VU Magazine 1977 - pagina 168

uu magazine 34

Verkiezingen zijn maar een deel van het politieke spel

De zogenaamde „derde-wereld-rolstoel"

werk te doen: gesprekken met de autoriteiten van het ministerie van volksgezondheid en van de revalidatie, met de vice-ministers Hoa en Cau, bezoek aan het Dong Da ziekenhuis (met poli-tandheelkunde uit Nederland), het Cuba-Vietnam ziekenhuis, het ziekenhuis in Hué, het Hong Bang ziekenhuis in Ho Chi Minhstad (van waaruit de hulpgoederen van het Medisch Comité Nederland-Vietnam gedistribueerd worden), gesprekken met de naar Vietnam teruggekeerde stagiaires (o.a. met Mme Trieu, die enthousiast vertelde op welke wijze ze haar in Nederland opgedane kennis in praktijk bracht, en hoe ze een roulatiesysteem had ingevoerd voor de meegegeven boeken, zodat tientallen artsen ervan profiteren), het bezoek aan de Medische Universiteit van Saigon, aan de crèche, een kleuterschool, een avondschool en bezoek aan invaliden in communes en in het revalidatie-centrum in Thuan Thanh. Laat ik over al deze bezoeken niet uitweiden. De samenvattende indruk is die van een geïnspireerde, efficiënte organisatie, zonder corruptiemogelijkheden, met zeer omschreven hulpvragen die niet te vroeg of te laat gesteld worden. Alle hulp komt ten goede aan de armsten en meest getroffenen van de bevolking: daar liggen de prioriteiten in de opbouw, ook van het gezondheidsapparaat.

Revalidatie Laat ik wel ingaan op de revalidatie: Over de invaliden en de revalidatie ben ik veel te weten gekomen in gesprekken met het comité dat de hulp vanuit het buitenland coördineert, met Nguyen Qui Hung, directeur van het Instituut voor de Revalidatie (de hoogste functionaris op dit gebied), bij bezoeken aan invaliden in communes en bij het bezoek aan het dwarslesie (van boven verlamde) centrum in Thuan Thanh. £ r zijn in Vietnam honderdduizenden mensen invalide geworden. Alleen al in ZuidV ietnam waren in 1975 100.000 kinderen en 160.000 volwassen burgers zo invalide dat ze niet zonder hulp konden leven. Daarbij komen nog de tienduizenden minder-valide soldaten in het zuiden, en alle invaliden in het noorden. En nog dagelijks worden er mensen verminkt door de mijnen in de rijstvelden, de niet-ontplofte munitie, als gevolg van volksziekten als tbc, polio en lepra. Revalidatie is na de opbouw van het gezondheidsapparaat en de bestrijding van de volksziekten de derde prioriteit in de gezondheidszorg van Vietnam. De zorg voor invaliden wordt in het nieuwe Vietnam beschouwd als een taak van de staat en van de lagere overheden in het gehele land. Revalidatie valt bestuurlijk onder het ministerie voor Sociale Zaken, en in elke plaats bestaat er onder het bestuurlijk comité een dienst

voor revalidatie, die zorgt voor het garanderen van de eerste levensbehoeften, voor het organiseren van een aangepaste arbeidsplaats en de scholing van de gehandicapte. Doel is de gehandicapten zo onafhankelijk mogelijk te laten leven van hun familie en van de gemeenschap. Voorzieningen voor echte revalidatie door gespecialiseerde artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, arbeidstherapeuten, logopedisten, prothesemakers, schoenmakers, onderwijzers en psychologen zijn er in Vietnam vrijwel niet. Het aanwezige personeel en de voorzieningen worden als begin opgenomen in het Nationale revalidatieplan. Volgens dat plan is er allereerst het Instituut voor de Revalidatie gekomen, voor research, onderwijs en planning, waar de leiding berust van de revalidatie in geheel Vietnam. Vervolgens komen er in elk district (van 100.000 inwoners, dus met ten minste 1.000 invaliden) algemene revalidatie-centra, daarna per provincie (van ongeveer 1 miljoen inwoners) speciale centra voor revalidatie van blinden, doven, ernstig verlamden, geamputeerden en voor kinderen. Dan moet er in elk ziekenhuis een fysiotherapie-afdeling komen en ten slotte moet op plaatselijk niveau de begeleiding van het personeel georganiseerd worden. Voor de opbouw van dit systeem moet voortdurend personeel opgeleid worden (voor al die centra zijn al gauw 2.000 fysiotherapeuten nodig) en moet de produktie van rolstoelen, prothesen, beugels enz. in eigen land opgebouwd worden. Een enorm plan gezien de 15 centra die er nog maar zijn, met het geringe aantal geschoold personeel.

Thuan Thanh Hoe de eerste stappen van de opbouw verlopen is te illustreren aan de geschiedenis van Thuan Thanh. Als één van de eerste activiteiten van het Instituut voor de Revalidatie inventariseerde men in de provincie Ha Bac (1 1/2 miljoen inwoners) het aantal volwassenen met de ernstigste lichamelijke handicaps. In een eerste ronde bracht men eind 1975, 160 patiënten met dwarslesies, 30 met dubbel amputaties, en 10 andere patiënten bijeen in een voormalige kazerne in Thuan Thanh. Tegelijk werd geconstateerd dat er nog ca. 400 patiënten met identieke verzorgings- en revalidatiebehoeften bij hun families, of in bijgebouwen van ziekenhuizen verblijven. Directeur van het centrum werd een zelf gehandicapte administrateur, en twee artsen en 10 verpleegkundigen, uitgerust met enkele boeken aan het werk gezet. Een Oostduitse uroloog kwam 1 week instructie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen