VU Magazine 1978 - pagina 137

Vü magazine 3

Voorstellen nieuwe verkeersverzekering

Schuld hoort bij verkeersschade geen rol te spelen „ D e bezwaren tegen ons stelsel van schadevergoeding voor verkeersschade k o m e n er, kort samengevat o p neer, dat het aansprakelijkheidsrecht verouderd is, traag werkt, in zijn uitkomst zo weinig voorspelbaar is, dat het wel met een loterij vergeleken is, o p ondeugdelijke gronden berust en schadelijders in de k o u laat staan wegens redenen die niets uitstaande hebben met de gegrondheid van hun vordering". Dit citaat uit de inaugurele rede van prof. mr. A. J. O. baron van Wassenaer van Catwijck (titel: ,,Verkeersverzekering") klinkt niet mals. De toch tamelijk prijzige WA-polissen voor auto's niet meer dan loterijbriefjes in een loterij die vele „nieten" kent? De cijfers die prof. Van Wassenaer noemde ter ondersteuning van zijn uitspraak waren ronduit onthutsend. Bij een onderzoek dat was ingesteld door de gezamenlijke auto-verzekeraars (een onverdachte bron dus) was komen vast te staan dat van de bijna 69.000 gewonden en doden die in 1974 in het wegverkeer vielen, in driekwart van de gevallen geen uitkering werd verkregen van WA-verzekeraars. Nog sterker spraken de cijfers als het ging om voetgangers of fietsers die in het verkeer om het leven kwamen, of gewond raakten. Het ging om bijna 18.000 personen van wie het overgrote deel geen uitkering kreeg, hoewel hun positie in de wet juist extra sterk was gemaakt. Een Jk wart We blijven nog even in de cijfers. Het slagveld — want daarvan mag in dit verband toch wel gesproken worden — overziende, kwam prof. Van Wassenaer tot de volgende benadering van de omvang van de schade die in '75 in het verkeer werd geleden en van het

Na zo'n drie en een halfjaar te hebben gestudeerd bracht de „studiegroep verkeersaansprakelijkheid" in de loop van februari de eerste vrucht van zijn arbeid naar buiten: een rapport. De groep werd destijds ingesteld door de minister van Justitie, nadat in de Tweede Kamer een stem was opgegaan (die van het toenmalige lid mevr. mr. E. A. Haars) om de aansprakelijkheid bij blikschade in het verkeer af te schaffen. Want, zo redeneerde zij, doordat die aansprakelijkheid bestaat, moet de politie steeds maar weer processen-verbaal opmaken, die geen ander doel hebben dan als bewijsstukken te fungeren wanneer moet worden uitgemaakt wie schuld had bij een botsing. De studiegroep pakte de zaken grondig aan. Het hele stelsel van WA-verzekeringen werd doorgeploegd. Het pas verschenen rapport was pas een eerste deel en dat handelde niet over blikschade („zaakschade", is de meer officiële term) doch over „personenschade" (schade door dood en letsel na een verkeersongeluk). Er komt dus nog een tweede deel. In deel 1, dat nu als discussiestuk op tafel ligt, worden twee systemen'aangeboden. Ze hebben met elkaar gemeen dat de schuldvraag is uitgebannen. Het eerste systeem, „risico-aansprakelijkheid", gaat er vanuit, dat ieder die in een auto gaat zitten en daarmee wegrijdt, een gevaar kan opleveren voor andere weggebruikers: fouten maken we allemaal. Stel nu, dat de heer A in botsing raakt met de heer B en dat A daarbij gewond raakt, dan kan hij bij de verzekeraar van de heer B schade claimen. Die verzekeraar moet vergoeden, ook al had A de schuld van het ongeluk. Voordeel van het systeem is, dat het vrij gemakkelijk kan worden ingepast in het bestaande systeem. Een nadeel is dat A en B voor vergoeding van schade moeten aankloppen bij eikaars verzekeringsmaatschappijen. Het tweede systeem, dat door de studiegroep wordt voorgesteld, komt aan dit bezwaar tegemoet, maar heeft het nadeel dat het moeilijker is in te voeren. Het is het systeem van „ verkeersverzekering". Daarbij is iedere automobilist verplicht verzekerd tegen personenschade die hijzelf zou kunnen lijden. Dus wanneer de heer A in botsing komt met de heer B en de heer A raakt daarbij gewond, dan spreekt hij over de schade zijn eigen verzekeringsmaatschappij aan. Die zal moeten vergoeden, ook al zou A het ongeluk hebben veroorzaakt. Wie zich niet verzekert, treft alleen zichzelf daarmee. De studiegroep werkte beide systemen uit tot twee voor-ontwerpen van wet, maar deed geen keus. Die keus werd enige tijd geleden (september 1977) wel gedaan door prof. mr. A. J. O. baron van Wassenaer van Catwijck, hoogleraar in het privaatrecht aan de VU. Hij hield een inaugurele rede, waarin hij zich uitsprak voor de verkeersverzekering. Hij ging bovendien verder dan d< studiegroep, door niet alleen schade aan personen in zijn overwegingen te betrekken, maar ook de zaakschade. In het verhaal, dat op deze pagina's staat, komt een aantal elementen uit die rede en uit een gesprek dat VU-magazine met prof. Van Wassenaer had, aan de orde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen