VU Magazine 1977 - pagina 248

^SK

1^ magame 26 schrijft en dat bestrijdingsmaatregelen kan aangeven ter bescherming van het milieu. Het artikel meldde: „Voor de Noordzee heeft Sliktrek aangetoond, dat, indien een „olie-blow-out" zou voorkomen: - de totale hoeveelheid olie die op de kust zou kunnen aanspoelen, slechts een gering percentage zal zijn van de uitstromende hoeveelheden (minder dan vijf procent). De kans dat de Nederlandse kust hierbij betrokken zou zijn is slechts tien procent; - de verontreiniging van de kust geleidelijk, in kleine, goed handelbare hoeveelheden, over een zekere tijdsperiode zal plaatsvinden; - verontreiniging van de kust pas na enkele weken zal optreden, zodat de bestrijding tijdig kan worden georganiseerd." Gemeld werd voorts dat het programma ook voor andere gebieden dan de Noordzee bruikbaar was, dat er belangstelling voor getoond was voor toepassing op de Amerikaanse kustwateren.„//7^üsse/7/'s e/-ooAra/een verzoek van een Noorse overheidsinstantie binnengekomen." Duur is de aanschaf van het programma niet, vernam VU-Magazine. Voor ƒ 35,- kan elke belangstellende in de wereld het kopen.

Bedaard Of dit prog ramma er de oorzaak van is, werd niet duidelijk, maar feit is, dat in het koor van verontruste stemmen dat opging na de spuiter van Philips, de geluiden uit Nederland het meest bedaard klonken. „Het ongeluk met het booreiland Bravo in de Noordzee kan uitlopen op een ecologische ramp, die het leven in zee voor de komende jaren zal aantasten," zei Gerhard Tomczak, oceanograaf op de visserij-afdeling van de FAO in Rome. Hij wreesde„datde Noordzeevissers over twee, driejaar de negatieve gevolgen van de oliespuiter in het Ekofiskveld zullen ondervinden." Maar eerder al had de heer K. H. Postume van het Rijksinstituut voor visserij-onderzoek (RIVO) in IJmuiden meegedeeld „dat de enorme olievlek betrekkelijk weinig schade zou aanrichten aan de visstand als ze zich niet te veel verplaatst en niet naar diepere lagen zakt." Ook de directie Noordzee van Rijkswaterstaat, die in

Nederland belast is met de bestrijding van olievervuiling op zee „is zeer verbaasd over de „ophef" die van de spuitende oliebron bij de Noorse kust wordt gemaakt." (De Volkskrant, 28 april). Daarentegen verklaarde de Federatie van Britse vissers echter „bijzonder bezorgd" te zijn over de bedreiging van de visstand in de Noordzee en een Brits bioloog voorspelde dat sommige vissoorten voor minstens drie jaar volledig zullen verdwijnen omdat de olie waarschijnlijk miljarden eieren zal vernietigen, die nu aan de zeeoppervlakte drijven. De tegenstrijdige signalen moeten elke krantelezer opgevallen zijn en het is waarschijnlijk dat opperspuiterbedwinger Paul (red) Adair ook iets vernomen heeft van de betrekkelijk laconieke reacties uit Nederland. Aangezien er enige relatie vermoed mag worden tussen de bereidheid van verantwoordelijke olie-maatschappijen tot het snel accepteren van de tarieven van Adair en onzekerheid over omvang van de schade, die voldaan zal moet worden, is het niet helemaal uitgesloten dat Adairs paniek-boodschap „half Nederland moet geëvacueerd worden" tegen deze achtergrond moet worden bezien. Bij althans twee VU-hoogleraren ('n geoloog en 'n microbioloog) nam VU-Magazine in de dagen van de Noordzeespuiter betrekkelijk bedaarde reacties waar. Prof. dr. J. R. van de Fliert (geoloog) wees er op dat olie-uitstromingen zich ook „op natuurlijke wijze" voordoen. En prof. dr. A. H. Stouthamer (microbioloog) reageerde „a/s het niet al te lang voortduurt, dan zou het best mee kunnen vallen." Hij wees VU-Magazine op 'n paar gunstige factoren. In de eerste plaats was het booreiland ver van land gelegen in diep water, dat voortdurend goed in beweging was, „en dat bevordert de afbreekbaarheid van de koolwaterstoffen". Voortszou de olievlek eerst nog een diepe trog moeten passeren voordat de Noorse kust zou worden bereikt. „Het probleem ontstaat eigenlijk pas goed wanneer de olie op het strand komt, want dan is de afbreekbaarheid gewoon slecht". - Wat is dat precies, „afbreekbaarheid"? „De bacteriën van het zeewater verbruiken de koolwaterstoffen. Ze groeien daar in feite op. Maar de vermenigvuldiging gaat wel langzaam. Een van de methoden die wel wordt overwogen voor de olie-bestrijding op zee is om er bacteriën bij te doen. Normaal is het aantal bacteriën in zeewater, dat olie kan afbreken, klein en dus begint het langzaam. Alsjenuzo'n olieveld hebt en je brengt er bacteriën bij, dan verloopt de start veel sneller en dus ook het afbraakproces. Of het toegepast wordt, weet ik niet. Er zijn wel proeven meegenomen." Zeer verstandig achtte prof. Stouthamer het besluit om geen chemicaliën te gebruiken. „Over het algemeen lijkt me dat het ene kwaad met het andere bestrijden." Hij erkent overigens dat er ook nadelen verbonden aan de „bacteriën-methode". „Je krijgt plaatselijk grote concentraties bacteriën, die „lucht" gebruiken. En daardoor kan het water zuurstof arm worden, wat uiteraard ook slecht is voor vissen." Maar juist, waar het voordeet bestaat van diep water, zoals in het geval van het Bravo-eiland, spelen die bezwaren niet zo, dacht prof. Stouthamer. „En in ieder geval: wanneer het vlak onder de kust was gebeurd, waren de gevolgen veel ernstiger geweest."

Volgend jaar hoopt Shell het hoogste vastepiatform te plaatsen in: de buurt van Louisiana! Ernaast: het Empire ! State Building in New! York.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen