VU Magazine 1977 - pagina 335

10 magazine 25 vloedcatastrofe en feiten die daar op het eerste gezicht mee in overeenstemming lijken, ook al zijn er duizend andere naast, die daarmee niet kloppen, worden onkritisch als argument of bewijs voor de geldigheid van het,,model" aangevoerd. Een dogmatisme zonder weerga haast, zou je zeggen, waarbij een eigen veld van en eigen wetten voor de wetenschapsbeoefening niet schijnen te bestaan. De Bijbel is hier volop een handboek ook voor moderne westerse wetenschap geworden en de betrouwbaarheid van de Schrift rechtstreeks verbonden met een vermeend Bijbels geologisch wereldbeeld. Met een beroep op de betrouwbaarheid van God in Zijn Woord wordt het geloof van het betrouwbaar zijn van God in de openbaring in de natuur, waarover ik hierboven sprak op zijn best als een zeer fundamentele misvatting afgewezen. Hier lijken althans twee geloven in het betrouwbaar zijn van God tegenover elkaar te staan. De boodschap van Ouweneel en de zijnen vindt weerklank bij velen, ook in ons land, die de bijbelse waarheid lief hebben gekregen, die veel voelen meeklinken als de Evangelische Omroep haar programma in de huiskamers brengt. De boodschap spreekt aan bij veel jongeren die in deze tijd hongeren naar het voedsel dat zij als religieuze mensen voor hun geloof nu eenmaal nodig hebben: de schijnbare eenvoud, eonsequentheid, en diepe overtuiging scheppen de zekerheden waaruit zij in deze verwarrende tijd menen te kunnen leven en houvast krijgen tot en met jongeren die biologie en zelfs geologie studeren aan de Vrije Universiteit toe. En men ziet blijkbaar niet in dat hier in plaats van eenvoud sprake is van simplisme, in plaats van consequente eerlijke gedachtengang, van een de werkelijkheid miskennende rechtlijnigheid en dat ten slotte de schijn van een diepe rotsvaste geloofso-

vertuiging zeer ernstige vragen oproept als men zich wat dieper op deze hele problematiek tracht te bezinnen. Niet dat ik een hard oordeel w i l uitspreken over de echtheid van het geloof van dr. Ouweneel of een geloofgemeenschap met de Glashouwers, Van Delde's of anderen van de E.O. zou willen ontkennen. Daar is te veel dat ten slotte in het hart resonneert om dat te kunnen doen, maar daarmee zit ik wel in het hart van een geweldige oecumenisch vraagstuk. Iemand schreef mij n.a.v. het artikel over de zondeval in het Gereformeerd Weekblad: wat blijft er nog van de inhoud van ons samen zingen over als de één dit gelooft van de Bijbel en de ander iets heel anders. Ik heb geantwoord, ook al heeft hem dat niet bevredigd: ja, maaronsgelóóf waarvan w e z i n gen gaat toch ten slotte uit boven wat wij in een bepaald historische situatie min of meer wetenschappelijk vinden van een exegese van Genesis 3. We mogen toch ook geloven dat onze wetenschappelijke zonden, onze zonden ook in het denkend omgaan met de Heilige Schrift vergeven kunnen worden? Laat je daarom toch niet de vreugde van het geloof envandegeloofsgemeenschap roven! Maar als dat dan gezegd is, moeten w e verder, uit waarachtige oecumenische verantwoordelijkheid met en voor elkaar aan het werk.

Hoogmoed En daarom wil ik tot slot nog het volgende in uw midden brengen: Er ligt een geweldige krampachtigheid in het standpunt dat als de Bijbel niet met de bril van onze wetenschappelijk gevormde westerse mens van vandaag gelezen, letterlijk waar is, hij niet betrouwbaar zou zijn en God niet betrouwbaar zou zijn. Ik herinner er nog even aan dat de stichter van de VU, dr. A. Kuyper en ook een Gereformeerd theoloog als dr. K. Schilder uitdrukkelijk hebben gewezen op een stuk menselijk hoogmoed die er kan liggen in b.v. een tegenstelling die ons wordt opgedrongen a[s,,Schepping öf evolutie". Er dreigt het ontzaglijke gevaar dat wij vanuit onze eigen situatie onze inzichten tot Goddelijke openbaring gaan verheffen, want Scheppingsgeloof gaat over de dingen die niet gezien worden en niet binnen onze wetenschappelijke menselijke ervaring liggen. En als zou blijken dat alle organismen via een evolutieproces in de geologische tijd met elkaar genetisch verbonden moeten worden dan onttrekt zich die evolutie niet aan het Scheppingsgeloof. Als God ons laat zien dat er evolutie is geweest dan is ook daarvan Hij de oorsprong, dan is er sprake van geschapen evolutie.

Geloofsvertrouwen En daarmee kom ik bij het punt waar ik moet zeggen: waar ligt ten slotte die diepste grond van het geloofsvertrouwen van defundamentalisten? In de Heilige Geest die in de geschiedenis heeft gewerkt via een woord van profeten en apostelen dat ons is overgeleverd, of in een westers wetenschappelijke bril zonder welke men de Bijbel kennelijk niet meer lezen kan of niet geloofwaardig vindt? En daarmee komt dan de vraag: lopen w i j niet als westerse christenen het grote gevaar in onze om-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen