VU Magazine 1977 - pagina 86

\ff} magazine 40

Uit de hortus door Daan Smit

Stephanotis floribunda of Bruidsbloem De Stephanotis floribunda, afkomstig van Madagascar, levert als kamerplant nogal eens problemen op. In bloei gekocht houdt de plant zich meestal wel goed, doch na enige tijd takelt ze af. Ze verlangt een uiterst lichte, niet te zonnige standplaats en moet dagelijks worden gesproeid met regenwater. Leidingwater bevat teveel kalk, wat na verdamping op het blad en in de potkluit achterblijft. Pas aangeschafte, bloeiende planten hoeven de eerste weken niet te worden bijgevoed met kunstmest, omdat de kweker dit nog heeft gedaan. Na de bloei beginnen we weer met kunstmest te geven, om de 2 a 3 weken. Er zullen zich nieuwe scheuten vormen, die rond het boogvormige ijzerdraad worden gewikkeld. Worden ze te lang, dan kunnen we ze toppen. Tot omstreeks oktober blijven we de potkluit steeds goed vochtig houden en geven we eveneens bijvoeding. Dit laatste wordt na die tijd gestaakt, waarbij tevens het watergeven wordt geminiseerd, omdat de planten dan een rusttijd doormaken. Ook kunnen ze met minder warmte toe, zo'n 17 °C is voldoende. Stephanotis legt pas knop aan, wanneer de dagen gaan lengen, dus wanneer de lichtintensiteit toeneemt, vandaar dat ze pas in het late voorjaar bloeien. Willen we ze eerder in bloei hebben, dan kan dat eenvoudig worden bereikt door gedurende 3-4 weken een gloeilamp ca. 12 uur per dag boven-de plant te laten branden. Hebben ze eenmaal bloemknoppen gevormd, dan is het zaak de plant niet meer te draaien, daar we anders het risico lopen dat ze afvallen.

De heerlijk geurende bloemen van Stephanotis floribunda Het beste moment om de bruidsbloem te verpotten is na de bloei. Alleen de bovenste laag potgrond wordt dan verwijderd, terwijl de pot-

Geopende, rijpe vrucht met vruchtpluis, dat dient voor de verspreiding van de platte zaden

kluit zelfverder intakt wordt gehouden. De grotere pot wordt gevuld met een mengsel van 1 / 3 bladgrond, 1 / 3 klei en 1 / 3 oude, goedverteerde koemest en het geheel wordt matig aangedrukt en goed aangegoten. Soms gebeurt het wel eens dat een insekt een bloem bestuift, waarna zich een vrucht ontwikkelt, die kan uitgroeien tot een flink kippenei. Het rijpingsproces duurt vaak meer dan eenjaar, doch wanneer de vrucht bruin wordt, zal het niet lang meer duren voor ze openbarst. Hierna zullen de vrij grote, platte zaden zichtbaar worden, met daaraan vast een zilverwit pluis, die als een parachute dienst doet bij de natuurlijke verspreiding. Willen we de zaden zaaien, dan moeten we daar niet te lang mee wachten, omdat de kiemkracht beperkt is. Het zaaien in een potje met vochtige turfmolm, afgedekt met een plastic

zakje is uiterst eenvoudig en levert verschillende goede zaailingen op. Alleen om ze weer in bloei te krijgen is vaak niet eenvoudig, omdat ze minder bloeiwillig zijn dan de geselecteerde moerplanten, waarvan ook Uw exemplaar een nakomeling is, die van stek is voortgekweekt. Willen we stekken, dan nemen we tussenstukjes van 2 bladparen. waarvan de onderste twee bladeren worden weggesneden. Dit stukje wordt in een potje met vochtige turfmolm, bedekt met een plastic zakje, op een warm plekje aan de groei gebracht, waaruit dan weer mooie planten te kweken zijn. Stephanotis wordt nog al eens belaagd door dop- of schildluis. Die is eenvoudig te bestrijden: men verwijdert ze met een watje, gedrenkt in wat spiritus. Dit moet wel wekelijks worden herhaald, om de jonge luizen geen kans te geven zich te ontwikkelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen