VU Magazine 1978 - pagina 407

\^ magame 9

TWEEDE

JAARGANG

No. 7

Ja. 2ij zullen Zich vervullen Deze tijden \'an geluk.

geboden was. Na de bevrijding maakte niemand er een punt van, maar tijdens de oorlogsjaren moesten er heel wat theologische en juridische redeneringen worden opgezet in gereformeerde kring ter rechtvaardiging van het verzetswerk. Met de vooroorlogse theorieën kwam men er niet. Maar fel was Gesina van der Molen tegen lichtvaardig gebruik van geweld. Met het gebruik van wapens voor be-

Deez' ellenden Gaan volenden En verpletterd wordt het juk-

MIDDEN JUU 1944

vrijding van gevangenomen mensen en voor overvallen op distributiekantoren had ze geen moeite, maar met hand en tand verzette zich tegen het doden van Duitse militairen. Dat de afkeer van geweld geen studeerkamertheorie bij haar bleef, bleek toen een verraadgeval in de Vrij Nederlandgroep speelde. Een jongeman in de groep werd niet meer vertrouwd; men vreesde dat hij de groep zou aan-

brengen bij de Duitsers. Gepraat werd over een liquidatie. Fel verzet Gesina van der Molen zich. Geef me een kans, vraagt ze. Misschien lukt het me hem het land uit te krijgen via de Zwitserse weg. Ze maakt een afspraak met de van verraad verdachte in het café naast het Amsterdamse Concertgebouw. Een tafeltje verder op zitten enkele gewapende jongens om haar te beschermen voor het geval er verraad in het spel mocht zijn. Ze praat met de betrokkene en maakt hem duidelijk dat hij zich onmogelijk heeft gemaakt in de illegaliteit. Men denkt dat hij ook met de Duitsers samenwerkt. Het lukt haar hem te overtuigen dat hij moet pogen naar Zwitserland te gaan. ,JBij het afscheid heh ik hem een Nieuw Testament meegegeven." voegde ze - wat verlegen - aan het verhaal toe. Was het een verrader? Ze hoorde dat de betrokkene een jaar later weer in Nederland was komen ^opduiken, maar problemen heeft dat niet opgeleverd. ,Jk bedoel maar, d'at je ook in oorlogstijd niet iemand op lichtvaardige gronden mag liquideren." zei ze.

Bombardementen

,,Tante Lien op de bevrijdingsdag geltielct achterop de motorfiets van een Trouw-koerier voor het gebouw van De Standaard" aan de N.Z. Voorburgwal in Amsterdam.

Haar afschuw van geweld is groot. Ze heeft in haar leven wel eens aanvechtingen gehad voor principieel pacifisme te kiezen, vertelde ze me. Ook wanneer ze de de eskaders Amerikaanse en Engelse bommenwerpers ziet overvliegen op weg naar Duitsland krimpt haar hart ineen. Ze ergert zich aan Nederlanders die met voldoening spreken over ,,verdiende loon". ,,Enerzijds is alle sentimentaliteit in de oorlog misplaatst, anderzijds is het behagen scheppen in de ellende van de vijand mensonwaardig en past dit zeker de Christen niet," schrijft ze februari 1944 in het illegale Trouw. Maar ze aanvaardt de aanvallen op de Duitse burgerbevolking wel. ,,Het volkenrechtelijk gewoonterecht aanvaardt een op zichzelf verboden strijdmiddel als rechtmatig, zodra dit door de vijand wordt of werd toegepast." schrijft ze. ,,Het haat niet om de trachten de oorlog te humaniseren. De enige, werkelijk afdoende oplossing om de burgerbevolking te beschermen tegen luchtaanvallen, is de afschaffing van de oorlog -en daartoe zijn de staten tot dusver nog niet bereid geweest. Zolang men de oorlog als zodanig aanvaardt, zal men ook de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen