VU Magazine 1977 - pagina 279

m magazmeis 0_W

TNI-troepen trekken onder de rood-witte vlag Ambon binnen. Op de voorgrond de Ambonese KNIL-ofRcier Joost Muskita, die naar de TNI was overgegaan. Hij ontwierp het tweede operatieplan tegen de R.M.S.

wijzers in Nederlandse dienst, samen een behoorlijke groepering met een eigen identiteit, doch zowel in de Zuidmolukken als op de Ambonse eilanden slechts een deel van het Molukse volk. Het was echter slechts dit deel dat bekend was bij het Nederlandse volk en bij de bevolking van de rest van de archipel.

mislukte coup van Andi Azis in Makassar naar Ambon was gevlucht). Door Nederlandse officieren naar Ambon gezonden ,,baretten" van het KNIL ondersteunden dit streven. In de politieke lijn van de P.I.M., die sterk geporteerd was voor ,,Djokja" zou een RMS-proclamatie ook in het geheel niet

RMS-proclamatie Zowel tot voorzitter van het college van gecommitteerden als tot vice-voorzitter wordt door de Zuidmolukkenraad een PIM-lid gekozen (Manuhutu en Wairisal). PIM-leider Pupella zal eind april '50 als lid van het parlement van Oost-Indonesië een motie indienen, die leidt tot opheffing van de deelstaat Oost-Indonesië, als reactie waarop de Republiek Maluku Salatan wordt geproclameerd. Onderde proclamatie staan de handtekeningen van Manuhutu en Wairisal, maar beiden zullen later verklaren, dat zij slechts geproclameerd hebben om hun leven te redden, (getuigenis in IKON-tv-serie ,,Ambon door de Eeuwen"). Ze zouden tot deze stap gedwongen zijn door een groep burgers o.w. ir. Manusamaen mr. dr. Soumokil, (die na de

A. Wairisal, lid Partai Indonesia Merdeka, die eerste premier werd van de RMS.

gelegen hebben. Gezien de politieke samenstelling van de Zuidmolukkenraad is het ook weinig aannemelijk dat deze - indien ze was bijeengekomen en in vrijheid had kunnen beslissen - zich onverdeeld achter de RMS-proclamatie had gesteld. Maar de publieke opinie in Nederland was niet op de hoogte hoe de politieke verhoudingen in de Zuidmolukken lagen. De laatste Nederlandse resident (tot 1948) de heer Link heeft vergeefse pogingen gedaan aan Nederland duidelijk te maken, dat de verhoudingen op Ambon anders lagen dan men in Nederland dacht, zo herinnert zich diens weduwe. Zo gaf hij indertijd een uitvoerig interview aan een Elseviermedewerker, maar tot z'n teleurstelling vond hij daarvan niets terug in het gepubliceerde artikel. Hij trachtte duidelijk te maken ,,dat er een grote groep Ambonezen was, waaronder veel Islamieten, maar ook wel christenen, die de vrijheid wilden, liefst federaal, maar toch ook wel onder de rood-witte vlag. Wij dachten toen 50-50. De feiten mochten blijkbaar in Nederland niet doorklinken . . . Kon de pers zich dat toen niet permitteren, vanwege het sentiment dat er was?"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen