VU Magazine 1978 - pagina 432

Vu magazine 34

moeten neerleggen, of dat hij die voorkeur deelt of misschien zelfs gesuggereerd heeft. Ook is onzeker of de kerkeraad werkelijk gehoord is over de doelstelling van de katechese in een vorm die meer omvatte dan de beslissing aangaande het leerboek. De tijd dat per traditie - die door overtuiging gesteund kon zijn - al beslist was over het leerboek in vrijwel alle gemeenten, ligt kennelijk achter ons. De Heidelberger Catechismus wordt wel genoemd en als terrein van onderwerpen wordt vooral bij de oudere katechisanten-groepen veelvuldig de geloofsleer vermeld, maar daarmee is niet gezegd dat de Catechismus-vragen zoals vanouds gebruikelijk worden behandeld en geleerd. Zal er een goed gebruik gemaakt worden van de gegeven vrijheid, dan moet de katecheet, bij voorkeur in samenspraak met een team óf andere belangstellenden, beschikken over de vaardigheid de doelstelling van de komende katechisatiebijeenkomst(en) zo te ontwikkelen, dat er echte gespreksmogelijkheden voor hetgeen de leerlingen en de kerk boeit aan het onderwerp, vrij kunnen komen. Die vaardigheid is niet ieder intuïtief eigen, maar kan door training geoefend en verder ontwikkeld worden. De vraag is natuurlijk wel of men op het vlak van de gemeente, klassis of synode voldoende overtuigd is van de noodzaak van de nodige aanvankelijke en ook voortgezette trainingen. Het is een zaak van beleid dat er bij de opleiding en bij de mogelijkheden van postakademiale ,,scholing" voor predikanten en andere katecheten, voldoende middelen gevonden worden om aan deze meest dringende voorwaarde voor het optimale gebruik van de aanwezige vrijheid te voldoen. Niet door de vrijheid om in overleg met de leerlingen bepaalde onderwerpen en boekjes te kiezen te beperken voorkomt men dat er misbruik van de vrijheid wordt gemaakt. Alleen wanneer bereikt wordt dat overleg met de betrokkenen op gang kan komen over de

vraag hoe men de vrijheid op een didaktisch verantwoorde wijze heeft benut, halen we de winst van de huidige situatie binnen. Anders wordt het een zaak dat ieder doet wat goed is in eigen ogen. . .

Leerplan Hetzelfde kan gezegd worden van de mogelijkheden die de lokaliteiten en de werkmogelijkheden van de katechisatie betreffen. Opvallend is wanneer men het vergelijkt met vroeger dat men in het algemeen redelijk tevreden is met de werkruimte en de financiële middelen waarover men voor de katechisatie kan beschikken. Tegelijk moet dan worden opgemerkt dat naar verhouding maar weinig gebruik gemaakt wordt van meer moderne hulpmiddelen. We willen niet betogen dat dit de voorwaarde voor het slagen van de katechisatie vormt, maar het werken met mogelijkheden als rollenspel, expressiemiddelen, foto's, enz., vergroot in veel gevallen de mogelijkheden van de minder spraakzame leerlingen om zich aktief bij het gebeuren betrokken te voelen. Men moet in zo'n geval natuurlijk als katecheet of katecheseteam wel weten waarom men een sterkere participatie van de katechisanten nodig heeft en welke ruimte men katechisanten gezien het onderwerp van gesprek kan bieden om volop op hun eigen manier met de zaak bezig te zijn. Een goede voorlichting over het gebruik van meer moderne hulpmiddelen heeft als stilzwijgende veronderstelling dat men weet hoe een zodanige doelstel-

ling kan worden ontworpen, dat èn de leerlingen èn de zaak die aan de orde is. tot hun recht kunnen komen. Wanneer we de gegeven vrijheid om ter plaatse onderwerpen en werkmateriaal te kiezen als een positief goed waarderen, is daarmee tegelijk gezegd dat men ter plaatse een oplossing moet zoeken voor het probleem van een evenwichtig leerplan. Het kan gezien de uiteindelijke doelstelling van katechese niet de bedoeling zijn dat men als maar met een zelfde type onderwerpen, hetzij bijbelse verhalen, hetzij geloofsleer, hetzij maatschappelijke en kerkelijke aktualiteiten, bezig is. Wanneer men als uitgangspunt neemt dat de leerlingen moeten leren om te gaan met de Bijbel, de geloofstraditie van de kerk, de aktuele problematiek van het christen-zijn in de wereld - om maar enkele hoofdpunten te noemen - , dan is het hoogst onbevredigend als in feite slechts één van die facetten goed aan de orde komt en dat er na verloop van een aantal jaren niet een elkaar over en weer aanvullend geheel van yjiutechesestof" is ontstaan. Daarbij moet bedacht worden dat in toenemende mate de katechisanten slechts een beperkt aantal ,,kutechetische kursussen" zal volgen. De moeilijkheden om tot een evenwichtig leerplan te komen kunnen niet (meer) met direktieven vanuit een centraal punt worden opgelost. Wel is het mogelijk door het aanbieden van ordeningsschema's en van geschikt werkmateriaal tot gerichte adviesen te komen voor hen die op plaatselijk of regionaal vlak het een en ander begeleiden. Wanneer men verder bedenkt dat het scheppen van mogelijkheden voor volwassenenkatechese en toerustingswerk een zaak van groot belatig is voor de ontwikkeling van de katechese in de toekomst voor de gemeente als leergemeenschap, dan krijgt de vraag naar een evenwichtig ,,leerplan" des temeer nadruk. Het is zaak dat kerkelijke organen op verschillend niveau beseffen dat een doordacht beleid op lange termijn in deze nodig is. (cjl.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen