VU Magazine 1977 - pagina 234

1^ ma^zme 12 Ondanks de scherpe kritiek van de ANUC op de binnenlandse verdeling van de koffiegelden, is zij toch van mening, dat de producentenlanden meer geld voor hun koffie moeten krijgen dan jarenlang het geval is geweest. De koffieprijzen zijn sterk achtergebleven bij de prijzenstijging van de produkten van de geïndustrialiseerde landen. Een goede regeling op internationaal niveau is een basisvoorwaarde voor een goede bestaansmogelijkheid van de koffieboer. De ANUC keert zich dan ook tegen de ,,boicot Yankee de café", de consumentenboycot van koffie, die in de V.S. wordt gevoerd, en die in Nederland is overgenomen door de Consumentenbond. Overigens heeft deze actie tot dusver nauwelijks succes gehad. Mevrouw Faber, die onlangs op de Nederlandse T.V. de consument opriep om minder koffie te gaan drinken zal ook wel bedroefd zijn om de geringe reactie die ze kreeg. In plaats van minder te gaan drinken zijn de huisvrouwen aan het hamsteren geslagen. Gemiddeld heeft het Nederlandse gezin nu tien pakken koffie in huis (tegen 1,8 pak in 1970). De hamsterwoede jaagt de prijzen nog verder op.

1954 f2,68

Geen drastische verandering

61/62

65/66

prijsontwikkeling van de koffie k o f f i e p r i j s van 1954 prijsindex gezinscons. in Nederland

Koffie werd eigenlijk niet duurder! De koffie is peperduur geworden, zegt iedereen. Maar uit bovenstaande grafiek blijkt dat wanneer de koffieprijs zicli sinds 1954 had ontwikkeld zoals andere prijzen, we thans even duur zouden zijn uitgeweest. In feite was er tussen 1954 en 1974 sprake van prijsdaling, zoals ook blijkt uit Douwe Egberts-advertenties. In 1954 kostte een half pond Roodmerk ƒ 2,68, in 1962 werd er ƒ 1,48 voor gevraagd en in 1971 betaaMe men ƒ 2,38.

Federatie enorme sommen, ook de binnenlandse consumptie komt in gevaar. De koffie van mindere kwaliteit, die de nationale koffie branders tegen sterk gesubsidieerde prijzen kopen van de Federatie, verdwijnt ook illegaal over de grenzen. In sommige plaatsen is er al geen koffie meer te krijgen. De zeer hoge belastingen op de koffie maken smokkel tot een bijzonder lucratieve zaak. We spraken met een jonge ambtenaar in de havenstad Buenaventura, van waaruit de meeste koffie wordt verscheept: , .De hoge havenautoriteiten weten wanneer een vrachtwagen met smokkelkoffie binnenkomt. Ze laten ze ongehinderd passeren, want ze worden flink betaald. De gewone kontroleurs worden er weinig wijzer van. Ik hoop er zelf op een vrachtwagen

te ontdekken. Van de eigenaar van die wagen krijg ik dan 100.000 pesos (ong. 7.000 gulden). Dan kan ik weer gaan studeren".

Bond van kleine koffietelers De ANUC. de strijdbare bond van kleine boeren en landarbeiders, in Colombia heeft erg veel moeite met de interne verdelingspolitiek van de koffiegelden. De kleine boeren kunnen ook met de huidige prijs nauwelijks rondkomen. Velen ontberen gelden vooraankoop van kunstmest en bestrijdingsmiddelen, waardoor hun opbrengsten achter blijven. Van de besteding van de ingehouden gelden door de regering en de Fedecafé druppelt weinig door naar deze boeren. Binnen de ANUC leeft dan ook de gedachte tot de oprichting van een eigen bond van kleine koffietelers.

Van de ƒ 6.-. die de konsument in Nederland moet neerleggen voor een halfpondspakje koffie, krijgt het producentenland Colombia ruim ƒ 3,-. Colombia verkoopt de zogenaamde groene koffie. De westerse landen hebben het volledige monopolie van de koffie-branderij. Is het nu niet aantrekkelijk voor Colombia om meer te verdienen door de koffie zelf te branden? Met de extra inkomsten zou ze deze verwerkingsindustrie kunnen opzetten. Guillermo Londono, direkteur van de Vereniging van Koffie-exporteurs: ..Gezien de monopoliepositie van de westerse branders is dit onmogelijk. De afzet van de gebrande koffie is zéér moeilijk te realiseren. De enige branderij van Colombia, die voor de export produceert, laat haar afzet van koffie verzorgen door de Coca Cola Company. Zelf kon zij zich geen plaats op de markt verwerven. Bovendien zijn de westerse landen nauwelijks bereid technische bijstand te verlenen bij het opzetten van fabrieken". Morrend hebben de konsumentenlanden de prijsverhoging van de koffie moeten toestaan. Het prijsmechanisme - de vrije werking van vraag en aanbod - werkt nu eens in het nadeel van de konsumentenlanden. Van een werkelijke aantasting van de dominantie van de rijke landen is geen sprake. De konsumentenlanden hebben dus het pakje koffie nog stevig in handen. Voorlopig kunnen de producentenlanden hoogstens de sterkte van het bruine vocht beïnvloeden.

-**^^°-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen