VU Magazine 1977 - pagina 302

MS magamie 36

De dominee van nu en straks (Causerie van ds. P. B. Suurmond) Theologie studie was vroeger de ,,oprijlaan naar de pastorie". Wie zijn theologie studie beëindigd had, ging, ongeacht zijn leeftijd de gemeente in. Deze vanzelfsprekendheid is er niet meer, constateerde ds. P. B. Suurmond (Baarn) in een causerie die hij 27 april hield voor de Vereniging van ((ieref.) Predikanten in Lunteren. Velen gaan theologie studeren en zien dan wel wat je daar later mee kunt. Vroeger was dat anders. Datje, even in de 20 een volwassen keus kon maken voor de pastorie, kwam toen vaker voor. Dat was geen gemakkelijke keus- maar wel een duidelijke, doorgaans. Nu ben je meestal dichter bij de 30 dan bij de 20 eer je jezelf aan die keus toe voelt 2djn. Je gunt je de tijd om naar zo'n beslissing toe te groeien. En dan behoudt men zich vaak het recht voor van een niét vanzelfsprekend levenslange keus. Je kunt zeggen: velen kiezen later, én voor korter tijd, althans in eerste aanzet. Een parallel: Bisschop Bluyssen acht het een goede zaak dat theologie studenten zo lang mogelijk de vrijheid willen houden om al dan niet te kiezen voor het priesterschap (interview). Daar hangt m.i. mee samen het met wat understatement over ,.roeping" spreken. Een jonge collega schrijft me: ,,we zijn zonder veel illusies maar gewoon £ian het werk gegaan, we hopen op een lange adem . . . alleen, hou houd je het vol integer te blijven?" Kortom, veel predikanten ,,van nu" kijken wat anders aan tegen het vroeger vanzelfsprekend levenslange ambt. En dat zit, denk ik, niét in een veranderde ambtstheologie of zo, maar in een méé door allerlei sociale en culturele factoren bepaald ,,leefklimaat". Over de dominee van toen sprak op deze conferentie prof. dr. R. Schippers.

Causerie Hierna volgt de causerie ,,De dominee van nu en straks" van ds. Suurmond, die al meteen de ..dominese" ter sprake bracht. ,,En in dat leefklimaat kijkt de predikant van nu ook anders naar zijn vrouw. In elk geval kijkt zij anders aan tegen de dominee die haar man is. Vooral critischer tegen de

' Vé

P. B. Suurmond

vroeger vaak voor vraagtekens afgesloten heiligheid van zijn ambt en roeping. Ze gaat ook vragen stellen: waar is dat eigenlijk gecanoniseerd en met welk recht dat ik, omdat ik met een dominee getrouwd ben, vanzelfsprekend het ,,ambt" van ,,predikantsvrouw" draag, zónder dat zelfgekozen te hebben? Met welk recht moet mijn identiteit verdwijnen onder de functie van mijn man? En met welk recht ontneemt dit ambt mij mijn man en de vader van mijn kinderen? Twee vrouwen van predikanten in gesprek met elkaar: de een zegt: ,,als je man je ontrouw wordt met zijn tweede vrouw die ,,gemeente" heet, en dat - zegt hij - in opdracht van de Heer, dan kun je toch niks meer terug zeggen?" De ander: ,,Nou, ik

wél! ik vraag dóór of de Heer dat nou écht wel wil óf dat zij zichzelf zo onmisbaar maakt". Ik generaliseer niet te veel als ik denk dat de vrouw van de predikant, nu en straks, toenemend recht op ruimte gaat claimen voor zich, haar gezin, haar huwelijk. In de pastorie gaat steeds meer hardop gevraagd worden naar mogelijkheden voor eigen leefruimte. Leefruimte, ik denk dat het daar ook om gaat in de relatie tot de gemeente. Dr. Faber sprak op een contactdag voor de (R.K.) Voortgezette Pastorale Vorming over ,,De gelovige en de pastorale identiteit van de priester". M.i. geldt wel alles wat hij daar zei m.n. ook voor de reformatorische kerk - en pastor-beelden. Hij schetst a.h.w. twee ,,polen": het vroegere kerkbeeld: de kerk als garant voor christeUjke waarden, normen enz. In dat beeld stond dan de priester/c.q. pastor exemplarisch voor die garantie. Dat was moeilyk (wat is daar in domineesgèzinnen al niet aan opgeofferd!), maar wél duidelijk. Ik zei al, je kón als predikant-toen een duideiyk beeld hebben van wat een overigens moeil^k ambt van je vroeg. Ik zie het verschil tussen de predikant-toen en de predikant-nu-enstraks dan ook niet als: gemakkelijk en moeilijk. Wél - en dat is de tweede pool als duidelijker en vaak onduidelijk: de kerk weet het allemaal ook niet zo precies meer, vooral daar waar de kerk wezenlijk de concrete mens in zijn diepste levensvragen nabij wil zijn. En de pastor is ook maar een mens en dat wfl hij ook: er is bij de jongere predikantsechtparen een opvallend sterkere behoefte dan vroeger om zich te laten tutoyeren. En dat m.i. niet om zich ,,klein" te houden om uit de verantwoordelijkheden weg te vluchten, nee, maar om dat te onderstrepen: ik ben ook maar een mens.

Glijdende schaal , ,Wat de zaak nu zo compliceert'', aldus dr. Suurmond, ,,is dat er in de gemeente vandaag een glijdende schaal loopt van die ene pool die duidelijke antwoorden weet en wil weten en die duidelijkheid verwacht, zeker van de pastoriebewoners, naar die andere pool, die in uiterste solida-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen