dit w e l was afgesproken. De zaak krijgt daardoor een zekere wending; de secretaris van de ondernemingsraad wordt gekapitteld. In het vervolg zal hij duidelijk moeten aangeven of hij alleen namens zichzelf, of namens de gehele ondernemingsraad schrijft. Daarmee is de kous af, maar de emotionele reactie van de sociaal-commissaris; laat bij een aantal leden van de ondernemingsraad een onprettig gevoel achter.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen